Kopce pogrzebowe Dilmun (arab. مدافن دلمون) są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO obejmujące obszary nekropolii na głównej wyspie Bahrajnu sięga czasów kultury Dilmun i Umm al-Nar.

Bahrajn był znany od czasów starożytnych jako wyspa z bardzo dużą liczbą pochówków, (pierwotnie) sporo kilometrów kwadratowych kopców uważano za jeden z największych cmentarzy w starożytnym świecie . Cmentarze są skoncentrowane na północy wyspy, na twardych, kamienistych terenach nieco powyżej gleb uprawnych – południe wyspy jest głównie piaszczyste i pustynne. Ostatnie badania wykazały, że szacowane/około 350 000 starożytnych kopców grobowych mogło być wytworzonych wyłącznie przez lokalną ludność na przestrzeni tysięcy lat. Nie wszystkie groby pochodzą z tej samej epoki lub dokładnie tego samego stylu i mogą znacznie różnić się wielkością w różnych obszarach kopca. Badania pod auspicjami Muzeum Narodowego Bahrajnu (z żywym zainteresowaniem Towarzystwa Historyczno-Archeologicznego Bahrajnu) wciąż trwają, aby ustalić solidny harmonogram dla wszystkich tych zmian i kontynuacji, a także rozważyć implikacje dla społeczeństwa lub społeczeństwa, które je stworzyły.