Palau de la Música Catalana

( Pałac Muzyki Katalońskiej )

Pałac Muzyki Katalońskiej (kat. Palau de la Música Catalana) – budynek z salą koncertową w Barcelonie przy ulicy Carrer Sant Pere Més Alt w dzielnicy Ciutat Vella. Jeden z najważniejszych zabytków katalońskiej secesji. Jego budowę sfinansowali katalońscy przemysłowcy tekstylni, którzy zasponsorowali również barceloński teatr opery i baletu – Gran Teatre del Liceu.

Salę przeznaczono na koncerty muzyki orkiestrowej i instrumentalnej oraz występy chóralne i śpiewacze. Dziś spełnia wszystkie te funkcje – prezentuje się tu zarówno muzykę poważną, jak i rozrywkową.

W 1971 pałac wpisano na listę zabytków narodowych. W tym czasie przeprowadzono też restaurację budynku. W 1997 audytorium znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Pałac Muzyki Katalońskiej (kat. Palau de la Música Catalana) – budynek z salą koncertową w Barcelonie przy ulicy Carrer Sant Pere Més Alt w dzielnicy Ciutat Vella. Jeden z najważniejszych zabytków katalońskiej secesji. Jego budowę sfinansowali katalońscy przemysłowcy tekstylni, którzy zasponsorowali również barceloński teatr opery i baletu – Gran Teatre del Liceu.

Salę przeznaczono na koncerty muzyki orkiestrowej i instrumentalnej oraz występy chóralne i śpiewacze. Dziś spełnia wszystkie te funkcje – prezentuje się tu zarówno muzykę poważną, jak i rozrywkową.

W 1971 pałac wpisano na listę zabytków narodowych. W tym czasie przeprowadzono też restaurację budynku. W 1997 audytorium znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Pałac Muzyki Katalońskiej w Barcelonie został zbudowany przez Lluísa Domenècha i Montanera dla Orfeó Català, chóru założonego przez Lluísa Milleta i Amadeo Vivesa w 1891 roku. Joaquim Cabot, prezes chóru, prowadził zbiórkę na cel wybudowania siedziby dla chóru, z myślą, że zostanie ona wzniesiona właśnie przez Domècha i Montanera. W 1904 roku Cabot wybrał miejsce dla budynku, czyli teren liczący 1400 metrów kwadratowych przy Carrer de Sant Pere Més Alt, którego koszt wyniósł 240 000 peset.

Początkowo zakładano, że na wybudowanie Pałacu wystarczy budżet wynoszący 450 000 peset, jednakże ostatecznie przeznaczono na niego 875 750 peset. Uzbieranie kwoty potrzebnej na budowę było tak problematyczne, że architekt Domènech i Montaner niezadowolony z otrzymania wypłaty z opóźnieniem, nie pojawił się na otwarciu Pałacu.

W 1905 roku rozpoczęto budowę, a 9 lutego 1908 roku nastąpiło uroczyste otwarcie. Na wstępie budynek został poświęcony przez biskupa, a następnie chór Orfeó zagrał pierwszy koncert w swojej nowej siedzibie.

Nowo wybudowany Pałac spotkał się z pozytywnymi komentarzami ze strony lokalnej prasy i mieszkańców Barcelony. Domènech i Montaner otrzymał również nagrodę od władz miejskich za najlepszą budowlę w Barcelonie w 1908 roku.

Przychylne recenzje dotyczące Pałacu wkrótce skończyły się, ponieważ już w następnym dziesięcioleciu zaczęto zauważać jego liczne wady i nazywać go Palau de la Quincalleria Catalana, czyli Pałacem Katalońskich Rupieci. Dużą wadą Pałacu była jego słaba akustyka. Josep Pla twierdził, że należy pozbyć się wszystkich przesadnych dekoracji zdobiących wnętrze budynku i odremontować jego ściany w taki sposób, aby poprawić jego warunki akustyczne. Problem był na tyle duży, że zdarzało się, iż podczas koncertów dźwięk muzyki zagłuszany był biciem dzwonów z pobliskiego kościoła lub odgłosami ruchu ulicznego.

Mimo to, nikt nie podjął się wyremontowania budynku. W 1971 roku Pałac uznano za zabytek, a w latach osiemdziesiątych Òscar Tusquets odświeżył jego wygląd[1].

Robert Hughes, Barcelona, Warszawa: Magnum, 2015, s. 369-376, ISBN 978-83-63986-88-9.
Photographies by:
Ralf Roletschek - GFDL 1.2
Statistics: Position
139
Statistics: Rank
373704

Dodaj komentarz

To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.

Bezpieczeństwo
496152378Click/tap this sequence: 1755

Google street view

Where can you sleep near Pałac Muzyki Katalońskiej ?

Booking.com
487.420 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Cele, 46 visits today.