Το Ούπλιστσίχε (γεωργιανά: უფლისციხე, κυριολεκτικά σημαίνει «Φρούριο του Άρχοντα») είναι μια αρχαία πόλη λαξευμένη στα βράχια της Ανατολικής Γεωργίας. Βρίσκεται περίπου 10 χλμ. ανατολικά της πόλης Γκόρι, στο μχάρε Σίντα Κάρτλι.
Το Ούπλιστσίχε είναι χτισμένο ψηλά πάνω στην βραχώδη αριστερή όχθη του ποταμού Κύρος. Τα οικήματα της πόλης είναι λαξευμένα σε πετρώματα από μαλακό γκριζωπό ψαμμίτη της οροσειράς Κβερνακέμπι. Πρόκειται για μία πολυεπίπεδη αρχαιολογική-ιστορική τοποθεσία με δομές που χρονολογούνται από την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου μέχρι και ύστερες Μεσαιωνικές. Είναι αξιοσημείωτο για τον μοναδικό συνδυασμό διαφορετικών στυλ αρχιτεκτονικής σε βράχους: Ανατολίτικων, Ιρανικών,παγανιστικών και χριστιανικών.
Το Ούπλιστσίχε είναι αναγνωρισμένο από τους αρχαιολόγους ως ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς ανθρώπων της Γεωργίας. Yπάρχουν ενδείξεις για την παρουσία ανθρώπων στην περιοχή από τα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ.[1] Οι μεσαιωνικές Γεωργιανές παραδόσεις λένε ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον μυθικό Ούπλος, γιο του Μτσχέτος και εγγονό του Κάρτλος.[1]
Στρατηγικά βρίσκεται στην ενδοχώρα του αρχαίου βασιλείου της Ιβηρίας και αποτέλεσε ένα σημαντικό πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της χώρας.
Στα τέλη της Ελληνιστικής περιόδου, τον 1ο-2ο αιώνα μ.Χ., σημειώθηκε μεγάλη οικοδομική ανάπτυξη στον οικισμό. Εκείνη την περιόδο κατασκευάστηκαν: οχυρωματικά τείχη, πύργοι, τάφροι, δίκτυα δρόμων, μία σήραγγα που οδηγούσε στο ποτάμι, συστήματα άρδευσης και αποστράγγισης, και άλλες δομές.[1]
Το 337 μ.Χ. που η Γεωργία εκριστιανίστηκε, το Ούπλιστσιχε έχασε από τη σημασία του ως θρησκευτικό κέντρο και εκτοπίστηκε από τα νέα κέντρα του χριστιανικού πολιτισμού - τη Μτσχέτα και, αργότερα, την Τιφλίδα, αλλά παρέμεινε σημαντικό πολιτικό κέντρο για το Κάρτλι. [1]
Το Ούπλιστσιχε ήρθε ξανά στο προσκήνιο ως σημαντικό Γεωργιανό οχυρό κατά τις Μουσουλμανικές επιδρομές στην Τιφλίδα τον 8ο-9ο αιώνα.
Τον 14ο αιώνα η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από τις μογγολικές επιδρομές. Ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε και μόνο περιστασιακά χρησιμοποιήθηκε ως προσωρινό καταφύγιο σε περιόδους εισβολών από ξένους. [1] Αλλά η βασιλική του 9ου αιώνα συνέχισε να λειτουργεί.[1]
Ορισμένα τμήματα της πόλης καταστράφηκαν ολοσχερώς από τον σεισμό του 1920.
Το 1950 το Ούπλιστσιχε αναδείχθηκε ως δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Από τότε, γίνονται αρχαιολογικές έρευνες και μελέτες στην περιοχή που έχουν αποκαλύψει αρκετά ευρήματα.[1] Αυτά φυλάσσονται στο Εθνικό Μουσείο της Τιφλίδας και στο τοπικό μουσείο του Ούπλιστσιχε.
Το 2000 το Ταμείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Γεωργίας (μία υπηρεσία της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Γεωργιανής κυβέρνησης) χρηματοδότησε έργα συντήρησης του μνημείου. [2] Το 2007 τα σπήλαια-πόλη του Ούπλιστσίχε συμπεριλήφθηκαν στον Ενδεικτικό Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.[3]
Προσθήκη νέου σχολίου