Edinburgh Castle (Schots-Gaelisch: Caisteal Dhùn Éideann) is een kasteel, gelegen op Castle Rock, een oude vulkanische plug, in de Schotse hoofdstad Edinburgh. De meeste gebouwen van het huidige kasteel zijn 17e-eeuws. De Schotse kroonjuwelen en de Stone of Scone of Stone of Destiny, waarop de koningen van Schotland werden gekroond, zijn hier te bezichtigen.
In de bronstijd, circa 900 v.Chr., was de Castle Rock zeker bewoond. Pas in 600 na Christus is er een vermelding van een versterking genaamd Din Eidyn[1] gebouwd op de rots. Deze versterking was het eigendom van Mynyddog Mwynfawr the magnificent, koning van de Votadini of Gododdin.
De bard van de koning, Aneirin, schreef een gedicht dat verhaalt over een grote slag in Yorkshire tussen de Gododdin en de Angelen, die uit Europa kwamen. De Gododdin verloren de slag; Din Eidyn werd belegerd en in 638 ingenomen. De Angelen veranderden de naam in Edinburgh.
Rond 843 verenigden de Picten en de Schotten, die ten noorden van Forth en Clyde woonden, zich tot één natie: Schotland. In 1018 versloeg Malcolm II de Angelen (of Engelsen) bij Carham, waarmee Edinburgh in Schotse handen kwam.
Castle of MaidensIn 1093 is er sprake van een koninklijk kasteel genaamd de Castle of Maidens. Koningin Margaretha, echtgenote van Malcolm III, stierf er dat jaar, nadat zij had vernomen dat Malcolm III samen met zijn oudste zoon was gesneuveld bij Alnwick, vechtende tegen de Vikingen.
Het was Malcolms zoon en uiteindelijke opvolger David I die Edinburgh tot belangrijkste koninklijke residentie maakte. Tot dan toe was dat Perth en later Dunfermline geweest.
In 1140 kwam voor het eerst het Parlement van Schotland bij elkaar in Edinburgh Castle.
Onafhankelijkheidsoorlogen
Foog's Gate (17e-eeuws) met op de achtergrond St. Margaret's Chapel (12e-eeuws)Eduard I van Engeland viel Schotland binnen in 1296 en nam na een belegering van drie dagen Edinburgh Castle in. Op 14 maart 1314 veroverde Sir Thomas Randolph, eerste graaf van Moray, neef van Robert the Bruce het kasteel op de Engelsen. Op bevel van Robert the Bruce werd het kasteel onbruikbaar gemaakt, zodat het niet meer door de Engelsen te gebruiken zou zijn. Alleen de kleine St Margaret's Chapel bleef gespaard. Sindsdien is deze kapel het oudste nog bestaande gebouw in Edinburgh. Drie maanden later wonnen de Schotten de Slag bij Bannockburn.
Gedurende 20 jaar was het kasteel onbewoond. Na de dood van Robert the Bruce in 1329 brak er weer oorlog uit en in 1335 was het kasteel wederom in Engelse handen. In april 1341 wist Sir William Douglas, eerste graaf van Douglas, Edinburgh Castle terug te veroveren door middel van een list. Met 200 Schotten vermomd als zeelieden aan boord van een provisieschip voor het kasteel werd hij door het nietsvermoedende garnizoen binnen gelaten. Het garnizoen, 100 man sterk, werd uitgemoord.
Koninklijk kasteelDavid II van Schotland, zoon van Robert the Bruce, herbouwde onder zijn regering het kasteel. Naar hem is David's Tower genoemd, waarvan delen zijn geïncorporeerd in de huidige Half Moon Battery. Hij stierf in Edinburgh Castle in 1371.
Jacobus III bouwde tijdens zijn regering (1460-1488) een nieuwe koninklijke residentie rondom de centrale binnenplaats, de Crown Square. Zijn zoon, Jacobus IV voegde daar de Great Hall aan toe in 1511. Latere koningen gebruikten Palace of Holyroodhouse aan de Royal Mile als hun belangrijkste residentie, tenzij protocol anders vereiste. Toen bijvoorbeeld in 1566 Maria I van Schotland een kind verwachtte, dat de opvolger zou zijn van de troon van Schotland, Engeland en Ierland, nam zij haar intrek in het kasteel, waar op 19 juni Jacobus VI geboren werd.
In 1567 huwde Maria I van Schotland James Hepburn, graaf van Bothwell. De Schotse edelen kwamen in opstand en sloten haar op in Lochleven Castle. Zij trad af ten gunste van haar minderjarige zoon. Tien maanden na haar gevangenneming wist zij te ontsnappen naar koningin Elizabeth I van Engeland.
Onder haar aanhangers bevond zich ook de beheerder van Edinburgh Castle, Sir William Kirkcaldy of Grange, die in de zomer van 1571 het kasteel nog steeds in handen had in haar naam. De belegering door het regentenleger duurde meer dan een jaar en kreeg dan ook de naam de Long Siege. In 1573 vroegen de belegeraars hulp van koningin Elizabeth, die 20 zware kanonnen stuurde vanuit Berwick. Gedurende een bombardement van tien dagen werd de oostzijde van het kasteel in puin geschoten, inclusief David's Tower en de Constable's Tower. Het puin van de torens blokkeerde de enige watertoevoer voor het kasteel, de Fore Well en Kirkcaldy moest zich overgeven. Hij werd geëxecuteerd.
GarnizoenskasteelIn 1633 bracht de zoon van Jacobus VI, Karel I van Engeland de nacht door in Edinburgh Castle; de dag erna werd hij gekroond. Na zijn executie in 1649 en de niet unanieme ondersteuning van zijn opvolger, kwam Oliver Cromwell naar Schotland. Op het eind van het jaar 1650 had deze zijn hoofdkwartier ingericht in Edinburgh Castle. Hiermee werd er een permanent garnizoen gestationeerd in het kasteel. De inrichting van het kasteel werd drastisch veranderd. Zo werd het Royal Gunhouse in 1708 vervangen door het Queen Anne Building en werd St. Mary's Church afgebroken in 1755. Nu staat daar het Scottish National War Memorial.
De vernieuwde verdedigingswerken bewezen hun nut tijdens de opstanden van de Jakobieten, die ondanks verscheidene pogingen er niet in slaagden Edinburgh Castle in te nemen. De laatste poging vond plaats in 1745 en dat was tevens de laatste keer dat het kasteel werd aangevallen. Sinds 1861 wordt er op het kasteel een kanon afgeschoten om 13:00 uur precies.[2] De knal reikt zo ver als de Firth of Forth, waardoor de scheepvaart de klok goed kan zetten.
Argyle Battery met One O'Clock Gun↑ Din Eidyn betekent 'versterking van Eidyn'. Er is een legende van de lokale bewoners die verhaalt over een reus genaamd Red Etin.
↑ Secrets of Great British Castles, Seizoen 1, Aflevering 1
Reactie toevoegen