Η Παναγία των Βράχων (στην μαυροβουνιακή γλώσσα: Gospa od Škrpjela, στα ιταλικά: Madonna dello Scalpello –ή απλά Scalpello ή Scarpello) είναι μια από τις δύο νησίδες (η άλλη είναι ο Άγιος Γεώργιος -Sveti Đorđe) που βρίσκονται μπροστά στην πόλη Πέραστ, στον κόλπο του Κότορ, στο Μαυροβούνιο. Αποτελεί μέρος της Εθνικής και Ιστορικοπολιτικής Περιοχής του Κότορ (Natural and Culturo-Historical Region of Kotor), που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, το 1979.

Πρόκειται για μια τεχνητή νησίδα που η επιφάνειά της είναι περίπου 3.030 μ2. Πάνω σ’ αυτή είναι χτισμένη η ομώνυμη εκκλησία (της Παναγίας των Βράχων) ενώ υπάρχει και ένα μουσείο και ένα κατάστημα με αναμνηστικά. Η εκκλησία κατασκευάστηκε το 1632 και ενενήντα χρόνια μετά έγιναν εργασίες επέκτασής της και κατασκευάστηκε ο τρούλος. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο ναός υπήρχε παλιότερα άλλος ναός που είχε χτιστεί το 1452. Μετά το σεισμό του 1979 ο ναός ανακαινίστηκε. Η εκκλησία της Παναγίας των Βράχων είναι καθολική εκκλησία.

Στην εκκλησία υπάρχουν 68 πίνακες του Τρίπο Κοκόλγια (Tripo Kokolja), ενός διάσημου καλλιτέχνη του 17ου αιώνα από το Πέραστ. Υπάρχουν επίσης πίνακες Βενετών καλλιτεχνών και μια εικόνα, (που χρονολογείται γύρω στο 1452) της Παναγίας των Βράχων, του Λόβρο Ντομπρίτσεβιτς (Lovro Dobričević) ή Lorenzo Bon, από το Κοτόρ καθώς και μια αναθηματική ταπετσαρία της Γιασίντα Κούνιε-Μίγιοβιτζ (Jacinta Kunić-Mijović), από το Πέραστ.

Σύμφωνα με την παράδοση, στις 22 Ιουλίου 1452, οι αδερφοί Mortešić βρήκαν σε ένα βράχο, που υπήρχε εκεί που σήμερα η νησίδα, μια εικόνα της Παναγίας με το Χριστό Η εικόνα μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πέραστ αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας εξαφανίστηκε και ξαναβρέθηκε πάνω στο βράχο που είχε βρεθεί αρχικά και έτσι οι ντόπιοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν εκεί έναν ναό. Όταν οι ναυτικοί της περιοχής επέστρεφαν από τα ταξίδια τους συνήθιζαν να ρίχνουν έναν βράχο στο σημείο. Επίσης συχνά κάτοικοι της περιοχής που είχαν παλιά πλοία που δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν, τα γέμιζαν με πέτρες και τα βύθιζαν γύρω από το βράχο. Έτσι με τον καιρό δημιουργήθηκε η νησίδα. Σ’ αυτή την παράδοση βασίζεται το έθιμο της fašinada που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, το δειλινό της 22ας Ιουλίου κάθε χρόνο: οι ντόπιοι φορτώνουν τις βάρκες τους, που τις έχουν διακοσμήσει, με πέτρες και πηγαίνουν στην Παναγία των Βράχων. Εκεί ρίχνουν τις πέτρες γύρω από την νησίδα η οποία έτσι μεγαλώνει και σταθεροποιείται.