Londinium omstreeks 400 n.Chr.Prehistorie en oudheid

Volgens de middeleeuwse mythologie van Geoffrey van Monmouth werd Londen gesticht door Brutus van Troje en stond bekend als Troia Nova, dat verbasterd werd tot Trinovantum.[1] Koning Lud zou de stad hebben omgedoopt in Caer Ludein, de oorsprong van de naam "Londen".[2] Geoffrey voorziet het voorhistorische Londen van een rijke tooi van legendarische koningen en interessante verhalen, die eveneens in zijn Historia regum Britanniae worden beschreven. Archeologen hebben echter, behalve tekenen van landbouw en resten van bewoning, geen bewijs gevonden van een voorhistorische of Britse stad.

Gedurende de prehistorie was Londen een landbouwgebied. In dit gebied waren de handelsposten Egham en Brentford gevestigd. Deze twee plaatsen zijn niet uitgegroeid tot steden, mede vanwege een gebrek aan communicatiemogelijkheden.[3] Belangrijke vondsten, zoals het Schild van Battersea, dat in de Theems bij Chelsea werd gevonden, doen wel vermoeden dat het gebied belangrijk was.[4]

Rond het jaar 50, onder de Romeinse keizer Claudius, werd de stad als Londinium gesticht op de noordoever van de Theems.[5] Het was de hoofdstad van de Romeinse provincie Britannia. Waarschijnlijk werd al in de tweede eeuw een brug over de rivier gebouwd. Nadat de stad in 61, door troepen van Boudicca, geheel verwoest werd, groeide zij uit tot een van de grootste steden van het Romeinse Rijk.[6] Na het vertrek van de Romeinen in 410 raakte de stad in verval.

 Willem de Veroveraar op het Tapijt van Bayeux Middeleeuwen

Angelsaksische koningen heersten over Engeland na het vertrek van de Romeinen. De stad werd regelmatig geplunderd door Vikingen. Alfred de Grote versloeg de Vikingen na een reeks van veldslagen.[7] Zo kon de stad weer tot bloei komen. De Normandiër Willem de Veroveraar trof, na zijn verovering in 1066 (zie Slag bij Hastings), een welvarende stad aan. Na zijn overwinning verwoestte het leger van Willem een groot gedeelte van het land in een poging de Engelsen te onderwerpen, maar hij ontweek Londen. Hij wachtte bij Berkhamsted totdat de officials van de stad hem als koning zouden erkennen. De Londenaren stemden snel in met zijn voorstel en zodoende werd Londen de hoofdstad van het gebied dat in handen was van Willem.[8]

Londen groeide verder in welvaart en inwonertal tijdens de middeleeuwen. De stad had in 1100 ongeveer 40.000 inwoners, in 1300 waren dat er al bijna 100.000.[9] Londen wist zich dankzij zijn rijkdom steeds zelfstandiger te maken van de koningen. Tegen betaling verkreeg het verschillende vrijheden en privileges. Zo kreeg de stad in 1194 van Richard Leeuwenhart het statuut dat een bestuur van mayor (burgemeester) en aldermen (wethouders) handhaafde. Dit werd bevestigd in een nieuw handvest van 1199. In 1215 moest Jan zonder Land nieuwe privileges toestaan, als gevolg van de bepalingen in de Magna Carta.

Geleidelijk verwierf de City zoveel zelfbestuur, dat geen enkele ambtenaar van de koning er toegang had en de koning zelf alleen na toestemming. De macht was in handen van de kooplieden, die zich hadden verenigd in corporaties. Ook buitenlandse kooplieden vestigden zich in de stad, Florentijnen, Genuezen, Venetianen en vooral Hanzekooplui, die sinds 1157 hun kantoor hadden in Steel Yard. Tijdens de Rozenoorlog was Londen neutraal, waardoor het van zowel het huis Lancaster als van hun tegenstanders van het huis York privileges kreeg. In 1381 werd de stad geplunderd door opstandige boeren onder Wat Tyler.[10]

 De grote brand in 1666 richtte de stad veel schade aanNieuwe Tijd

Londen werd al vroeg een financieel en handelscentrum: in 1565 werd de Royal Exchange gesticht, de eerste beurs van de stad. Twee rampen troffen Londen kort na elkaar: in 1665 was er een grote pestepidemie, die ongeveer 100.000 slachtoffers eiste,[11] en in 1666 de grote brand van Londen, die van 2 tot 5 september woedde en een groot deel van de City verwoestte. Hierbij ging ook St Paul's Cathedral in vlammen op. Tegelijkertijd was de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog aan de gang. Sir Christopher Wren speelde een grote rol bij de stedenbouwkundige planning en wederopbouw na de Grote Brand. Zo ontwierp hij de nieuwe St Paul's Cathedral en het herdenkingsmonument van de Grote Brand, eenvoudigweg 'The Monument' geheten. Wren voerde ook enkele verbouwingen uit aan het Palace of Whitehall alvorens het complex afbrandde in 1698.

