De Chaîne des Puys (ook Monts Dômes) is een vulkaanveld dat bestaat uit een noord-zuid keten van slakkenkegels, lavakoepels, en maren in het Centraal Massief van Frankrijk. De keten is ongeveer 40 kilometer lang. De geïdentificeerde vulkanische kenmerken bestaan uit 48 slakkenkegels, 8 lavakoepels en 15 maren en explosiekraters. Het hoogste punt is de lavakoepel van de Puy de Dôme, in het midden van de keten. De vulkanen zijn ongeveer 100.000 jaar geleden ontstaan. Sinds 2018 is de keten Unesco-werelderfgoed.

De keten is beroemd in de geschiedenis van vulkanologie, aangezien de keten het onderwerp was van het onderzoek van de Engelse geoloog George Julius Poulett Scrope. In 1827 publiceerde hij zijn klassieker Memoir on the Geology of Central France, including the Volcanic formations of Auvergne, the Velay and the Vivarais, die in 1858 opnieuw werd uitgegeven in een herziene en meer populaire vorm genaamd The Geology and extinct Volcanos of Central France. Deze boeken waren de eerste grote publicaties over de Chaîne des Puys. De analyse beschreven in de boeken legde de basis voor veel principes in vulkanologie.

Het gebied is beschermd als natuurgebied onder de naam Parc naturel régional des Volcans d'Auvergne.

In het gebied worden van oudsher schapen gehoed. Ook waren er steengroeven. De Merovingen gebruikten lavablokken om er sarcofagen van te maken. In de voormalige steengroeve van Le Lemptégy werd puzzolaan gewonnen voor de productie van cement.