Meczet Djinguereber (arab. مسجد دجينجيربر) w Timbuktu w Mali jest słynnym centrum nauki Mali zbudowanym w 1327 roku i cytowany jako Djingareyber lub Djingarey Ber w różnych językach. Jego projekt jest akredytowany przez Abu Ishaq Al Saheli, któremu Musa I z Mali, cesarz Imperium Mali, zapłacił 200 kg (40 000 mithqali) złota. Według Ibn Khalduna, jednego z najbardziej znanych źródeł dla XIV-wiecznego Mali, al-Sahili otrzymał 12 000 mithkali złotego pyłu za zaprojektowanie i zbudowanie djinguereber w Timbuktu. Jednak bardziej rozsądna analiza sugeruje, że jego rola, jeśli w ogóle, była dość ograniczona. Rzemiosło architektoniczne w Granadzie osiągnęło swój zenit w XIV wieku i jest bardzo mało prawdopodobne, aby kulturalny i bogaty poeta miał cokolwiek więcej niż wiedzę dyletanta o zawiłościach współczesnej praktyki architektonicznej.

Z wyjątkiem dla niewielkiej części elewacji północnej, która została wzmocniona w latach 60. XX wieku w alhore (bloki wapienne, również szeroko stosowane w pozostałej części miasta) oraz minaret, również zbudowany z wapienia i obłożony błotem, powstaje meczet Djingareyber całkowicie z ziemi oraz materiałów organicznych, takich jak włókno, słoma i drewno. Ma trzy wewnętrzne dziedzińce, dwa minarety i dwadzieścia pięć rzędów filarów ustawionych w kierunku wschód-zachód oraz przestrzeń modlitewną dla 2000 osób.

Djinguereber jest jedną z czterech medres tworzących Uniwersytet w Timbuktu. W 1988 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, aw 1990 r. uznano go za zagrożony z powodu wdzierania się piasku. Czteroletni projekt renowacji i renowacji meczetu rozpoczął się w czerwcu 2006 roku i jest prowadzony i finansowany przez Aga Khan Trust for Culture.

26 lutego 2010 roku podczas Mawlid (festiwalu w rocznicę urodzin Mahometa), w panice w meczecie zginęło około 26 osób, a co najmniej 55 zostało rannych, głównie kobiety i dzieci.