Aan het einde van de zeventiende eeuw stichtte koning Willem III, met behulp van Nederlands kapitaal, de Bank of England, gevestigd in Threadneedle Street. In de achttiende eeuw was Londen een zeer welvarende stad. Het had van Amsterdam de rol van financieel wereldcentrum overgenomen. In 1851 en in 1862, tijdens het victoriaanse tijdperk, werden er wereldtentoonstellingen georganiseerd.

In de tweede helft van de 19e eeuw werd in de stad een grootschalig rioolstelsel aangelegd, onder leiding van Sir Joseph Bazalgette. Hiermee was Londen de eerste stad ter wereld die op deze manier de levensstandaard en gezondheid van de bevolking aanzienlijk verbeterde.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Londen zwaar getroffen door Duitse bombardementen, waarbij ongeveer 20.000 doden vielen.[12] Londen was het zenuwcentrum van de verdediging tegen de dreiging van de asmogendheden. Vanuit de Cabinet War Rooms leidde premier Winston Churchill het rijk. Vanuit een bunker onder het metrostation Goodge Street leidde Dwight Eisenhower operatie Overlord en de invasie van het vasteland van Europa.

Na de Tweede Wereldoorlog  Canary Wharf in de Docklands

Enkele malen (in 1952 en 1962) is Londen ernstig bedreigd door overstromingen (de stad zakt met een snelheid van 30 cm per eeuw),[13] wat de aanleg van de imposante Thames Barrier (1977–1982) bij Woolwich in de Theems noodzakelijk maakte.

Door de jaren heen is de stad als een inktvlek in alle richtingen gegroeid en slokte vele kleine stadjes en dorpen op. De groei naar buiten toe wordt wat afgeremd door de instelling van een groengordel. De ontwikkeling concentreert zich in een opwaardering van de oude havengebieden, de Docklands.

Londen is vanwege zijn status als wereldstad en als hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk regelmatig het doelwit geweest van terrorisme. In 1939 en 1940 en tussen 1973 en 2001 werd door de Provisional Irish Republican Army een groot aantal bomaanslagen gepleegd. De zwaarste aanslagen waren echter een serie terroristische bomaanslagen op 7 juli 2005. Bij explosies in drie verschillende metrostellen vielen 39 slachtoffers. Ook een bus werd opgeblazen, daar vielen 13 doden.[14] Twee weken later mislukte een serie soortgelijke aanslagen. Een nieuwe aanslag met twee bomauto's op vrijdag 29 juni 2007 werd ternauwernood voorkomen.

In het begin van de 21ste eeuw oefent de stad een aantrekkingskracht uit op zowel (Russische) miljardairs als (illegale) immigranten.[15][16] Als gevolg van gestegen huurprijzen en bezuinigingen op de uitkeringen stijgt het aantal mensen dat op straat slaapt.[17]

↑ De geschiedenis van de vroege Britse koningen ↑ (en) Pre-roman London, BBC, 22 juli 2002 ↑ (en) The Origin of London's Success, Cultural Heritage Resources ↑ (en) The Shield of Battersea, The British Museum ↑ (en) The founding of The City of London - Londinium ↑ (en) History of London ↑ Alfred de Grote, Historiën, 17 oktober 2002 ↑ (en) Key Events of the Conquest, BBC History, 1 juli 2001 ↑ (en) Population statistics for London, London Online ↑ (en) The Death of Wat Tyler ↑ (en) The London Plague of 1665, Britain Express ↑ (en) Remembering the Blitz, Museum of London ↑ (en) Thames Barrier, Corrosion Doctors ↑ (en) 7 July Bombings - Overview, BBC ↑ De miljarden van Moskou-aan-de-Theems, Arjen van de Horst, 3 maart 2014 ↑ Journalist Ben Judah in Buitenhof, Buitenhof, 7 februari 2016 ↑ Meer daklozen in Londen, 'ik was een normaal mens en nu zit ik hier'. NOS, 25 december 2016