Μαλαισία

Shubert Ciencia - CC BY 2.0 Vyacheslav Argenberg - CC BY 4.0 Rob and Stephanie Levy from Townsville, Australia - CC BY 2.0 https://www.flickr.com/photos/emrank/ - CC BY 2.0 Will Ellis from Reading, England - CC BY 2.0 Winter.daniel92 - CC BY-SA 3.0 This Photo was taken by Supanut Arunoprayote. Feel free to use any of my images, but please mentio - CC BY 4.0 Vyacheslav Argenberg - CC BY 4.0 Miss Prema Darshini - CC BY-SA 4.0 Miss Prema Darshini - CC BY-SA 4.0 https://www.flickr.com/photos/emrank/ - CC BY 2.0 Bernard DUPONT from FRANCE - CC BY-SA 2.0 https://www.flickr.com/photos/emrank/ - CC BY 2.0 Rob and Stephanie Levy from Townsville, Australia - CC BY 2.0 Bernard DUPONT from FRANCE - CC BY-SA 2.0 Chongkian - CC BY-SA 4.0 Christopher Harriot from Penang, Malaysia - CC BY 2.0 Will Ellis from Reading, England - CC BY 2.0 Bernard DUPONT from FRANCE - CC BY-SA 2.0 Will Ellis from Reading, England - CC BY 2.0 Chongkian - CC BY-SA 4.0 Photos taken by Jan Wedekind, stitched using Hugin Original uploader was Wedesoft at en.wikipedia L - CC BY-SA 2.5 Williamtklee - CC BY-SA 4.0 Eqdoktor - CC BY-SA 3.0 Azri Suratmin - CC BY-SA 4.0 https://www.flickr.com/photos/emrank/ - CC BY 2.0 Anandajoti - CC BY-SA 3.0 Photo Dharma from Sadao, Thailand - CC BY 2.0 Azri Suratmin - CC BY-SA 4.0 Benjy8769 - CC BY-SA 4.0 Benjy8769 - CC BY-SA 4.0 Miss Prema Darshini - CC BY-SA 4.0 Christopher Harriot from Penang, Malaysia - CC BY 2.0 Azri Suratmin - CC BY-SA 4.0 Winter.daniel92 - CC BY-SA 3.0 This Photo was taken by Supanut Arunoprayote. Feel free to use any of my images, but please mentio - CC BY 4.0 https://www.flickr.com/photos/emrank/ - CC BY 2.0 Rob and Stephanie Levy from Townsville, Australia - CC BY 2.0 No images

Context of Μαλαισία

Η Μαλαισία είναι ομοσπονδιακό κράτος στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκτείνεται σε δύο ανεξάρτητες γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο (όπου συνορεύει με την Ταϊλάνδη και τη Σιγκαπούρη) και το νησί Βόρνεο (όπου συνορεύει με την Ινδονησία και το Μπρουνέι). Έχει πληθυσμό 33.009.700 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τον Ιανουάριο του 2023, και έκταση 329.750 τ.χλμ.. Αρχηγός του Κράτους από το 2019 είναι ο Αμπντουλάχ και πρωθυπουργός από το 2021 ο Ισμαήλ Σαμπρί Γιαακόμπ.

Η Μαλαισία έχει τις ρίζες της στα Μαλαϊκά βασίλεια. Τον 18ο αιώνα, τα εν λόγω βασίλεια προσαρτήθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία όταν οι Οικισμοί των Στενών έγιναν βρετανικά προτεκτοράτα. Η ηπειρωτική Μαλαισία έγινε η Μαλαϊκή Ένωση το 1946. Η Μαλάγια αναδιαρθρώθηκε ως Ομοσπονδία της Μαλάγιας το 1948 και έγινε ανεξάρτητη στις 31 Αυγούστου 1957. Η Μαλάγια ενώθηκε με το Βόρειο Βόρνεο, το Σαράουακ και τη Σιγκαπούρη στις 16 Σεπτεμβρίου 1963 για να γίνει Μαλαισία. Το 1965, η Σιγκ...Διαβάστε περισσότερα

Η Μαλαισία είναι ομοσπονδιακό κράτος στη Νοτιοανατολική Ασία. Εκτείνεται σε δύο ανεξάρτητες γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο (όπου συνορεύει με την Ταϊλάνδη και τη Σιγκαπούρη) και το νησί Βόρνεο (όπου συνορεύει με την Ινδονησία και το Μπρουνέι). Έχει πληθυσμό 33.009.700 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για τον Ιανουάριο του 2023, και έκταση 329.750 τ.χλμ.. Αρχηγός του Κράτους από το 2019 είναι ο Αμπντουλάχ και πρωθυπουργός από το 2021 ο Ισμαήλ Σαμπρί Γιαακόμπ.

