Grecy pontyjscy (pontyccy: Ρωμαίοι, Ρωμίοι, turecki: Pontus Rumları lub < hiszpański tytuł="tekst w języku tureckim">Karadeniz Rumları, grecki: Πόντιοι, Romanizacja: < /span> Póndii lub Ελληνοπόντιοι, latynizowane: Ellinopóndii< /span >, gruziński: angielski, zromanizowany: Grecy Pontyjscy), także Grecy Pontyjscy lub po prostu Pontyjczycy b>, są etnicznie Grecka grupa rdzennych mieszkańców regionu Pontu, wybrzeży Morza Czarnego iw Górach Pontyjskich północno-wschodniej Anatolii (w Turcji). Wielu później wyemigrowało do innych części wschodniej Anatolii, do byłej rosyjskiej prowincji Obwód Kars na Zakaukaziu i do Gruzji w różnych falach między podbojem Imperium Trebizondy przez Osmańskiego w 1461 a wojną rosyjsko-turecką w latach 1828-1 Ci z południowej Rosji, Ukrainy i Krymu są często określani jako „północnopontyccy [Grecy]”, w przeciwieństwie do tych z „południowego Pontu”, który ściśle mówiąc jest Pontem właściwym. Osoby z Gruzji, północno-wschodniej Anatolii i dawnego rosyjskiego Kaukazu są we współczesnych greckich kręgach akademickich często określane jako „wschodni pontyjski [Grecy]” lub jako Grecy rasy kaukaskiej, ale obejmują także tureckojęzycznych Urumów.

Grecy pontyjscy zawdzięczają swoje genetyczne pochodzenie wielu źródłom, w szczególności starożytnym kolonistom greckim, rdzennym Anatolijczykom, Grekom, którzy stosunkowo niedawno przenieśli się do Pontu i innym ludziom, którzy wyemigrowali do Pontu i nawrócili się na chrześcijaństwo. Tradycyjnie posługują się oni dialektem greckim pontyjskim, odrębną formą standardowego języka greckiego, który ze względu na oddalenie Pontu przeszedł ewolucję językową odmienną od reszty świata greckiego. Grecy pontyjscy byli stale obecni w regionie Pontu (dzisiejsza północno-wschodnia Turcja), Gruzji i wschodniej Anatolii od co najmniej 700 lat p.n.e. aż do greckiego ludobójstwa i wymiany ludności z Turcją w 1923 r. Obecnie większość Greków pontyjskich mieszka w Grecji , zwłaszcza w Salonikach i okolicach w greckiej Macedonii.