Świątynia Taffeh (arab. معبد طافا) to starożytna świątynia egipska, która została podarowana Holandii ze względu na pomoc w przyczynianiu się do historycznego zachowania zabytków egipskich w latach 60. XX wieku. Świątynia została zbudowana z piaskowca między 25 rokiem p.n.e. a 14 rokiem n.e. za panowania cesarza rzymskiego Augusta. Była częścią rzymskiej fortecy znanej jako Taphis i mierzy 6,5 na 8 metrów (21 stóp × 26 stóp). „Dwie przednie kolumny północnej świątyni tworzą kwadratowe filary z zazębionymi kolumnami” po czterech bokach. Na tylnej ścianie wnętrza świątyni znajduje się nisza posągu.

W 1960 roku, w związku z budową Wysokiej Tamy Asuańskiej i wynikającym z niej zagrożeniem dla licznych zabytków i stanowisk archeologicznych w Nubii, takich jak świątynia Abu Simbel, UNESCO wystosowało międzynarodowy apel do zapisz te witryny. W dowód wdzięczności Egipt przydzielił kilka pomników krajom, które w znaczący sposób odpowiedziały na ten apel, w tym Holandii. Adolf Klasens, dyrektor Rijksmuseum van Oudheden i holenderski egiptolog, odegrali rolę w zaaranżowaniu umowy, na mocy której Egipt podarował świątynię Taffeh Rijksmuseum van Oudheden w Leiden w Holandii.

Ten budynek składa się z 657 bloków ważących około 250 ton. Po przybyciu do Holandii w 1979 roku został zrekonstruowany w nowym skrzydle Narodowego Muzeum Starożytności (Rijksmuseum van Oudheden) w Lejdzie. Nowa konstrukcja została zaprojektowana w taki sposób, aby holenderska pogoda nie wpływała na kamień, aby naturalne światło oświetlało świątynię, a odwiedzający mogli zobaczyć świątynię, zanim będą musieli zapłacić za wstęp. Podjęto również próbę zastąpienia minimalnej liczby uszkodzonych kamieni.

Na jej ścianach zachował się grecki napis i chrześcijański krzyż.