Η Μαλαισία έχει τις ρίζες της στα Μαλαϊκά βασίλεια. Τον 18ο αιώνα, τα εν λόγω βασίλεια προσαρτήθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία όταν οι Οικισμοί των Στενών έγιναν βρετανικά προτεκτοράτα. Η ηπειρωτική Μαλαισία έγινε η Μαλαϊκή Ένωση το 1946. Η Μαλάγια αναδιαρθρώθηκε ως Ομοσπονδία της Μαλάγιας το 1948 και έγινε ανεξάρτητη στις 31 Αυγούστου 1957. Η Μαλάγια ενώθηκε με το Βόρειο Βόρνεο, το Σαράουακ και τη Σιγκαπούρη στις 16 Σεπτεμβρίου 1963 για να γίνει Μαλαισία. Το 1965, η Σιγκαπούρη αποβλήθηκε από την ομοσπονδία. Η χώρα είναι πολυεθνική και πολυπολιτισμική, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Περίπου το ήμισυ του πληθυσμού είναι εθνοτικοί Μαλαισιανοί, με μεγάλες μειονότητες Μαλαισιανών Κινέζων (η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα υπερπόντιων Κινέζων στον κόσμο), Μαλαισιανών Ινδών και αυτοχθόνων λαών. Το σύνταγμα παρέχει θρησκευτική ελευθερία, αλλά αναγνωρίζει το Ισλάμ ως την καθιερωμένη θρησκεία του κράτους. Το κυβερνητικό σύστημα βασίζεται στενά στο κοινοβουλευτικό σύστημα Ουεστμίνστερ και το νομικό σύστημα βασίζεται στο κοινό δίκαιο. Ο αρχηγός του κράτους είναι ο βασιλιάς, γνωστός ως Γιάνγκ ντι-Περτουάν Αγκόνγκ. Είναι εκλεγμένος μονάρχης που επιλέγεται από τους κληρονομικούς κυβερνήτες των εννέα Μαλαϊκών πολιτειών ανά πενταετία. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός. Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η Μπαχάσα Μελάγιου, κοινώς γνωστή ως Μαλαϊκή γλώσσα. Τα αγγλικά παραμένουν ενεργή δεύτερη γλώσσα. Το 2017 η επάρκεια στα αγγλικά στη Μαλαισία ήταν η 2η καλύτερη στην Ασία (μετά τη Σιγκαπούρη) και η 13η καλύτερη στον κόσμο.

Η χώρα είναι μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Επίσης, έχει καταγράψει μια από τις καλύτερες αναπτύξεις στην Ασία από την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο, με το ΑΕΠ της να αυξάνεται κατά μέσο όρο 6.5% ετησίως για σχεδόν 50 χρόνια. Η οικονομία τροφοδοτείται παραδοσιακά από τους φυσικούς πόρους της, αλλά επεκτείνεται στους τομείς της επιστήμης, του τουρισμού, του εμπορίου και του ιατρικού τουρισμού. Είναι επίσης μία από τις λίγες αναπτυσσόμενες χώρες που επιδοτούν σε μεγάλο βαθμό την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Οι Μαλαισιανοί πολίτες δικαιούνται δωρεάν δημόσια εκπαίδευση μέχρι τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τα δημόσια τέλη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση επιδοτούνται έως και 90%. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι ηλικιωμένοι και οι μαθητές δημόσιων σχολείων δικαιούνται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας θεωρούνται από τις καλύτερες στον κόσμο και το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών αποκάλεσε το σύστημα ιατρικής περίθαλψης της Μαλαισίας ως "πρότυπο για άλλες αναπτυσσόμενες χώρες".

