Bitwa pod Saint-Malo toczyła się między siłami alianckimi i niemieckimi o kontrolę nad francuskim nadmorskim miastem Saint-Malo podczas II wojny światowej. Bitwa była częścią przełamania się aliantów przez Francję i miała miejsce między 4 sierpnia a 2 września 1944 r. Jednostki armii amerykańskiej, przy wsparciu sił Wolnej Francji i Wielkiej Brytanii, z powodzeniem zaatakowały miasto i pokonały jego niemieckich obrońców. Niemiecki garnizon na pobliskiej wyspie stawiał opór do 2 września.

Saint-Malo było jednym z francuskich miast wyznaczonych jako forteca w ramach niemieckiego programu Wał Atlantycki, a jego przedwojenna obrona została znacznie rozszerzona przed lądowaniem aliantów w Normandii w czerwcu 1944 r. W ramach ich planów inwazji , alianci zamierzali zdobyć miasto, aby jego port mógł być wykorzystany do wyładunku zaopatrzenia. Chociaż w sierpniu toczyła się debata na temat konieczności tego, gdy siły alianckie wyrwały się z Normandii i wkroczyły do u200bu200bBretanii, postanowiono raczej zająć Saint-Malo niż powstrzymać, aby zabezpieczyć jego port i wyeliminować garnizon niemiecki.

Po nieudanych próbach zdobycia tej miejscowości armia amerykańska rozpoczęła oblężenie. Jednostki piechoty zaatakowały i pokonały dużą liczbę ufortyfikowanych pozycji niemieckich przy wsparciu artylerii i samolotów. Fortyfikacja na skraju Saint-Malo była ostateczną niemiecką pozycją na kontynencie i poddała się 17 sierpnia. Po rozległych bombardowaniach lotniczych i morskich garnizon na pobliskiej wyspie Cézembre poddał się 2 września. Niemieckie wyburzenia sprawiły, że wykorzystanie Saint-Malo jako portu stało się niepraktyczne. Miasto zostało również mocno zniszczone w czasie bitwy i odbudowane po wojnie.