Jerash (อาหรับ: jersh Ǧaraš; กรีกโบราณ: Γέρασα Gérasa) เป็นเมืองทางตอนเหนือของจอร์แดน เมืองนี้ตั้งอยู่ทางเหนือของเมืองหลวงอัมมาน 48 กิโลเมตร (30 ไมล์)

หลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่เก่าแก่ที่สุดใน Jerash อยู่ในพื้นที่ยุคหินใหม่ที่เรียกว่า Tal Abu Sowan ซึ่งพบซากมนุษย์หายากที่มีอายุประมาณ 7500 ปีก่อนคริสตกาล Jerash เจริญรุ่งเรืองในสมัยกรีกและโรมันจนถึงกลางศตวรรษที่แปด CE เมื่อแผ่นดินไหว 749 กาลิลีทำลายพื้นที่ส่วนใหญ่ในขณะที่แผ่นดินไหวที่ตามมามีส่วนทำให้เกิดการทำลายล้างเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1120 ซาฮีร์ อัด-ดิน ทอกเตกิน อะตาเบกแห่งดามัสกัสได้สั่งให้กองทหารรักษาการณ์สี่สิบนายสร้างป้อมปราการในบริเวณซากปรักหักพังของเมืองโบราณที่ไม่รู้จัก ซึ่งน่าจะเป็นจุดที่สูงที่สุดของกำแพงเมืองทางตอนเหนือ - เนินเขาทางทิศตะวันออก มันถูกจับกุมในปี 1121 โดย Baldwin II กษัตริย์แห่งเยรูซาเล็มและถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง จากนั้นพวกครูเซดก็ละทิ้ง Jerash ทันทีและถอยไปยัง Sakib (Seecip); พรมแดนด้านตะวันออกของการตั้งถิ่นฐาน

จากนั้น Jerash ถูกทิ้งร้างจนกระทั่งปรากฏขึ้นอีกครั้งในตอนต้นของการปกครองแบบออตโตมันในช่วงต้นศตวรรษที่ 16 ในสำมะโนปี 1596 มีประชากรมุสลิม 12 ครัวเรือน อย่างไรก็ตาม นักโบราณคดีพบหมู่บ้านเล็ก ๆ ของมัมลุกในเขตตะวันตกเฉียงเหนือซึ่งบ่งชี้ว่าเจราชได้รับการตั้งถิ่นฐานใหม่ก่อนยุคออตโตมัน การขุดค้นที่ดำเนินการตั้งแต่ปี 2554 ได้กระจ่างถึงยุคอิสลามกลาง เนื่องจากการค้นพบเมื่อเร็วๆ นี้เผยให้เห็นโครงสร้างและเครื่องปั้นดินเผาของมัมลุกในยุคกลางจำนวนมาก เมืองโบราณได้รับการเปิดเผยอย่างค่อยเป็นค่อยไปผ่านการขุดค้นหลายครั้งซึ่งเริ่มในปี 1925 และดำเนินต่อไปจนถึงทุกวันนี้

วันนี้ Jerash เป็นที่ตั้งของหนึ่งในเมืองกรีก-โรมันที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีที่สุด ซึ่งได้รับสมญานามว่า ของ "ปอมเปอีแห่งตะวันออกกลาง" ผู้เยี่ยมชมประมาณ 330,000 คนมาถึงเมือง Jerash ในปี 2018 ทำให้เป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีผู้เข้าชมมากที่สุดในจอร์แดน เมืองนี้เป็นเจ้าภาพจัดเทศกาล Jerash ซึ่งเป็นหนึ่งในกิจกรรมทางวัฒนธรรมชั้นนำในตะวันออกกลางที่ดึงดูดผู้มาเยือนหลายหมื่นคนทุกปี