Kara Musa Pasha ("Musa Pasha the Courageous" στα Τουρκικά, πέθανε το 1649) ήταν Οθωμανός στρατιώτης και πολιτικός, βοσνιακής καταγωγής, ο οποίος ονομάστηκε μεγάλος βεζίρης από τον σουλτάνο Ιμπραήμ Α' στις 16 Σεπτεμβρίου 1647 από τον Νεβεσινλί Σαλίχ. Η εκτέλεση του Πασά, κρατώντας το αξίωμα μόνο για πέντε ημέρες μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου. Κατείχε επίσης το αξίωμα του Καπουντάν Πασά (Μεγάλος Ναύαρχος του Οθωμανικού Ναυτικού) το 1647. Εκπαιδεύτηκε στο Εντερούν.

Η πρώτη του συνάντηση με τον σουλτάνο Μουράτ Δ' ήταν το 1630. Αργότερα στη ζωή του, έγινε μέλος του Sublime Porte/Divan (του οθωμανικού κυβερνητικού συμβουλίου) και επιλέχθηκε τρεις φορές για να υπηρετήσει ως αναπληρωτής του Budin Eyalet. Εκεί, το 1643, φέρεται να έλαβε δωρεά για την κατασκευή του Τζαμιού Μουσά-Πασά στη Νόβα Κασάμπα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του πολέμου στην Κρήτη, μετά το θάνατο του προηγούμενου εν ενεργεία Κότζα Μουσά Πασά, ο Καρά Μουσά Πασάς έλαβε τον τίτλο του Καπουδάν Πασά το 1647. Όταν εισέβαλε στην πόλη του Ρεθύμνου της Κρήτης, έκανε εκεί μια εκκλησία που μετατράπηκε σε τζαμί, η οποία εξακολουθεί να στέκεται ως «Τζαμί Καρά Μουσά Πασά». Ωστόσο, λόγω έλλειψης πολλών επιτυχιών, απολύθηκε από το ρόλο του Καπουντάν Πασά αμέσως μετά.

Επίσης, ενώ πολεμούσε στον πόλεμο, του εστάλη δια θαλάσσης η αυτοκρατορική σφραγίδα που σήμαινε την προαγωγή του σε μεγάλο βεζίρη. Αφού έλαβε την είδηση u200bu200bτης προαγωγής του, αλλά δεν είχε λάβει ακόμη τη σφραγίδα, μεταβλήθηκε στη θέση του μεγάλου βεζίρη λόγω της επιρροής του Χεζαρπαρέ Αχμέτ Πασά στον σουλτάνο, ο οποίος αντ' αυτού επέλεξε τον Χεζαρπάρε Αχμέτ Πασά ως μεγάλο βεζίρη.

Στις αρχές του ίδιου έτους του 1647, είχε παντρευτεί την Şekerpare Hatun, μια κυρία σε αναμονή και αγαπημένη του σουλτάνου, γεγονός που ήταν και ο λόγος για τον διορισμό του ως Μεγάλου Ναύαρχου.

Στο Δεκέμβριος 1647, ο Καρά Μουσά Πασάς έγινε κυβερνήτης της Βαγδάτης Εγιαλέτ. Διατήρησε αυτή τη θέση για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μέχρι τον Ιανουάριο του 1649, όταν απολύθηκε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Εκτελέστηκε κάποια στιγμή εκείνη τη χρονιά με εντολή της βασίλισσας αντιβασιλέας Kösem Sultan, με τη σειρά της μετά από συμβουλές των συμβούλων της και του μεγάλου βεζίρη.