Pajutowie – pierwotni mieszkańcy terenów obecnego Las Vegas

Pierwszym odnotowanym przybyszem z Europy w Las Vegas Valley był Raphael Rivera w 1829 roku[1]. Nazwa Las Vegas została wymyślona przez hiszpańskiego badacza i handlarza, Antonio Armijo, który podróżował z Teksasu na północno-zachodnie tereny Stanów Zjednoczonych zgodnie ze szlakiem Old Spanish Trail[2][3]. Przemierzając trasę, natrafił na obszar dzisiejszego Las Vegas, w którym pustynny krajobraz wyparty został przez artezyjskie studnie i rozległe tereny strumieni oraz zielonych łąk (vegas w języku hiszpańskim); stąd wzięła się nazwa miasta.

3 maja 1844 roku do Las Vegas Valley, pozostającego częścią Meksyku, dotarł John C. Frémont[4]. Stał on na czele grupy naukowców, wojskowych oraz obserwatorów Korpusu Inżynieryjnego Armii Stanów Zjednoczonych. 10 maja 1855 roku, po aneksji ziem meksykańskich przez Stany Zjednoczone, Brigham Young oddelegował 30 misjonarzy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, prowadzonych przez Williama Bringhursta, na te tereny, by nawracać Pajutów na mormonizm. W pobliżu obecnego centrum miasta wybudowano fort, który służył jako przystanek dla podróżujących wzdłuż szlaku zwanego „Korytarzem Mormońskim” pomiędzy Salt Lake City a San Bernardino. Mormoni opuścili Las Vegas w 1857 roku z powodu wybuchu wojny w Utah. Las Vegas zostało założone jako miasto kolejowe 15 maja 1905 roku, kiedy to 45 hektarów ziemi należącej dotychczas do korporacji San Pedro Los Angeles and Salt Lake Railroad zostało wystawionych na aukcję. Las Vegas było częścią hrabstwa Lincoln aż do 1908 roku, kiedy to weszło ono w skład nowo utworzonego hrabstwa Clark. W 1910 roku w Las Vegas wybudowany został kościół katolicki pod wezwaniem św. Joanny D’Arc[5]. 16 marca 1911 roku Las Vegas zyskało status miasta wydzielonego; jego pierwszym burmistrzem był Peter Buol.

Las Vegas stanowiło początkowo przystanek dla podróżujących na zachód, dlatego też na początku XX wieku stało się popularnym miastem kolejowym. Było jednocześnie postojowym punktem dla okolicznych kopalń, a zwłaszcza tych wokół miasta Bullfrog, które dostarczały towary do reszty kraju. Wraz z rozprzestrzenianiem się kolei Las Vegas traciło na ważności, jednak sąsiedztwo zapory Hoovera spowodowało, że w latach 30. zwiększyła się liczba mieszkańców miasta, a także liczba turystów je odwiedzających. Budowie zapory położonej w odległości 48 kilometrów na południowy wschód od miasta towarzyszyło formowanie Mead – największego sztucznego jeziora w Stanach Zjednoczonych. Legalizacja hazardu w 1931 roku doprowadziła do budowy kompleksów rozrywkowych w postaci kasyn/hoteli, z których dzisiaj słynie Las Vegas. Największy rozwój w tym aspekcie miał miejsce w latach 40. i związany był z napływem do miasta naukowców związanych z Manhattan Project – projektem naukowo-badawczym zmierzającym do konstrukcji i produkcji bomby atomowej[6]. Pod koniec lat 40., aż do lat 60., Las Vegas stało się „kopalnią złota” dla organizacji przestępczych. Większość oryginalnych, ogromnych kasyn została wybudowana lub była zarządzana przez członków klanów mafijnych, w tym między innymi przez Benjamina „Bugsy’ego” Siegela oraz Meyera Lansky’ego[7]. Szybki rozwój Las Vegas w latach 50. wiązał się również z faktem, że dotychczasowe stolice hazardu, jak choćby Galveston i Hot Springs, stopniowo zaostrzały przepisy. W końcu hazard został tam całkowicie zakazany[8][9]. W latach 60., głównie za sprawą działalności Howarda Hughesa, Las Vegas zaczęło odchodzić od korzeni „Dzikiego Zachodu”, przeobrażając się w kosmopolityczne miasto. W 1989 roku, wraz z otwarciem The Mirage, doszło do przełomu w historii nowoczesnego Las Vegas. Obiekt zawierający pozłacane okna wyznaczył nowe standardy luksusu i zapoczątkował erę megakompleksów. Jego właściciel, inwestor Steve Wynn, uważany jest za „ojca współczesnego Las Vegas”.