Η πρόσφατη ταχεία ανάπτυξη της Μαλαισίας έχει προσελκύσει εκατομμύρια μετανάστες εργαζόμενους από ολόκληρη την Ασία. Η πλειονότητα αυτών των μεταναστών είναι παράτυποι, μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση της Μαλαισίας αγωνίζεται να καταπολεμήσει, με τη μεταχείριση και την καταστολή των διακινουμένων εργαζομένων να επικρίνεται συχνά από διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Μαλαισία διαθέτει μια προσφάτως εκβιομηχανισμένη οικονομία της αγοράς, η οποία κατατάσσεται ως η 4η μεγαλύτερη στη Νοτιοανατολική Ασία και η 38η στον κόσμο. Με κατά κεφαλήν ΑΕΠ ύψους 10.430 δολαρίων και ΔΑΑ 0.789, η Μαλαισία κατατάσσεται ως αναδυόμενη οικονομία από την Παγκόσμια Τράπεζα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ταξινομεί επίσης τη Μαλαισία ως αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη χώρα. Η Μαλαισία είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Συνόδου Ανατολικής Ασίας, του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας και της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού, της Κοινοπολιτείας των Εθνών και του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Το 2017, οι Μαλαισιανοί πολίτες είχαν πρόσβαση χωρίς θεώρηση ή θεώρηση κατά την άφιξη σε 164 χώρες και εδάφη, κατατάσσοντας το μαλαισιανό διαβατήριο ως το 5ο πιο αποδεκτό στον κόσμο.

More about Μαλαισία

Basic information
  • Currency Ρινγκίτ
  • Calling code +60
  • Internet domain .my
  • Mains voltage 240V/50Hz
  • Democracy index 7.19
Population, Area & Driving side
  • Population 32447385
  • Area 330803
  • Driving side left
Ιστορικό
  • Προϊστορία

    Έχουν βρεθεί απολιθώματα, όπως το κρανίο ενός Homo sapiens σε ένα σπήλαιο στο Βόρειο Σαραουάκ, που υποδεικνύουν τη διαρκή ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή από τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν.[1][2] Ωστόσο, κατά την 8 χιλιετία π.Χ. υπάρχουν ενδείξεις για μία μετανάστευση λαών από τη νοτιοδυτική Κίνα προς τα νησιά Βόρνεο (κομμάτι του οποίου κατέχει σήμερα η Μαλαισία) και Σουμάτρα (σήμερα μέρος της Ινδονησίας). Οι λαοί αυτοί φαίνεται να ήταν τροφοσυλλέκτες και έχουν σχέση με κάποιους σημερινούς κατοίκους της Σουμάτρας, της Ιάβας και μερικών νησιών των Φιλιππίνων. Αργότερα, καινούριοι πληθυσμοί που έφεραν την καλλιέργεια, καθώς και τη χρήση της φωτιάς, εκτόπισαν τους αρχικούς κατοίκους.[3]

    Η ηπειρωτική Μαλαισία κατοικήθηκε τουλάχιστον από το 4.000 π.Χ., με στοιχεία να υποδηλώνουν την ύπαρξη εδραιωμένων πολιτισμών κατά τη Νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού. Κατά την 1η χιλιετία π.Χ., ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Κίνα και το Θιβέτ -πιθανόν μέσω του ποταμού Μεκόνγκ- έφερε στη Μαλαισία τους προγόνους των σημερινών κατοίκων.[2][1]

    ...Διαβάστε περισσότερα
    Προϊστορία

    Έχουν βρεθεί απολιθώματα, όπως το κρανίο ενός Homo sapiens σε ένα σπήλαιο στο Βόρειο Σαραουάκ, που υποδεικνύουν τη διαρκή ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή από τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν.[1][2] Ωστόσο, κατά την 8 χιλιετία π.Χ. υπάρχουν ενδείξεις για μία μετανάστευση λαών από τη νοτιοδυτική Κίνα προς τα νησιά Βόρνεο (κομμάτι του οποίου κατέχει σήμερα η Μαλαισία) και Σουμάτρα (σήμερα μέρος της Ινδονησίας). Οι λαοί αυτοί φαίνεται να ήταν τροφοσυλλέκτες και έχουν σχέση με κάποιους σημερινούς κατοίκους της Σουμάτρας, της Ιάβας και μερικών νησιών των Φιλιππίνων. Αργότερα, καινούριοι πληθυσμοί που έφεραν την καλλιέργεια, καθώς και τη χρήση της φωτιάς, εκτόπισαν τους αρχικούς κατοίκους.[3]

