Voulismeni Gölü (Yunanca: Λίμνη Βουλισμένη, Límni Voulisméni) küçük, önceleri tatlı su olan, daha sonra denizle bağlantılı olan bir göldür. Yunanistan'ın Girit adasında Agios Nikolaos. 137 m çapında ve 48,8 m derinliğinde dairesel bir şekle sahiptir. Yerliler buna basitçe "Göl" derler. Göl, 1907'de Fransız Ordusu askerleri tarafından kazılmış bir kanalla kasabanın limanına bağlanmıştır. Gölün panoramik manzarası, üzerinde bulunan küçük bir parktan görülebilir.

Efsaneye göre tanrıça Athena burada yıkanmıştır. Her yıl Ortodoks Hristiyanların Paskalya Bayramı'na dönüşen gece yarısı, kasaba nüfusunun büyük bir kısmı havai fişekler ve etkinliğe katılanların attıkları havai fişeklerle kutlamak için gölün etrafında toplanır.

Göldeki kayalar.

Göldeki kayalar. kasabanın kuzey batısındaki dağlardan inen denizaltı heyelanlarının sonucu olan kireçtaşı breşlerdir.

Kasabayı kabaca kuzeydoğudan güneybatıya doğru kesen normal bir fay, gölün kuzeybatı tarafından doğrudan geçer, göldeki uçurum bu fayın dik eğimidir. Kasabanın başka yerlerinde fay daha sonra su altı heyelanları tarafından gömüldü. Bu fay tarafından kesilen bir yeraltı deresi, Messiniyen Tuzluluk Krizi sırasında üzerini örten denizin ortadan kaybolmasıyla bir çözüm düdeni ve küçük bir mağara oluşturmuştur. Sadece birkaç yüz bin yıl sonra, dengesiz ve yapısal olarak zayıf breşten çözülen küçük mağara çökerek derin bir delik oluşturdu. Bu deliğin tepesindeki dengesiz breş, daha sonra hala akan yay tarafından tatlı su ile doldurulan derin huni şeklinde bir düden oluşturarak deliğin içine çökmüştür. Zanclean Sel sırasında Akdeniz'in yaratılması, küçük bir dere yoluyla yakındaki denize taşan derin, kaynakla beslenen bir tatlı su gölü bıraktı.

1852'de Kaptan Thomas Spratt, Kraliyet Donanması adına doğu Girit'i araştırdı ve gölü '...acı sudan oluşan küçük dairesel bir havuz' ve olarak kaydetti. '...kendisinden denize açılan küçük bir dereye sahip', o sırada pınarın hala aktığının açık bir kanıtıdır. Ayrıca gölün derinliğini 210 fit (64m) olarak ölçmüştür ve bugün gölle ilgili hemen hemen tüm yayınlarda ve yazılarda bu rakam kullanılmaktadır. 2000 yılının Eylül ayında, Atina Üniversitesi'nin jeoloji bölümü, gölün ayrıntılı bir sualtı araştırmasını yürüttü ve maksimum derinliğinin sadece 48,8 m olduğunu buldu.

12 Ekim 1856'da Girit açıklarında denizde büyük bir deprem meydana geldi ve merkez üssü gölden sadece 40 km. Büyüklüğü kaydedilmemiş olmasına rağmen, Modifiye Mercalli Yoğunluk Ölçeğinde, mümkün olan maksimumdan bir derece aşağıda derece XI olarak listelenmiştir. Bu deprem, gölün daha sonra durgunlaşmasına yol açan tatlı su kaynağının tıkanmasından veya sapmasından ve gölün batı köşesinin çökmesinden, göl derinliğini Thomas Spratt tarafından ölçülen 64m'den bugün 48.8m'ye düşüren büyük olasılıkla sorumluydu. .

Kaynak akışı durduğunda, göl kısa sürede durgunlaştı. Yerel olarak Vromolimni olarak tanındı; 'kokmuş göl'. Açık çözüm, daha yoğun deniz suyunun durgun tatlı suyu boşaltmasını ve kokunun kaynağını ortadan kaldırmasını sağlamak için yakındaki denize bir kanal kazmaktı.

Gölü denize bağlayan ilk kanal, dönemin Osmanlı Lasithi valisi Kostas Adosides Paşa tarafından 1867-1871 yılları arasında kazılmıştır. Bu kanal 1883-1890 yılları arasında birkaç kez taranmış ve genişletilmiştir. ve basit bir ahşap yaya köprüsü inşa edilmiştir. Bugün gördüğümüz daha geniş kanal, 1905 ve 1907 yılları arasında Fransız Ordusu tarafından inşa edildi. Kaldırılabilir bir yaya köprüsü, teknelerin gölün göreceli güvenliğinde geçmesine ve yükleme ve boşaltma yapmasına izin verdi. Modern beton yol köprüsü 1954'te açıldı.