Basilica di Santa Maria Assunta (Torcello)
( Bazylika Santa Maria Assunta di Torcello )Bazylika Santa Maria Assunta di Torcello (pol. Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Torcello) – rzymskokatolicki kościół na wyspie Torcello w Wenecji, w Patriarchacie Wenecji w parafii San Martino di Burano (wikariat Cannaregio - Estuario).
Wzniesiony w 639 roku. W latach 640–1818 był katedrą diecezji Torcello, włączonej w 1818 roku do Patriarchatu Wenecji. Od 1 maja 1818 roku do 1986 roku kościół parafialny parafii Santa Maria assunta di Torcello, Venezia. Choć nie pełni już funkcji katedry, nadal zwyczajowo bywa tak nazywany (Cattedrale Santa Maria Assunta Torcello lub w skrócie: Cattedrale di Torcello). Kościół jest częścią najstarszego i największego zespołu sakralnego Laguny Weneckiej, na który składają się poza nim: pozostałości baptysterium znajdujące się przed jego fasadą oraz kościół Santa Fosca. Architektonicznie stanowi doskonały przykład stylu wenecko-bizantyńskiego.
Bazylika Santa Maria Assunta di Torcello (pol. Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Torcello) – rzymskokatolicki kościół na wyspie Torcello w Wenecji, w Patriarchacie Wenecji w parafii San Martino di Burano (wikariat Cannaregio - Estuario).
Wzniesiony w 639 roku. W latach 640–1818 był katedrą diecezji Torcello, włączonej w 1818 roku do Patriarchatu Wenecji. Od 1 maja 1818 roku do 1986 roku kościół parafialny parafii Santa Maria assunta di Torcello, Venezia. Choć nie pełni już funkcji katedry, nadal zwyczajowo bywa tak nazywany (Cattedrale Santa Maria Assunta Torcello lub w skrócie: Cattedrale di Torcello). Kościół jest częścią najstarszego i największego zespołu sakralnego Laguny Weneckiej, na który składają się poza nim: pozostałości baptysterium znajdujące się przed jego fasadą oraz kościół Santa Fosca. Architektonicznie stanowi doskonały przykład stylu wenecko-bizantyńskiego.
Zespół architektoniczny bazyliki Santa Maria Assunta (z lewej) i kościoła Santa Fosca (z prawej)Napis na marmurowej tablicy, odkrytej przypadkowo w 1898 roku za ołtarzem głównym głosi, że w 639 roku położono z rozkazu egzarchy Rawenny, wydanego w imieniu cesarza Bizancjum Herakliusza kamień węgielny pod budowę świątyni. Została ona stolicą diecezji i trzymała ona wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (wł. Santa Maria Assunta)[1]. W IX i XI wieku świątynię gruntownie przebudowano podwyższając nawę główną i przebijając 10 okien w celu lepszego oświetlenia mrocznego wnętrza. Następnie dobudowano czwartą apsydę i przedłużono portyk przed fasadą[2]. W 1423 roku i ponownie w 1646 roku świątynia i jej dzwonnica były restaurowane w następstwie uszkodzeń, jakich doznały w wyniku uderzeń pioruna. Na podstawie zapisu cesarza Austrii Franciszka I dokonano napraw bazyliki w 1821 i 1827 roku. Za wykonanie nieudolnej renowacji mozaiki w XIX wieku konserwator Giovanni Moro został osądzony i skazany. W wyniku przeprowadzonej w latach 1929–1939 renowacji usunięto barokowe naleciałości w wystroju wnętrza przywracając mu pierwotny wygląd[3].
![[node:title]](/sites/default/files/styles/640x320/public/default_images/default_0.JPG?itok=nAKl_DR1)
Dodaj komentarz