    Η ηπειρωτική Μαλαισία κατοικήθηκε τουλάχιστον από το 4.000 π.Χ., με στοιχεία να υποδηλώνουν την ύπαρξη εδραιωμένων πολιτισμών κατά τη Νεολιθική και την Εποχή του Χαλκού. Κατά την 1η χιλιετία π.Χ., ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Κίνα και το Θιβέτ -πιθανόν μέσω του ποταμού Μεκόνγκ- έφερε στη Μαλαισία τους προγόνους των σημερινών κατοίκων.[2][1]

    Αρχαιότητα και προϊσλαμική περίοδος
     
    Λεπτομέρεια από μία μεταγενέστερη απόδοση (του 1467) του παγκόσμιου χάρτη του Κλαύδιου Πτολεμαίου από τη Γεωγραφική Υφήγησις. Διακρίνονται οι λέξεις «Aurea Chersonesus», δηλαδή «Χρυσή Χερσόνησος».

    Κατά τους τελευταίους αιώνες π.Χ., ξεκινά το εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία. Δημιουργούνται σημαντικά λιμάνια και αρχίζει η εδραίωση του Ινδικού πολιτισμού επί των πρώτων μικρών Μαλαϊκών βασιλείων που μόλις είχαν εμφανιστεί. Οι Ινδοί έμποροι μεταφέρουν μαζί τους τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, καθώς και τις Ινδικές ιδέες για την πολιτική οργάνωση και την τέχνη. Σύμφωνα με κάποια Κινεζικά έγγραφα, έως το 1000 μ.Χ. πιθανόν να άκμασαν έως και 30 διαφορετικά «Ινδικά» βασίλεια στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας.[2] Η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή σε Αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους γεωγράφους. Την ονόμαζαν «Χρυσή Χερσόνησος» (λατ.: Chersonesus Aurea [en]).[4] Εκείνη την εποχή, η Μαλαϊκή Χερσόνησος ήταν γνωστή για τα αποθέματα χρυσού και κασσίτερου που διέθετε.[2]

     
    Χρονικό της εδαφικής ανάπτυξης της Αυτοκρατορίας Σριβιτζάγια (7ος - 13ος αιώνας μ.Χ.)

    Το σημαντικότερο βασίλειο της περιόδου ήταν η Αυτοκρατορία Σριβιτζάγια, η οποίο κυριάρχησε στην περιοχή από τον 7ο έως τον 13ο αιώνα μ.Χ. Αυτό το βουδιστικό βασίλειο ξεκίνησε από τη Σουμάτρα και συγκεκριμένα από την πόλη Παλεμπάνγκ, την οποία είχε και ως πρωτεύουσα. Ήταν μεγάλη ναυτική δύναμη καθώς έλεγχε στενά νευραλγικής σημασίας για το Ινδοκινεζικό εμπόριο (πχ Προθμός της Μαλάκκα).[5] Έφτασε στη μεγαλύτερη εδαφική της έκταση περίπου το 1000 μ.Χ. Το 1025 όμως, το γειτονικό ανταγωνιστικό βασίλειο Κόλα, κατάφερε να καταλάβει και να αλώσει την Παλεμπάνγκ. Από εκεί και έπειτα τα εδάφη της Σριβιτζάγια συρρικνώθηκαν, καταλήγοντας να αποτελεί μόνο ένα μικρό αδύναμο βασίλειο έως τον 12ο αιώνα.[6]

    Έλευση του Ισλάμ

    Παρόλο που το Ισλάμ είχε κάνει την εμφάνισή του στη Νοτιοανατολική Ασία από πολύ νωρίς, ήδη από τον 8ο αιώνα μ.Χ., άρχισε να εξαπλώνεται ευρέως στην περιοχή της σημερινής Μαλαισίας από Ινδούς και Άραβες εμπόρους, κατά τον 13ο αιώνα. Η νέα θρησκεία υιοθετήθηκε αρχικά από τις τοπικές άρχουσες τάξεις και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και στον λαό, με ειρηνικό τρόπο.[7]

