Szlak Inków do Machu Picchu (znany również jako Camino Inca lub Camino Inka) to szlak pieszy w Peru, który kończy się w Machu Picchu. Składa się z trzech nakładających się tras: Mollepata, Classic i One Day. Mollepata jest najdłuższą z trzech tras z najwyższą przełęczą i przecina trasę Classic przed przejściem przez Warmiwañusqa („martwa kobieta”). Położony w paśmie górskim Andów szlak przechodzi przez kilka rodzajów środowisk andyjskich, w tym las mglisty i alpejską tundrę. Wzdłuż szlaku znajdują się osady, tunele i wiele ruin Inków, które kończą się przy Bramie Słońca na górze Machu Picchu. Dwie dłuższe trasy wymagają podjazdu powyżej 4200 metrów (13800 stóp) nad poziomem morza, co może spowodować chorobę wysokościową.

Obawa o nadużywanie prowadzące do erozji doprowadziła peruwiański rząd do ograniczenia liczby osób, które mogą wędrować po tym szlaku w ciągu sezonu, oraz do ostrego ograniczenia liczby firm, które mogą dostarczać przewodników. W związku z tym wcześniejsza rezerwacja jest obowiązkowa. Każdego dnia na szlaku może przebywać maksymalnie 500 osób, z czego tylko 200 to wędrowcy, reszta to przewodnicy i tragarze. W rezultacie sezon księguje się bardzo szybko.

Szlak jest zamknięty w lutym z powodu sprzątania. Zostało to pierwotnie zrobione nieformalnie przez organizacje takie jak South American Explorers, ale teraz jest to zarządzane oficjalnie.