Llotja de la Seda
( Ανταλλακτήριο Μεταξιού της Βαλένθιας )
Το ανταλλακτήριο μεταξιού της Βαλένθια (ισπανικά: Lonja de la Seda, βαλενθιανά: Llotja de la Seda προφορά: [ˈʎɔdʒa ðe la ˈseða]) είναι ένα κτίριο ύστερου βαλενθιανού γοτθικού ρυθμού στην Βαλένθια, Ισπανία. Το κτίριο κατασκευάστηκε την περίοδο 1482 - 1548 και είναι ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Η UNESCO το ανακήρυξε το 1996 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς καθώς «είναι εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας καθώς είναι ένα πλήρως εξαιρετικό παράδειγμα κοσμικού κτιρίου ύστερου γοτθικού ρυθμού, το οποίο αποτυπώνει δραματικά τη δύναμη και τον πλούτο μίας από τις σπουδαίες μεσογειακές ναυτικές πόλεις».
Πίσω από το σύγχρονο κτίριο υπήρχε ένα προηγούμενο από τον 14ο αιώνα, το οποίο ονομαζόταν Ανταλλακτήριο Λαδιού (Llotja de l’Oli, στα βαλενθιανά, ή Lonja del Aceite, στα ισπανικά), το οποίο όμως δεν χρησιμοποιούταν μόνο για εμπόριο λαδιού, αλλά για όλες τις δουλειές. Η εμπορική ευημερία της Βαλένθια έφτασε ...Διαβάστε περισσότερα
Το ανταλλακτήριο μεταξιού της Βαλένθια (ισπανικά: Lonja de la Seda, βαλενθιανά: Llotja de la Seda προφορά: [ˈʎɔdʒa ðe la ˈseða]) είναι ένα κτίριο ύστερου βαλενθιανού γοτθικού ρυθμού στην Βαλένθια, Ισπανία. Το κτίριο κατασκευάστηκε την περίοδο 1482 - 1548 και είναι ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Η UNESCO το ανακήρυξε το 1996 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς καθώς «είναι εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας καθώς είναι ένα πλήρως εξαιρετικό παράδειγμα κοσμικού κτιρίου ύστερου γοτθικού ρυθμού, το οποίο αποτυπώνει δραματικά τη δύναμη και τον πλούτο μίας από τις σπουδαίες μεσογειακές ναυτικές πόλεις».
Πίσω από το σύγχρονο κτίριο υπήρχε ένα προηγούμενο από τον 14ο αιώνα, το οποίο ονομαζόταν Ανταλλακτήριο Λαδιού (Llotja de l’Oli, στα βαλενθιανά, ή Lonja del Aceite, στα ισπανικά), το οποίο όμως δεν χρησιμοποιούταν μόνο για εμπόριο λαδιού, αλλά για όλες τις δουλειές. Η εμπορική ευημερία της Βαλένθια έφτασε στο μέγιστο κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, και οδήγησε στην κατασκευή ενός νέου κτιρίου. Το σχέδιο του νέου ανταλλακτηρίου της Βαλένθια προέρχεται από μια παρόμοια κατασκευή στο ανταλλακτήριο της Πάλμα ντε Μαγιόρκα, κατασκευασμένο από τον αρχιτέκτονα Γκιγιέμ Σαγρέρα το 1448. Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε την κατασκευή του νέου ανταλλακτηρίου ήταν ο Πέρε Κόμπτε, ο οποίος κατασκεύασε τον κύριο κορμό του κτιρίου - την Εμπορική Αίθουσα (ή Sala de Contractació) - σε 15 χρόνια (1483–1498). Το κτίριο έγινε σύμβολο του πλούτου της Βαλένθια και δείχνει την εμπορική επανάσταση κατά τη διάρκεια του ύστερου Μεσαίωνα, την κοινωνική ανάπτυξη και το γοήτρο που απέκτησε η μπουρζουαζία της Βαλένθια.
Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Βαλένθια, στην Πλάθα ντελ Μερκάδο, αριθμός 31, απέναντι από τον Ναό Σάντος Χουάνες και στο Μερκάδο Θεντράλ (Εμπορικό Κέντρο) της Βαλένθια.
Η κατασκευή της «Αγοράς» (Λόνχα), γνωστή στη Βαλένθια και τις Βαλεαρίδες ως «γιότζα»,[1][2] ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της εμπορικής ευημερίας από απέκτησε η Βαλένθια τον 15ο αιώνα, και είναι σύμβολο της δύναμης της πόλης να προσελκύει εμπόρους σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία που ήταν αποτέλεσμα της ανακάλυψης της Αμερικής και της μετακίνησης του εμπορίου της Μεσογείου προς τον Ατλαντικό.
Τα εμπορικά ανταλλακτήρια στο Στέμμα της Αραγωνιάς κτίστηκαν ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο: μία ορθογώνια αίθουσα υποστηριζόμενη από κολώνες. Πριν το ανταλλακτήριο της Βαλένθια είχαν κτιστεί η Λόνχα της Βαρκελώνης (1380-1392) και η Λόνχα της Πάλμα (1420-1448), με ελικοειδείς κίονες να υποστηρίζουν τρία θολωτά κλίτη.[3] Ανάμεσα στο 1541 και το 1551 κατασκευάστηκε η Λόνχα της Σαραγόσας, αλλά ήταν αναγεννησιακού ρυθμού. Αν και το αρχιτεκτονικό σχήμα είναι το ίδιο, το Γενικό Συμβούλιο της Πόλης, το 1469, έδωσε έμφαση στην ομορφιά του κτιρίου, το οποίο έμελλε να είναι «πολύ όμορφο, μεγαλοπρεπές και πολυτελές, το οποίο θα τιμούσε και θα στόλιζε αυτή τη διάσημη πόλη».[4] Οι εργασίες άρχισαν από τον αρχιμάστορα Πέρε Κόμπτε, γνωστό στην πόλη για το γεγονός ότι είχε αναλάβει τις εργασίες του τελευταίου τμήματος του Καθεδρικού.[5]
Το ανταλλακτήριο ανακηρύχθηκε Εθνικό Μνημείο το 1931.[6] Η UNESCO ανακήρυξε το ανταλλακτήριο μεταξιού μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς τις 5 Δεκεμβρίου 1996 ως «ένα πλήρως εξαιρετικό παράδειγμα κοσμικού κτιρίου ύστερου γοτθικού ρυθμού, το οποίο αποτυπώνει δραματικά τη δύναμη και τον πλούτο μίας από τις σπουδαίες μεσογειακές ναυτικές πόλεις», και αναγνωρίζεται ως ένα από λαμπρότερα παραδείγματα κοσμικού ευρωπαϊκού γοτθικού ρυθμού. Οι ορθογώνιες πέτρινες προσόψεις, τα πολυτελή αναγεννησιακά μενταγιόν, γλυπτά και γκαργκόιλ, οι τέλειες αναλογίες πορτών και παραθύρων, ασπίδες και επάλξεις, ενθύμια του γοτθικού μεγαλείου της Βαλένθια.[7]
Προσθήκη νέου σχολίου