Piramida Słońca (hiszp. Pirámide del Sol) – jedna z największych i najstarszych piramid w Mezoameryce. Znajduje się przy Alei Zmarłych w starożytnym mieście Teotihuacán w Meksyku. Razem z pobliską Piramidą Księżyca oraz Cytadelą otoczoną licznymi mniejszymi świątyniami tworzy centrum kultowe miasta. Jej wygląd, podobnie jak Piramidy Księżyca, przypomina kształt masywu Cerro Gordo, który otacza pobliską dolinę.
Obecną nazwę nadali jej Aztekowie, którzy przybyli do Teotihuacán kilka wieków po jego opuszczeniu przez pierwszych mieszkańców. Oryginalna nazwa budowli nie jest znana.
Nie wiadomo kto jest twórcą piramidy, podobnie jak całego Teotihuacán, ale przypuszcza się, że budowniczymi mogły być ludy Nahua, Otomi lub Totonac. Prace przy jej budowie rozpoczęły się prawdopodobnie w I wieku n.e. i odbywały się w dwóch fazach. W pierwszym etapie zakończonym około 100 roku wzniesiono konstrukcję, mniej więcej obecnej wielkości[1]. Do jej budowy użyto suszonych cegieł i ziemi, a ściany obłożono kamiennymi płytami. Połączone płaszczyzny skośne i poziome ozdobiono rzeźbami. Etap drugi polegał na jej nieznacznym powiększeniu, dzięki czemu osiągnęła ona wymiary 225×222 m u podstawy i 75 m wysokości, stając się w ten sposób trzecią co do wielkości piramidą na świecie[2]. Wtedy też na jej szczycie zbudowano świątynię jednak nie przetrwała ona do czasów obecnych. Nie wiadomo czy uległa zniszczeniu w sposób naturalny, czy też celowy, ale jej brak uniemożliwił archeologom określenie jakiemu bóstwu została poświęcona piramida. Na początku III wieku, czyli w czasie gdy powstawała Cytadela oraz Świątynia Pierzastego Węża, do piramidy dobudowano jeszcze platformę Adosada. Gotową budowlę pokryto wapiennym tynkiem, na którym namalowano fresk wojowników i zwierząt[3].
Po upadku Teotihuacánu w VIII wieku, miasto naprzemiennie zamieszkiwały różne ludy. W czasach Azteków stało się miejscem pielgrzymek, gdyż utożsamiano je z mitem o powstaniu świata. Wówczas też nadali piramidzie obecną nazwę.
Piramida Słońca z masywem Cerro Gordo w tlePod koniec XVII wieku Carlos de Sigüenza y Góngora przeprowadził w pobliżu budowli pierwsze wykopaliska[4]. Kolejne, choć na mniejszą skalę, odbyły się w XIX wieku. W 1905 roku archeolog Leopoldo Batres objął kierownictwo nad projektem badawczym i rewitalizacyjnym, w ramach którego odrestaurowano cały obiekt. Jego obecny wygląd jest wynikiem tych działań[5].
W 1971 roku podczas prac wykopaliskowych odkryto pod piramidą tunel oraz komory, w których odprawiano rytuały ognia i wody[6]. Początkowo sądzono, że to naturalne jaskinie, ale dokładniejsze badania wykazały, że są to sztuczne twory, które mogły pełnić rolę królewskiego grobowca. Możliwe również, że było to Chicomoztoc, czyli „miejsce powstania”, w którym według azteckiej mitologii mieli się narodzić pierwsi ludzie w Mezoameryce. Z uwagi na położenie i symbolikę, miejsce to mogło być bodźcem do wzniesienia tu Piramidy Słońca[7].
Dodaj komentarz