    Την ίδια περίοδο (περί το 1400) ιδρύθηκε στη νοτιοδυτική ακτή της Μαλαϊκής Χερσονήσου η Μαλάκκα, η οποία σύντομα αναδείχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμένα. Ένας βασιλιάς της Μαλάκκας, ονόματι Παραμεσβάρα (Parameswara) ασπάστηκε το Ισλάμ και μετέτρεψε το βασίλειό του σε σουλτανάτο. Το Σουλτανάτο της Μαλάκκα, όπως ονομάστηκε, προσέλκυσε πολλούς μουσουλμάνους εμπόρους και αύξησε τη δύναμή του αρκετά γρήγορα. Επί της βασιλείας του Παραμεσβάρα και των διαδόχων του, το σουλτανάτο άκμασε. Το κράτος είχε καλές σχέσεις με τη Δυναστεία των Μινγκ, στην Κίνα, η οποία βοήθησε στην αντιμετώπιση της επεκτατικότητας των Ταϊλανδών. Παρόλο που το σουλτανάτο δεν ήταν ποτέ αύταρκες και στηριζόταν στις εισαγωγές,[8] έγινε ιδιαίτερα πλούσιο λόγω του εμπορίου. Συγκεκριμένα, η Μαλάκκα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα έγινε, σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, το μεγαλύτερο κέντρο ελεύθερου εμπορίου στον τότε κόσμο. Στο απόγειο της δύναμής του, το Σουλτανάτο της Μαλάκκας έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Μαλαϊκής Χερσονήσου, ένα κομμάτι της ανατολικής Σουμάτρας καθώς και πολλά στρατηγικής σημασίας νησιά. Η κυριαρχία αυτού του μουσουλμανικού κράτους επέτρεψε την περαιτέρω εδραίωση του Ισλάμ στην περιοχή.[7]

    Επιδρομές Ευρωπαίων

    Ο διάσημος πλούτος του Σουλατανάτου της Μαλάκκας προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων. Πρώτοι ήταν οι Πορτογάλοι που ήρθαν σε επαφή με το λιμάνι της Μαλάκκας για πρώτη φορά το 1509. Παρόλο που η γενικότερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας θα έμενε σχετικά ανέγγιχτη από τους Ευρωπαίους έως τον 19ο αιώνα, η περιοχή της Ηπειρωτικής Μαλαισίας επηρεάστηκε σημαντικά από την αρχή. Το 1511 οι Πορτογάλοι έκαναν επιδρομή και κατέλαβαν τη Μαλάκκα, με συνέπεια ο βασιλιάς της πόλης να εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Μαλαισίας.[1] Αργότερα, το 1528, ένα μέλος της εξορισμένης βασιλικής οικογένειας ίδρυσε το διάδοχο κράτος Σουλτανάτο του Τζοχόρ.[9] Λόγω των υψηλών φόρων των Πορτογάλων και της μη ανοχής τους στο Ισλάμ, οι έμποροι της περιοχής άρχισαν να αποφεύγουν τη Μαλάκκα. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή πτώση της σημαντικότητας του λιμανιού.[10]

    Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, η επιρροή της Ολλανδίας στη Νοτιοανατολική Ασία, μέσω της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, αυξήθηκε σημαντικά. Μάλιστα, έπειτα από μερικές ανεπιτυχείς προσπάθειες, οι Ολλανδοί κατάφεραν το 1641 να καταλάβουν τη Μαλάκκα, εκτοπίζοντας οριστικά τους Πορτογάλους.[10]

    Μετά την πτώση του Σουλτανάτου της Μαλάκκας πολλά νέα σουλτανάτα αναδύθηκαν καταλαμβάνοντας κατά διαστήματα σημαντική επιρροή επί της Μαλαϊκής Χερσονήσου. Ταυτόχρονα, αυξημένη ήταν και η παρουσία των Ταΐλανδών, κυρίως στα βόρεια.[10]

    Βρετανική κυριαρχία
     
    Η Βρετανική Μαλάγια:
      Οικισμοί των στενών
      Ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη
      Μη-ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη

    Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, με εξαίρεση τη Μαλάκκα, η Μαλαισία δεν είχε επηρεαστεί από την επεκτατικότητα των Ευρωπαίων. Αυτό άλλαξε οριστικά όταν άρχισαν να ενδιαφέρονται για την περιοχή οι Βρετανοί. Αφού κατέλαβαν στρατηγικής σημασίας λιμάνια και νησιά στην περιοχή της Μαλαισίας, όπως το Πενάνγκ και τη Σιγκαπούρη, υπέγραψαν με τους Ολλανδούς, το 1824, μία συνθήκη που καθόριζε τα σύνορα των σφαιρών επιρροής τους. Πέρα απ' ότι η συνθήκη αυτή αποτέλεσε τη βάση για τα σημερινά σύνορα Ινδονησίας-Μαλαισίας, επιπλέον προέβλεπε την παράδοση της Μαλάκκας στους Βρετανούς. Έπειτα από αυτό, η Σιγκαπούρη, το Πενάνγκ και η Μαλάκκα συγκρότησαν την πρώτη αποικία του Στέμματος στην περιοχή, γνωστή ως οι «Οικισμοί των Στενών».[11]

