Ali en Nino is een roman over een romance tussen een islamitische Azerbeidzjaanse jongen en een christelijk Georgisch meisje in Bakoe in de jaren 1918-1920. Het onderzoekt de dilemma's die zijn ontstaan u200bu200bdoor de 'Europese' heerschappij over een 'oosterse' samenleving en presenteert een tableauportret van de hoofdstad van Azerbeidzjan, Bakoe, tijdens de periode van de Democratische Republiek Azerbeidzjan die voorafging aan het lange tijdperk van de Sovjetregering. Het werd gepubliceerd onder het pseudoniem Kurban Said. De roman is gepubliceerd in meer dan 30 talen, met meer dan 100 edities of herdrukken. Het boek werd voor het eerst gepubliceerd in Wenen in het Duits in 1937, door E.P. Tal Verlag. Het wordt algemeen beschouwd als een literair meesterwerk en sinds de herontdekking en wereldwijde verspreiding, die begon in 1970, wordt het algemeen beschouwd als de nationale roman van Azerbeidzjan. De Engelse vertaling, door Jenia Graman, werd in 1970 gepubliceerd.

Er is veel belangstelling voor het auteurschap van Ali en Nino. De ware identiteit achter het pseudoniem "Kurban Said" is het onderwerp geweest van enige discussie. Het pleidooi voor Lev Nussimbaum, ook bekend als Essad Bey, zoals de auteur oorspronkelijk opdook in 1944. In Tom Reiss' internationale bestseller The Orientalist: Solving the Mystery of a Strange and Dangerous Life uit 2005, maakt Reiss een grondig betoog dat de roman is het werk van Nussimbaum, die een claim voortzet die dateert uit de correspondentie en geschriften van Nussimbaum 1938-1942 en de geschriften van Ahmed Giamil Vacca-Mazzara in de jaren veertig. Een claim voor Yusif Vazir Chamanzaminli als auteur stamt uit 1971. Het argument voor Chamanzaminli werd gepresenteerd in een speciale uitgave uit 2011 van Azerbaijan International getiteld Ali and Nino: The Business of Literature, waarin Betty Blair betoogde dat Nussimbaum slechts een manuscript verfraaide waarvan ze vermoedt dat Chamanzaminli de 'kernauteur' moet zijn, een positie die al enkele jaren door de zonen van Chamanaminli en hun aanhangers was verdedigd. De auteursrechthebbende van de roman, Leela Ehrenfels, beweert dat haar tante de barones Elfriede Ehrenfels von Bodmershof het boek heeft geschreven, voornamelijk omdat het publicatiecontract van het boek en het daaropvolgende catalogusrecord haar identificeren als Kurban Said, hoewel weinigen dit ondersteunen als bewijs van haar auteurschap.