Το Νάαρντεν έλαβε τα δικαιώματα πόλης περί το 1300 (η μόνη πόλη στο Χόοι με αυτά τα δικαιώματα) και αργότερα εξελίχθηκε σε μια καλά φρουρούμενη και οχυρωμένη πόλη με βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας.

Το Νάαρντεν είναι ένα παράδειγμα φρουρίου προμαχώνων, με οχυρούς τοίχους και τάφρο . Η τάφρος και τα τείχη έχουν αποκατασταθεί σε πολλές περιπτώσεις, κυρίως κατά τη γαλλική εποχή (1795-1814). Μετά τη Μάχη της Λειψίας το 1813, η Ολλανδία απελευθερώθηκε από μια συμμαχική δύναμη ολλανδικών, πρωσικών και ρωσικών στρατών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Νάαρντεν πολιορκήθηκε για μήνες αφού ο Γάλλος διοικητής δεν πίστευε ότι ο Ναπολέοντας αιχμαλωτίστηκε. Τον Μάιο του 1814, οι Γάλλοι στρατιώτες εγκατέλειψαν την πόλη σε μια τιμητική υποχώρηση.

Ο Ιωάννης Κομένιος, Τσέχος παιδαγωγός του 17ου αιώνα, γεννημένος στη Μοραβία, θάφτηκε στην πόλη και το μαυσωλείο του είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες.

 

Δημαρχείο

 

Πύλη φρουρίου

 

Η Μεγάλη Εκκλησία

Η Μεγάλη Εκκλησία στην Μάρκστραατ χρονολογείται από τον 15ο αιώνα. Αποτελεί μία από τις παλαιότερες σωζόμενες εκκλησίες στην Ολλανδία, έχοντας την τύχη να επιζήσει από την ισπανική εισβολή του 1572 και την επακόλουθη πυρπόληση της πόλης. Η εκκλησία έχει πολυάριθμους ξύλινους θόλους που είναι ζωγραφισμένοι με σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη . Αυτά ήταν κρυμμένα για πολλά χρόνια και ανακαλύφθηκαν ξανά μόνο σε μια πρόσφατη αποκατάσταση. Η εκκλησία είναι ο χώρος για μια σειρά πολιτιστικών δραστηριοτήτων, όπως βραδιές οργανικής μουσικής και το φεστιβάλ φωτογραφίας Νάαρντεν που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια.

 

Το Ισπανικό Σπίτι, με σχέδιο που θυμίζει τη σφαγή του 1572

Το Ισπανικό Σπίτι βρίσκεται στην οδό Turfpoortstraat 27. Ήταν αρχικά ένα εκκλησιαστικό κτίριο, το οποίο αργότερα μετετράπη σε κατάλυμα για μετανάστες. Το 1572 τα ισπανικά στρατεύματα σφαγιάσαν περίπου 700 κατοίκουν που είχαν συγκεντρωθεί για να ακούσουν μια ειρηνευτική πρόταση. Εν συνέχεια, οι Ισπανοί πυροβόλησαν τους συγκεντρωμένους πολίτες και συνέχισαν να πυρπολούν την πόλη. Μια πλάκα πάνω από το υπέρθυρο της πόρτας και κάτω από τη μαρκίζα μνημονεύει τη σφαγή. Το 1615, αφού ο πληθυσμός είχε αποκατασταθεί, έχτισαν δημαρχείο στην τοποθεσία. Μέρος του κτιρίου παραδόθηκε στο Ντε Βαγκ (Σπίτι της Ζυγαριάς), το δημοτικό γραφείο στο οποίο ανατέθηκε ο έλεγχος των βαρών και των μέτρων. Το κτίριο αργότερα χρησιμοποιούσε μια γαλλική φρουρά ως αρτοποιείο, παράγοντας πάνω από 1000 ψωμιά την ημέρα. Από το 1967 έως το 1992 λειτουργούσε ως μουσείο Κομένιους. Σήμερα, το ιστορικό κτήριο λειτουργεί ως Μουσείο Βέγκσκαλ.