Ölüler Şehri veya Kahire Mezarlığı, the Qarafa olarak da anılır (Arapça: القرافة, romanized: al -Qarafa; yerel olarak al-'arafa olarak telaffuz edilir), Mısır'ın Kahire kentinde İslami dönemden kalma bir dizi geniş nekropol ve mezarlıktır. Kahire Kalesi'nin kuzeyine ve güneyine, Mokattam Tepeleri'nin altına ve tarihi şehir surlarının dışına doğru uzanarak kabaca 4 mil uzunluğunda bir alanı kaplarlar. UNESCO Dünya Mirası Alanı olan "Tarihi Kahire" listesine dahildirler.

Nekropol kabaca iki bölgeye ayrılmıştır: Hisarın kuzeyindeki Kuzey Mezarlığı (aynı zamanda Doğu Mezarlığı veya eski şehir surlarının doğusunda olduğu için Arapça Qarafat ash-sharq) ve Hisarın güneyindeki eski Güney Mezarlığı. Bab al-Nasr'ın kuzeyinde daha küçük bir mezarlık daha var.

"Ölüler Şehri"ni oluşturan nekropol, yüzyıllar boyunca geliştirildi ve hem Kahire'nin genel halkının mezarlarını hem de tarihi yöneticilerinin ve seçkinlerinin çoğunun ayrıntılı türbeleri. Erken dönem Fustat şehriyle (MS 642'de kuruldu) başladı ve muhtemelen Memluk döneminde (13. – 15. yüzyıllar) prestij ve anıtsallık açısından doruk noktasına ulaştı. Tarihleri u200bu200bboyunca, nekropoller aynı zamanda çeşitli canlı türlerine de ev sahipliği yapmıştır. Bunlar arasında, meslekleri mezarlıklara bağlı olan işçiler (örneğin mezarcılar, mezar bekçileri), padişahlar ve diğer zengin patronlar tarafından yaptırılan dini külliyelerde okuyan sufiler ve din bilginleri ve bölgedeki küçük kentsel yerleşim yerlerinin ve köylerin düzenli sakinleri yer alıyordu. . Bu nüfus, farklı dönemlerde koşullara göre büyüdü ve küçüldü. Ancak 19. yüzyılın sonlarında başlayan ve 20. yüzyılda artan Kahire'nin yoğun kentleşmesinin baskısı ve buna bağlı olarak ortaya çıkan konut sıkıntısı, nekropol bölgelerinde yaşayan insan sayısında büyük bir artışa yol açtı. Bazı insanlar türbeler ve mezar çevrelerinde çömelmeye ve onları doğaçlama konutlara dönüştürmeye başvurdu; ancak, bu "mezar sakinleri" bölgedeki genel nüfusun küçük bir kısmı olarak kaldı. Bu fenomen, nekropollerde yaşayanların durumu hakkında medyada çok sayıda yoruma ve popüler hayal gücüne yol açarak onları sembolik olarak Kahire'nin çok tartışılan aşırı nüfus sorunlarına bağladı ve bazen türbelerde çömelmiş insan sayısına ilişkin abartılı tahminlere yol açtı.