Ali i Nino to powieść o romansie między muzułmańskim chłopcem z Azerbejdżanu a chrześcijańską gruzińską dziewczyną w Baku w latach 1918–1920. Zgłębia dylematy stworzone przez „europejskie” rządy nad „orientalnym” społeczeństwem i przedstawia tableau portret stolicy Azerbejdżanu, Baku, w okresie Azerbejdżańskiej Republiki Demokratycznej, który poprzedzał długą erę rządów sowieckich. Został opublikowany pod pseudonimem Kurban Said. Powieść została opublikowana w ponad 30 językach, w ponad 100 wydaniach lub przedrukach. Książka została po raz pierwszy opublikowana w Wiedniu w języku niemieckim w 1937 roku przez E.P. Tal Verlag. Jest powszechnie uważana za arcydzieło literackie, a od czasu jej ponownego odkrycia i globalnego obiegu, który rozpoczął się w 1970 roku, jest powszechnie uważana za powieść narodową Azerbejdżanu. Angielskie tłumaczenie autorstwa Jenii Graman zostało opublikowane w 1970 roku.

Istnieje duże zainteresowanie autorstwem Ali i Nino. Prawdziwa tożsamość pseudonimu „Kurban Said” była przedmiotem sporu. Sprawa Lwa Nussimbauma, znanego również jako Essad Bey, jako autora ujawniona w 1944 roku. W międzynarodowym bestsellerze Toma Reissa z 2005 roku The Orientalist: Solving the Mystery of a Strange and Dangerous Life, Reiss przedstawia rzetelną argumentację, że powieść jest dziełem Nussimbauma, które kontynuuje twierdzenie datowane na korespondencję i pisma Nussimbauma z lat 1938–1942 oraz pisma Ahmeda Giamila Vacca-Mazzary z lat 40. XX wieku. Roszczenie o Yusif Vazir Chamanzaminli jako autora pojawiło się w 1971 roku. Argument za Chamanzaminli został przedstawiony w specjalnym wydaniu z 2011 roku Azerbaijan International zatytułowanym Ali and Nino: The Business of Literature, w którym Betty Blair twierdziła, że u200bu200bNussimbaum jedynie upiększyła rękopis, z którego przypuszcza, że u200bu200bChamanzaminli musi być „głównym autorem”, stanowisko, które już od kilku lat wysuwali synowie Chamanaminli i ich zwolennicy. Właścicielka praw autorskich do powieści, Leela Ehrenfels, utrzymuje, że jej ciotka, baronowa Elfriede Ehrenfels von Bodmershof, jest autorką książki, głównie dlatego, że umowa wydawnicza książki i późniejsze dane katalogowe identyfikują ją jako Kurban Said, choć niewielu popiera to jako dowód jej autorstwa.