Hôtel des Invalides

( Les Invalides )

Les Invalides – wybudowany z inicjatywy króla Ludwika XIV wielki kompleks budynków w Paryżu, na lewym brzegu Sekwany. Od początku istnienia służył jako szpital i pensjonat dla inwalidów wojennych. W swoich salach mógł pomieścić około cztery tysiące chorych i rannych. Kompleks ten składa się z Pałacu Inwalidów (fr. Hôtel des Invalides), wybudowanego według projektu Libérala Bruanta w stylu klasycystycznym w 1676 oraz kościoła Inwalidów (fr. Dôme des Invalides), wzniesionego w 1706 roku przez Jules'a Hardouin-Mansarta, w którym spoczywają szczątki Napoleona Bonaparte.

W Pałacu Inwalidów znajdują się następujące muzea: Musée de l’Armée, Musée de l'Ordre de la Liberation i Musée des Plans-Reliefs.

 
Ludwik XIV odwiedzający Hotel Royal des Invalides w 1706, obraz Pierre-Denis Martin

Ludwik XIV zainicjował projekt postanowieniem z dnia 24 listopada 1670 roku, jako dom i szpital dla starszych i rannych żołnierzy: nazwa ta jest skrótem od Hôpital des invalides. Jego architektem był Libéral Bruant, którego projekt został wybrany przez Ludwika XIV spośród 8 zaproponowanych. Projekt był wzorowany na planie pałacu Eskurial koło Madrytu[1], inspirował się także ówczesnymi paryskimi szpitalami (la Salpêtrière, hospicjum Incurables). Prace trwały między marcem 1671 (pierwszy kamień położono 30 listopada 1671), a lutym 1674. Miejsce wybrano na podparyskiej równinie Grenelle. W czasie rozbudowywania projekt został ukończony w 1676 roku, z przodu rzeki mierzył 196 metrów i miał 15 dziedzińców z czego największym był cour d’honneur (dziedziniec honorowy) dla parad wojskowych. To wtedy zrozumiano, że weterani wymagają kaplicy. Jules Hardouin Mansart asystował starszemu Bruantowi i ukończyli kaplicę w 1679 roku według wzorów Bruanta po jego śmierci (nie mogło to być, gdyż zmarł 22 listopada 1697 r.). Kaplica jest znana pod nazwą Église Saint-Louis des Invalides. Wymagano przy niej codziennej obecności.

Krótko po tym jak kaplica dla weteranów została ukończona Ludwik XVI zlecił Mansartowi zbudowanie oddzielnej prywatnej kaplicy królewskiej nazwanej Église du Dôme. Inspirowana bazyliką św. Piotra w Rzymie, przy wszystkich barokowych kopułach była jednym z triumfów francuskiej architektury barokowej. Mansart uniósł bęben z piętrowym poddaszem nad głównym gzymsem oraz zastosował motyw sparowanej kolumny w swoim bardziej skomplikowanym temacie rytmicznym. Ogólny program jest rzeźbiarski, ale ściśle zintegrowany, bogaty, ale wyważony, konsekwentnie realizowany poprzez spore ograniczenie jego wymiaru wertykalnego prążkowaną i półkolistą kopułą. Kopuła kaplicy jest umieszczona centralnie pośrodku sądu honorowego. Została ukończona w 1708 roku.

Wnętrze kopuły zostało namalowane przeze Charlesa de La Fosse barokową iluzją przestrzeni widzianą od dołu. Obraz został ukończony w roku 1705.

François Bluche: Życie codzienne we Francji w czasach Ludwika XIV. Warszawa: PIW, 1990, s. 258. ISBN 83-06-01907-5.
Photographies by:
Statistics: Position
1752
Statistics: Rank
71470

Dodaj komentarz

To pytanie sprawdza czy jesteś człowiekiem i zapobiega wysyłaniu spamu.

Bezpieczeństwo
216578493Click/tap this sequence: 1812

Google street view

Where can you sleep near Les Invalides ?

Booking.com
487.365 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Cele, 50 visits today.