Taq-e Bostan (Farsça: طاق بستان, lit. '"Bahçenin Kemeri" veya "Taştan yapılmış kemer"'), İran'ın Sasani İmparatorluğu (İran) döneminden bir dizi büyük kaya kabartmasının çevresine oyulmuş bir alandır. 4. yüzyıl CE.

Fars Sasani sanatının bu örneği, Kirmanşah şehir merkezinden 5 km uzaklıkta bulunuyor. Yaklaşık 1.700 yıllık rüzgar ve yağmura maruz kaldığı Zagros dağlarının kalbinde yer almaktadır. Başlangıçta, kabartmaların ve kemerlerin yanında ve altında birkaç kaynak görülebiliyordu, bunların bazıları şimdi örtülü. Kabartmaların yanındaki kaynaklar, kayanın önündeki büyük bir havzayı hala beslemektedir. Alan bir arkeolojik parka dönüştürülmüş ve bir dizi geç Sasani ve İslami sütun başlığı bir araya getirilmiştir (bazıları Taq Bostan'da, diğerleri Behistun Dağı ve Kirmanşah'ta bulunmuştur).

Sasaniler döneminde İran heykelciliğinin en iyi ve en iyi korunmuş örneklerinden bazıları olan oymalar, II. Ardashir (379-383) ve III. Diğer Sasani sembolleri gibi, Taq-e Bostan ve kabartma desenleri, gücü, dini eğilimleri, ihtişamı, şerefi, mahkemenin genişliğini, oyun ve mücadele ruhunu, şenliği, neşeyi ve sevinci vurgular.

Sasani kralları, tarihi bir İpek Yolu kervan yolu geçiş noktası ve kamp alanı boyunca kaya kabartmaları için güzel bir ortam seçtiler. Kabartmalar, bir dağ yamacının tabanındaki büyük bir yansıma havuzuna boşalan kutsal su kaynaklarına bitişiktir.

Taq-e Bostan ve kaya kabartması, Zagros dağlarının hayatta kalan 30 Sasani kalıntısından biridir. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki İran Sanat ve Arkeoloji Enstitüsü'nün kurucusu Arthur Pope'a göre, "sanat, İran halkının karakteristiği ve dünyaya bahşettiği armağandı."