Dunhuang (chiń. 敦煌; pinyin Dūnhuáng) – miasto na prawach powiatu w Chinach, w prowincji Gansu, usytuowane w oazie; ok. 150 tys. mieszkańców. W przeszłości kluczowa stacja na jedwabnym szlaku.

Już w III wieku w mieście znajdowała się prężna kolonia mnichów buddyjskich.

Od początku V w. Dunhuang należał do państwa Beiliang (Północna dynastia Liang) w Liangzhou, którego władcą był Juqu Mengxun (niechińskiego pochodzenia). Miasto to stało się bramą, przez którą do Chin zaczął przedostawać się buddyzm. Sam władca stał się bardzo aktywnym buddystą i poświęcał wiele czasu i energii na propagowanie buddyzmu. Przypisuje mu się szesnastostopową figurę Buddy, którą postawił aby uczcić swoją matkę. Jego następcy (oraz kuzyni) byli także oddanymi buddystami.

Najważniejszym mnichem buddyjskim w Liangzhou w tym okresie był Dharmakszema, który służył jako doradca Menxuna.

W pobliżu znajdują się Groty Mogao (Najwyższe Groty), znane też jako Qianfodong (Groty Tysiąca Buddów) słynne z zabytków sztuki buddyjskiej.