    Επίσης, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πολλοί Κινέζοι μετανάστευσαν στα Μαλαϊκά κρατίδια ως έμποροι. Σύντομα άρχισαν διαμορφώνουν πολλές κινεζικές κοινότητες, ενώ παράλληλα κυριάρχησαν στις τοπικές οικονομίες και επηρέαζαν τους τοπικούς άρχοντες. Ταυτόχρονα, η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να ελέγχει τα Μαλαϊκά σουλτανάτα, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά τους ζητήματα, και διορίζοντας Βρετανούς ως «συμβούλους» των τοπικών αρχόντων. Το 1896, κατάφερε να ενώσει τέσσερα μεγάλα κρατίδια, δημιουργώντας τα Ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Federated Malay States), που εκ των πραγμάτων επρόκειτο για ένα προτεκτοράτο που ήλεγχε μέσω αντιπροσώπων η ίδια. Πρωτεύουσα της ομοσπονδίας έγινε η Κουάλα Λουμπούρ, η οποία είναι και η σημερινή πρωτεύουσα της Μαλαισίας. Το 1909, η Βρετανία εκτόπισε το Σιάμ από τέσσερα βόρεια σουλτανάτα, ενώ το 1914, το Σουλτανάτο του Τζοχόρ αναγκάστηκε και αυτό να αποδεχτεί, τελευταίο, την υποτέλεια στους Βρετανούς. Σημειωτέον ότι τα 5 νέα κρατίδια που προσεταιρίστηκε η Βρετανία δεν εντάχθηκαν στην ομοσπονδία, αλλά διαμόρφωσαν τα Μη-ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη (Unfederated Malay States). Για τα Ομόσπονδα και τα Μη ομόσπονδα Μαλαϊκά Κράτη, μαζί με τους Οικισμούς των Στενών συνήθως χρησιμοποιείται ο όρος Βρετανική Μαλάγια.[11]

    Την ίδια περίοδο, οι Βρετανοί κατάφεραν να έχουν ανάλογο πολιτικό έλεγχο στο Σαραουάκ και στο Βόρειο Βόρνεο (Σαμπάχ), που μέχρι τότε είχαν εν γένει ξεχωριστή ιστορική διαδρομή από τη Μαλαϊκή Χερσόνησο.[11]

    Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεταπολεμικές εξελίξεις

    Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανική Μαλάγια (συμπεριλαμβανομένου του Βόρνεου) καταλήφθηκε από τον Ιαπωνικό Στρατό, λόγω των ελκυστικών αποθεμάτων της σε καουτσούκ και άλλες σημαντικές πρώτες ύλες. Η Ιαπωνική επίθεση ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1941 και ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1942, όταν έπεσε η Σιγκαπούρη, στην οποία είχαν υποχωρήσει οι Βρετανοί. Κατά τη διάρκεια της Ιαπωνικής κατοχής, αυξήθηκαν οι διεθνικές συγκρούσεις,[12] καθώς οι Ιάπωνες άρχισαν να στοχοποιούν ιδιαίτερα τους Κινέζους της Μαλαισίας. Πολλές φορές ο Ιαπωνικός στρατός κατέληξε σε ακρότητες, διοργανώνοντας εκτελέσεις χιλιάδων Κινέζων. Την πιο ενεργή αντιστασιακή δράση ανέλαβε το Κομμουνσιστικό Κόμμα της Μαλάγιας (ΚΚΜ), που οργάνωσε τον Μαλαϊκό Λαϊκό Αντι-Ιαπωνικό Στρατό (Malayan Peoples' Anti-Japanese Army). Αυτός έκανε ανταρτοπόλεμο μέσα από τις ζούγκλες της Μαλαισίας. Οι Βρετανοί υποστήριξαν τους κομμουνιστές αντάρτες, προσφέροντάς τους εκπαίδευση και όπλα.[13] Παρόλα αυτά, η Μαλάγια απελευθερώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1945, μόνο έπειτα από την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας.

     
    Βρετανικό μαχητικό αεροπλάνο βομβαρδίζει τις ζούγκλες της Μαλαισίας, κατά τη διάρκεια της Malayan Emergency.

