La Coupole (w języku angielskim: Kopuła), znana również jako Coupole d „Helfaut-Wizernes i pierwotnie nosiła kryptonim Bauvorhaben 21 („Projekt budowlany 21”) lub Schotterwerk Nordwest (Northwest Gravel Works) to kompleks bunkrów z II wojny światowej w departamencie Pas-de-Calais w północnej Francji, około 5 kilometrów (3,1 mil) od Saint-Omer i około 14,4 km (8,9 mil) na południowy wschód od mniej rozwiniętej instalacji startowej Blockhaus d'Eperlecques V-2 na tym samym obszarze. Został zbudowany przez siły nazistowskich Niemiec w latach 1943-1944, aby służyć jako baza startowa dla rakiet V-2 skierowanych przeciwko Londynowi i południowej Anglii i jest najwcześniejszym znanym prekursorem nowoczesnych podziemnych silosów rakietowych, które wciąż istnieją.

Zbudowany na zboczu nieczynnego kamieniołomu kredy, najbardziej charakterystyczną cechą kompleksu jest ogromna betonowa kopuła, do której nawiązuje jego współczesna nazwa. Został zbudowany nad siecią tuneli mieszczących obszary magazynowe, obiekty startowe i kwatery załogi. Obiekt został zaprojektowany do przechowywania dużego zapasu V-2, głowic i paliwa i był przeznaczony do wystrzeliwania V-2 na skalę przemysłową. Dziesiątki pocisków dziennie miały być tankowane, przygotowywane i wystrzeliwane w szybkiej sekwencji na Londyn i południową Anglię.

Po wielokrotnym ciężkim bombardowaniu przez siły alianckie podczas operacji Crossbow Niemcy nie byli w stanie ukończyć prac budowlanych i kompleks nigdy nie wszedł do służby. Został zdobyty przez aliantów we wrześniu 1944 r., częściowo zburzony na rozkaz Winstona Churchilla, aby zapobiec ponownemu wykorzystaniu go jako bazy wojskowej, a następnie opuszczony. Pozostał opuszczony do połowy lat 90. XX wieku. W 1997 roku został po raz pierwszy otwarty dla publiczności jako muzeum. Eksponaty w tunelach i pod kopułą opowiadają o niemieckiej okupacji Francji podczas II wojny światowej, broni V i historii eksploracji kosmosu.