Η Ουρούκ (σουμεριακή Unug, βιβλική Erech, ελληνική Ορχόη ή Ωρύγεια και αραβική وركاء Warka), ήταν αρχαία πόλη των Σουμερίων κι αργότερα της Βαβυλωνίας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη, περίπου 230 χλμ. νοτιοανατολικά της Βαγδάτης. Στην περίοδο ακμή της, η Ουρούκ είχε έκταση 6 τετρ. χιλιομέτρων, ήταν περιφραγμένη με μεγάλα τείχη κι είχε 80.000 κατοίκους, αποτελώντας τη μεγαλύτερη πόλη του τότε γνωστού κόσμου.

Η Ουρούκ ήταν μια από τις αρχαιότερες και σημαντικότερες πόλεις των Σουμερίων. Ήταν η πόλη του Γκιλγκαμές, ήρωα στο ομώνυμο έπος. Τα τείχη της πόλης, σύμφωνα με το μύθο, χτίστηκαν μετά από διαταγές του ίδιου του Γκιλγκαμές ή του προκατόχου του, Ενμερκάρ, ο οποίος φέρεται κι ως ο ίδιος ο ιδρυτής της πόλης. Ο Ενμερκάρ επίσης κατασκεύασε τον περίφημο ναό Εάννα, αφιερωμένο στη λατρεία της θεάς Ινάννα (Ιστάρ). Σύμφωνα με τον Στράβωνα, στην Ουρούκ και στη Νιρμουντ ιδρύθηκαν ιατρικές σχολές για τη διδασκαλία της θεραπευτικής.

Η Ουρούκ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της χώρας από πολύ νωρίς, ασκώντας εξουσία σε όλη τη Βαβυλωνία πριν τον καιρό του Σαργών. Αργότερα, επιφανής ήταν η παρουσία της στις εθνικές διαμάχες μεταξύ Βαβυλωνίων κι Ελαμιτών, η μυθική αφήγηση κι επεξήγηση των οποίων έχει ενσωματωθεί στο έπος του Γκιλγκαμές. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι στην ελληνιστική περίοδο κατά τον Μάρτιο του 270 π.Χ., από μια επιγραφή σε σφηνοειδή γραφή που βρέθηκε στους Όρχους (Ουρούκ) αναφέρεται μια Αντιόχεια στο κανάλι της Ιστάρ, μελετητές όπως ο Getzel Cohen και ο Andrew Erskine , συμπεραίνουν ότι η σουμεριακή Ουρούκ μετονομάστηκε σε Αντιόχεια από τον Αντίοχο Α΄ Σωτήρα.

Η Ουρούκ ανασκάφηκε για πρώτη φορά από μια ομάδα Γερμανών αρχαιολόγων πριν από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η αποστολή επέστρεψε το 1928 και συνέχισε τις ανασκαφές μέχρι το 1939. Ξεκίνησε πάλι το 1954 συστηματικές ανασκαφές, οι οποίες έφεραν στο φως κάποια αρχαία σουμεριακά έγγραφα και νομικές πινακίδες από την περίοδο των Σελευκιδών.