Meczet Bagerhat (bengalski: মসজিদের শহর বাগেরহাট; historycznie znany jako Khalifatabad) jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO Miejsce dziedzictwa w dzielnicy Bagerhat w Bangladeszu. Zawiera 360 meczetów, budynków użyteczności publicznej, mauzoleów, mostów, dróg, zbiorników wodnych i innych budynków użyteczności publicznej zbudowanych z wypalanej cegły. Meczety zostały zbudowane w okresie sułtanatu bengalskiego w XV wieku, z których największym jest meczet Sixty Dome. Inne meczety to Meczet Singara, Meczet Dziewięciu Kopuł, Grobowiec Chan Jahana, Meczet Bibi Begni i Meczet Ronvijoypur. Meczety zostały zbudowane za czasów gubernatora Ulugh Khan Jahana, tureckiego oficera wojskowego mianowanego na gubernatora Sundarbanów przez sułtana Mahmuda Shaha z Bengalu.

Miasteczko to było „miastem menniczym” sułtanatu bengalskiego. Bagerhat ma jedno z największych skupisk meczetów z czasów sułtanatu w Bangladeszu. Historyczne miasto ma ponad 50 budowli zbudowanych w lokalnym stylu sułtanatu bengalskiego w stylu architektury indoislamskiej. Jest to czasami nazywane „Stylem Khan Jahan”. Zostały one odkryte po usunięciu roślinności, która zasłaniała je przez wiele stuleci. Miejsce to zostało uznane przez UNESCO w 1983 r. zgodnie z kryteriami (iv), „jako wybitny przykład zespołu architektonicznego, który ilustruje znaczący etap w historii ludzkości”, z czego 60-kopułowy meczet z faktycznie 60 filarami i 77 kopułami jest najbardziej znany. Meczety zdobią dzieła sztuki z terakoty i arabeski.