มัสยิด Djinguereber (อาหรับ: مسجد دجينجيربر) ในเมือง Timbuktu ประเทศมาลีเป็นศูนย์การเรียนรู้ที่มีชื่อเสียงของประเทศมาลี สร้างขึ้นในปี 1327 และอ้างถึงเป็น Djingareyber หรือ Djingarey Ber ในภาษาต่างๆ การออกแบบได้รับการรับรองโดย Abu Ishaq Al Saheli ซึ่งได้รับทองคำ 200 กก. (40,000 mithqals) โดย Musa I แห่งมาลี จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิมาลี จากข้อมูลของ Ibn Khaldun หนึ่งในแหล่งที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับมาลีในศตวรรษที่ 14 al-Sahili ได้รับฝุ่นทองคำ 12,000 mithkals สำหรับการออกแบบและสร้าง djinguereber ในเมือง Timbuktu แต่การวิเคราะห์ที่มีเหตุผลมากกว่านั้นชี้ให้เห็นว่าบทบาทของเขา (ถ้ามี) ค่อนข้างจำกัด งานฝีมือทางสถาปัตยกรรมในกรานาดามาถึงจุดสูงสุดภายในศตวรรษที่สิบสี่ และไม่น่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่กวีผู้มั่งคั่งที่มีวัฒนธรรมและปัญญาจะมีความรู้มากกว่าความรู้ของนักปราชญ์เกี่ยวกับความซับซ้อนของการปฏิบัติทางสถาปัตยกรรมร่วมสมัย

ยกเว้น สำหรับส่วนเล็ก ๆ ของซุ้มทางตอนเหนือซึ่งเสริมในปี 1960 ใน alhore (บล็อกหินปูนที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในส่วนที่เหลือของเมือง) และหอคอยสุเหร่าที่สร้างด้วยหินปูนและทำด้วยโคลน มัสยิด Djingareyber ถูกสร้างขึ้น ดินทั้งหมดรวมทั้งวัสดุอินทรีย์เช่นเส้นใยฟางและไม้ มีศาลชั้นใน 3 แห่ง หออะซาน 2 แห่ง และเสา 25 เสาเรียงกันในแนวตะวันออก-ตะวันตก และพื้นที่สำหรับละหมาดสำหรับ 2,000 คน

จินเกอเรเบอร์เป็นหนึ่งในสี่ของ Madrassas ที่แต่งโดย University of Timbuktu มันถูกจารึกไว้ในรายชื่อมรดกโลกขององค์การยูเนสโกในปี 2531 และในปี 2533 ถือว่าตกอยู่ในอันตรายเนื่องจากการรุกล้ำทราย โครงการสี่ปีในการฟื้นฟูและฟื้นฟูมัสยิดเริ่มขึ้นในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2549 และกำลังดำเนินการและให้ทุนสนับสนุนโดย Aga Khan Trust for Culture

ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553 ระหว่างเทศกาลเมาลิด เนื่องในวันครบรอบวันเกิดของมูฮัมหมัด) การเหยียบกันตายที่มัสยิดคร่าชีวิตผู้คนไปประมาณ 26 คน และบาดเจ็บอีกอย่างน้อย 55 คน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงและเด็ก