    Μετά τον πόλεμο, η Βρετανική αποικιοκρατία επανήλθε στην περιοχή. Σε αντίθεση όμως με άλλες αποικίες της (πχ Ινδία), η Βρετανική κυβέρνηση δεν σχεδίαζε την ανεξαρτητοποίηση της Μαλαισίας και ήλπιζε στη διατήρηση της κυριαρχίας της. Το 1946, η Βρετανία παρουσίασε το σχέδιό της για τη δημιουργία της Μαλαϊκής Ένωσης, την ενοποίηση δηλαδή όλης της Βρετανικής Μαλάγιας, του Σαμπάχ και του Σαραουάκ υπό μία κεντρική αποικιακή κυβέρνηση. Κατά συνέπεια θα καταργούνταν τα μαλαϊκά κρατίδια, ενώ όλοι οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας θα γινόντουσαν ίσοι πολίτες. Το σχέδιο αυτό δυσανασχέτησε ιδιαίτερα τους Μαλαισιανούς, οδηγώντας σε μεγάλες διαδηλώσεις, απεργίες και ταραχές. Λόγω της αντίδρασης αυτής, η Μαλαϊκή Ένωση δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Αντίθετα, οι Βρετανοί, έπειτα από διαπραγματεύσεις με τοπικούς αντιπροσώπους, δημιούργησαν την Ομοσπονδία της Μαλάγιας, που ενοποιούσε ξανά τη Βρετανική Μαλάγια, αλλά διατηρούσε ειδικά προνόμια στους Μαλαισιανούς πολίτες και τον θεσμό των κρατιδίων και των σουλτάνων.[14]

    Το ΚΚΜ, που στηριζόταν κυρίως στην Κινεζική κοινότητα, διαφωνούσε με τα σχέδια της Βρετανίας και ζητούσε άμεση απόκτηση ανεξαρτησίας και ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες. Το 1948, το ΚΚΜ και οι Άγγλοι αποικιοκράτες οδηγήθηκαν σε στρατιωτική σύγκρουση. Ο ανταρτοπόλεμος μεταξύ των δύο μερών συνεχίστηκε έντονα για τα υπόλοιπα 12 χρόνια, σε μία περίοδο που έμεινε γνωστή ως Μαλαισιανή Επείγουσα Κατάσταση (Malayan Emergency [en]).[14][15]

    Τελικά, οι Βρετανοί αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιήσουν τη Μαλαισία, κυρίως για να εξουδετερώσουν το επιχείρημα των κομμουνιστών ανταρτών ότι μάχονταν για την ανεξαρτησία. Το 1955 διεξήχθησαν οι πρώτες γενικές εκλογές, όπου κάθε εθνότητα (Μαλαισιανοί, Ινδοί, Κινέζοι) εξέλεξε τους δικούς της υποψηφίους. Από τις εκλογές, και στις τρεις εθνότητες, νικητές αναδείχθηκαν συντηρητικά κόμματα, τα οποία μετεκλογικά συμμάχησαν, σχηματίζοντας το Μπαρισάν Νασιονάλ (Barisan Nasional, Εθνικό Μέτωπο), το οποίο επρόκειτο να κυβερνήσει τη Μαλαισία για τα επόμενα 60 χρόνια. Η Ομοσπονδία της Μαλάγιας έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1957, με πρώτο πρωθυπουργό τον Τουνκού Αμπντούλ Ραχμάν.[16][14]

    Ανεξαρτησία και εφεξής

    Μόλις ανεξαρτητοποιήθηκε η Ομοσπονδία της Μαλάγιας περιελάμβανε μόνο τη Μαλαϊκή Χερσόνησο, χωρίς τη Σιγκαπούρη. Έπειτα από διαπραγματεύσεις η νεοσυσταθείσα Μαλαϊκή κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τη Σιγκαπούρη, καθώς και τις περιοχές Σαμπάχ και Σαράουακ του Βόρνεου, να εισέλθουν και αυτές στην Ομοσπονδία. Αυτό έγινε το 1963, υπό τον όρο ότι οι νέες περιοχές θα διατηρούσαν την τοπική αυτονομία τους. Με την προσχώρηση των νέων περιοχών, το κράτος μετονομάστηκε σε Μαλαισία. Ωστόσο το νέο κράτος είχε να αντιμετωπίσει μία σειρά από προκλήσεις. Αρχικά, έντονες ήταν οι διεθνικές συγκρούσεις, με μεγάλες εθνοτικές ταραχές να γίνονται το 1964 και το 1969. Ακόμα, η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης, όπου οι Κινέζοι ήταν πλειονότητα, διαφωνούσε σε πολλά σημεία με τους εθνικούς στόχους που έθετε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Κουάλα Λουμπούρ. Οι διαφωνίες αυτές κλιμακώθηκαν σε ανοιχτή ρήξη το 1965, με αποτέλεσμα η Σιγκαπούρη να αποβληθεί από την Ομοσπονδία.[17]

    Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έπρεπε να αντιμετωπίσει την επεκτατικότητα της Ινδονησίας, που ισχυριζόταν ότι είχε κυριαρχία σε ολόκληρο το Βόρνεο. Η διένεξη για το Βόρνεο οδήγησε σε στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών, με την Ινδονησία να εισβάλλει και να καταλαμβάνει μικρά τμήματα στο Σαμπάχ και στο Σαραουάκ. Τελικά η διένεξη έληξε ειρηνικά το 1966, με την παραίτηση της Ινδονησίας από τις επιδιώξεις της.[18] Την ίδια περίοδο υπήρξε αναβίωση της κομμουνιστικής ένοπλης δραστηριότητας, αρχικά στο Σαραουάκ το 1962, κι έπειτα στην Ηπειρωτική Μαλαισία το 1968. Αυτή η δεύτερη Malayan Emergency έληξε μόνο το 1989, με την υπογραφή συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Μαλαισιανής κυβέρνησης και κομμουνιστών.[17]

    Σε πολιτικό επίπεδο, η Μαλαισία κατάφερε να εγκαθιδρύσει ένα σταθερό, ημιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα, με εκλογές να γίνονται να ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Σημαντικό πρόσωπο είναι ο Μοχατίρ Μοχάμαντ ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 1981 έως το 2003. Την ίδια περίοδο η οικονομία της χώρας αναπτύσσεται γοργά. Τη δεκαετία του 90' ανέρχεται στην επιφάνεια ο Ανουάρ Ιμπραχίμ, που αφού διαγράφτηκε από το κυβερνών κόμμα, έγινε η πιο ισχυρή φυσιογνωμία της αντιπολίτευσης. Η 60χρονη πολιτική κυριαρχία του Μπαρισάν Νασιονάλ, έφτασε στο τέλος της στις εκλογές 2018, όταν ηττήθηκε από τη συμμαχία της αντιπολίτευσης, Πακατάν Χαραπάν.

    ↑ 1,0 1,1 1,2 «Timeline: Malaysia's history». www.aljazeera.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Malaysia - History | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Prehistory and the rise of Indianized states. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022.  «History of Malaysia». Edrawsoft (στα Αγγλικά). The Early History. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022.  «Golden Chersonese» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2022-11-28. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Golden_Chersonese&oldid=1124263595.  «History of Malaysia». Edrawsoft (στα Αγγλικά). Srivijaya Period. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022.  «Srivijaya empire | History, Location, Religion, Government, & Facts | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 7,0 7,1 «Malaysia - History | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). The advent of Islam. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.  «Malacca Sultanate - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. The sultanate was never self-sufficient, but relied on Asian suppliers.  Lambert, Tim (14 Μαρτίου 2021). «A Brief History of Malaysia». Local Histories (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 10,0 10,1 10,2 «Malaysia - The advent of Islam | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Early European intrusions and emerging sultanates. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 11,0 11,1 11,2 «Malaysia - Malaya and northern Borneo under British control | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022.  «Malaysia - The impact of British rule | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.  «Malaya in World War II». WW2DB. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 14,0 14,1 14,2 «Malaysia - Political transformation | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022.  Hays, Jeffrey. «COMMUNIST INSURGENCY IN MALAYSIA (1946-1989): THE EMERGENCY, NEW VILLAGES AND THE POLITICS OF TRYING TO END IT | Facts and Details». factsanddetails.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022.  «Malayan Independence | History Today». www.historytoday.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022.  ↑ 17,0 17,1 «Malaysia - Malaysia from independence to c. 2000 | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022.  «History of Malaysia | Colonisation, Independence & other Facts». www.holidify.com. Modern Malaysia. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
    Read less

Where can you sleep near Μαλαισία ?

Booking.com
487.355 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Destinations, 40 visits today.