วัดอรุณาเลศวร (เรียกอีกอย่างว่า วัดอันนามาลัยยาร์) เป็นวัดฮินดูที่อุทิศให้กับพระศิวะ ตั้งอยู่ที่เชิงเขาอรุณาชาลาในเมืองธีรุวันนามาลัยในรัฐทมิฬนาฑู , อินเดีย. มันมีความสำคัญต่อนิกายฮินดูของ Shaivism เป็นหนึ่งในวัดที่เกี่ยวข้องกับห้าองค์ประกอบ Pancha Bhoota Stalas และโดยเฉพาะอย่างยิ่งองค์ประกอบของไฟหรือ Agni

พระอิศวรได้รับการบูชาเป็นอรุณาเลศวรหรืออันนามาลายาร์ และเป็นตัวแทนของ ลึงค์ โดยมีรูปเคารพของเขาเรียกว่า อักนีลกาม มเหสีปาราวตีของเขาถูกบรรยายว่าเป็นอุนนามาลัยอัมมาน เทพเจ้าประธานเป็นที่เคารพนับถือในงานบัญญัติภาษาทมิฬ Saiva สมัยศตวรรษที่ 7 คือ เทวาราม ซึ่งเขียนโดยนักบุญกวีชาวทมิฬที่รู้จักกันในชื่อนายานาร์ และจัดอยู่ในประเภท ปาดาล เปตรา สทาลัม นักกวีนักบุญ ไซวา มณีควาสาคร ได้แต่ง ติรุเวมปะวายไว้ที่นี่

วัดนี้ครอบคลุมพื้นที่ 10 เฮกตาร์ และมีขนาดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอินเดีย มีหอคอยเกตเวย์สี่แห่งที่เรียกว่า โกปุรัมส์ ที่สูงที่สุดคือหอคอยตะวันออก มี 11 ชั้นและสูง 66 เมตร (217 ฟุต) ทำให้เป็นหนึ่งในหอคอยวัดที่สูงที่สุดในอินเดียที่สร้างโดย Sevappa Nayakkar (ราชวงศ์ Nayakar) วัดนี้มีศาลเจ้ามากมายรวมถึงของ Arunachalesvara และ อุนนามาลัย อัมมาน โดดเด่นที่สุด คอมเพล็กซ์ของวัดมีห้องโถงหลายแห่ง ที่โดดเด่นที่สุดคือห้องโถงพันเสาที่สร้างขึ้นในสมัยวิชัยนคร

โครงสร้างก่ออิฐในปัจจุบันสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์โชลาในศตวรรษที่ 9 ในขณะที่การขยายตัวในเวลาต่อมาเกิดจากผู้ปกครองวิชัยนคระแห่งราชวงศ์ซังกามา (ค.ศ. 1336–1485 ซีอี) ราชวงศ์ซาลูวา และราชวงศ์ตูลูวา (ค.ศ. 1491) –1570 ซีอี) วัดนี้ได้รับการดูแลและบริหารงานโดยแผนกบริจาคเพื่อการกุศลและศาสนาฮินดูของรัฐบาลทมิฬนาฑู

วัดมีพิธีกรรมประจำวันหกครั้งในช่วงเวลาต่างๆ ตั้งแต่ 17:30 น. ถึง 22:00 น. และมีเทศกาลประจำปีสิบสองปีตามปฏิทิน เทศกาล Karthigai Deepam มีการเฉลิมฉลองในช่วงวันพระจันทร์เต็มดวงระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม และมีไฟสัญญาณขนาดใหญ่สว่างอยู่บนเนินเขา สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล และเป็นสัญลักษณ์ของพระอิศวร ลึงค์แห่งไฟที่เชื่อมกับท้องฟ้า งานนี้มีผู้แสวงบุญสามล้านคนเป็นพยาน ในวันก่อนวันเพ็ญแต่ละดวง ผู้แสวงบุญจะแล่นเรือรอบฐานของวัดและเนินเขาอรุณาชาลาเพื่อสักการะที่เรียกว่า Girivalam ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของผู้แสวงบุญหนึ่งล้านคนต่อปี

โลกตะวันตก ได้เรียนรู้เกี่ยวกับ Tiruvannamalai ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ผ่านงานของ Ramana Maharishi (1879–1950 CE)