โบสถ์ปาไว (อังกฤษ: Paoay Church) หรือ รู้จักกันในชื่อ โบสถ์แผ่นดินไหว (“Earthquake Baroque” church) ตั้งอยู่ที่ Ilocos Norte ประเทศฟิลิปปินส์ เริ่มก่อสร้างในปี ค.ศ. 1694 และเสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ.1894 หอระฆังสร้างขึ้นจากหินปะการัง ตั้งอยู่ห่างจากตัวโบสถ์ เพื่อความปลอดภัยหากเกิดแผ่นดินไหวหรือพายุไต้ฝุ่น นอกจากนี้ยังใช้หอระฆังเป็นหอสังเกตการณ์ในช่วงการปฏิวัติฟิลิปปินส์ปีค.ศ.1896และระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ตัวอาคารได้รับความเสียหายจากแผ่นดินไหวในปี ค.ศ.1865 และปี ค.ศ.1885

ในปี ค.ศ.2000 มีการขุดพบหลักฐานทางโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ เช่น โครงกระดูก และเครื่องปั้นดินเผา ในบริเวณโบสถ์ ปัจจุบันได้นำไปแสดงไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อดีตประธานาธิบดีเฟอร์ดินานด์ มาร์กอส ได้ประกาศให้โบสถ์ปาไว เป็นสมบัติของชาติ เป็นหนึ่งในสี่โบสถ์บาร็อคของฟิลิปปินส์ (Baroque Churches of the Philippines) ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนมรดกโลกจากองค์การยูเนสโก ตัวโบสถ์เป็นศิลปะผสมระหว่างแบบกอทิก บาร็อค และได้รับอิทธิพลของศิลปะแบบจีนและชวา สร้างจาก อิฐ หินปะการัง และไม้แปรรูป.