ရှေးခေတ်  ဘီစီ ၄၀၀၀ ခုနှစ် ဂျဘဲ ဂျဆက်ဆီးယားမှ အစက်အပြောက် ထွင်းထုထားမှုများ

ကာတာတွင် လူတို့နေထိုင်ခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၅၀,၀၀၀ ခန့်မှ စ၍ ဖြစ်သည်။ [၁] ကျောက်ခေတ် မှ နေထိုင်မှုများနှင့် ကျောက်လက်နက်များကို ကျွန်းဆွယ်တွင် တူးဖော်တွေ့ရှိခဲ့သည်။[၁] မက်ဆိုပိုတေးမီးယားမှ အူဘိတ်ခေတ် (၆၅၀၀ မှ ၃၈၀၀ ဘီစီ) လက်မှုပစ္စည်းများကိုလည်း စွန့်ပစ်ထားသော ကမ်းရိုးတန်း လူနေထိုင်ရာ နေရာများတွင် တွေ့ရှိရသည်။[၂] ကာတာ အနောက်ဘက် ကမ်းရိုးတန်းတွင် တည်ရှိသော အယ်လ် ဒါဆာ ဒေသမှာ အရေးပါသော အူဘိတ် ရှေးဟောင်းနယ်မြေ တစ်ခု ဖြစ်ပြီး ရာသီအလိုက် နေထိုင်ခဲ့ကြသော နေရာ အသေးစား တစ်ခု ဖြစ်မည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။[၃][၄]

အယ်လ်ခိုးကျွန်းများတွင် တွေ့ရသော ဘီစီ ၂ ရာစု ဘေဘီလုံခေတ် ကတ်ဆိုက်လူမျိုးတို့၏ ပစ္စည်းများသည် ကာတာတွင် နေထိုင်သူ နှင့် ယနေ့ခေတ် ဘာရိန်းနိုင်ငံ နေရာတွင် နေထိုင်သူ ကက်ဆိုက် လူမျိုးတို့ အကြား ကုန်သွယ်မှု ဆက်ဆံရေးအား ဖော်ပြနေသော ထင်ရှားသည့် သက်သေ အထောက်အထားများပင် ဖြစ်သည်။[၅] ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများတွင် ထောင်းထုထားသော ခရုခွံ ၃,၀၀၀,၀၀၀ ခန့် နှင့် ကက်ဆိုက် အိုးကွဲများ ပါဝင်သည်။[၃] ထိုအထောက်အထားများက ဖော်ပြနေသည်မှာ ကာတာသည် အခွံမာငါးများမှ တဆင့် ဆိုးဆေး ထုတ်လုပ်ခဲ့သည့် အစောဆုံး ဒေသဖြစ်ပြီး ကက်ဆိုက်တို့၏ ခရမ်းရောင် ဆိုးဆေး လုပ်ငန်းမှာ ကမ်းရိုးတန်းတွင် တည်ရှိခဲ့သည်။[၂][၆]

အေဒီ ၂၂၄ ခုနှစ်တွင် ဆက်ဆေးနီးယန်း အင်ပိုင်ယာမှာ ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့ တဝိုက်ရှိ ဒေသများအား ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။[၇] ကာတာသည် ဆက်ဆေးနစ် လူမျိုးတို့၏ ကူသန်းရောင်းဝယ်ရေး လုပ်ငန်းတွင် နေရာတစ်ခုမှ ပါဝင်ခဲ့ပြီး အဖိုးတန် ပုလဲများ နှင့် ခရမ်းရောင် ဆိုးဆေးများ ရောင်းဝယ်မှုတွင် ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့သည်။[၈] ဆက်ဆေးနစ်တို့၏ အုပ်ချုပ်မှု အောက်တွင် အာရေဗျ အရှ့ပိုင်း နေထိုင်သူများအား ခရစ်ယာန် ဘာသာနှင့် စတင်မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပြီး ထို့နောက်တွင် မက်ဆိုပိုတေးမီးယန်း ခရစ်ယာန်တို့မှာ ခရစ်ယာန်ဘာသာကို အရှေ့ဘက်သို့ ဆက်လက် ဖြန့်ဝေခဲ့သည်။ [၉] ထိုခေတ်အခါတွင် ခရစ်ယာန် ဘုန်းကြီးကျောင်းများကို တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး နေထိုင်ရာ ဒေသ အသစ်များကိုလည်း ဆက်လက် ထူထောင်ခဲ့သည်။ [၁၀][၁၁] ခရစ်ယာန်ခေတ်၏ နှောင်းပိုင်းတွင် ကာတာတွင် ဆီးရီးယား ဘာသာစကားဖြင့် ဘက်သ်ကွာထရေး ဟု ခေါ်ပြီး ကာတာတို့၏ ဒေသဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည့် ဒေသ ပါဝင်ခဲ့သည်။[၁၂] ထိုဒေသတွင် ကာတာနိုင်ငံ တစ်ခုတည်းသာ ပါဝင်သည် မဟုတ်ဘဲ ဘာရိန်းနိုင်ငံ၊ တာရောက်ကျွန်း၊ အယ်လ်ခက် နှင့် အယ်လ်ဟာဆာတို့လည်း ပါဝင်သည်။[၁၃]

အေဒီ ၆၂၈ ခုနှစ်တွင် တမန်တော် မိုဟာမက် မှ မွတ်စလင် သံတမန်များကို အာရပ်ဒေသ အရှေ့ပိုင်း အုပ်ချုပ်သူ မွန်ဇာအီဘင် ဆာဝါ အယ်လ် တာမီမီ ထံသို့ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး ၎င်းနှင့် ၎င်း၏ ပြည်သူပြည်သားများမှ အစ္စလာမ်ဘာသာကို လက်ခံရန် မေတ္တာရပ်ခံခဲ့သည်။ မွန်ဇာမှ မေတ္တာရပ်ခံချက်ကို လက်ခံပြီး ဒေသအတွင်းရှိ အာရပ် လူမျိုးစု အများအပြား အစ္စလာမ်ဘာသာသို့ ပြောင်းလဲခဲ့ကြသည်။[၁၄] အစ္စလာမ်ဘာသာသို့ ကူးပြောင်းပြီးနောက် အာရပ်တို့မှ မွတ်စလင်များ ပါရှားအား သိမ်းပိုက်ရာတွင် ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး ဆက်ဆေးနီးယန်း အင်ပိုင်ယာ ပြိုလဲခဲ့သည်။[၁၅]

အစောပိုင်း နှင့်နှောင်းပိုင်း အစ္စလာမ်ခေတ် (၆၆၁-၁၇၈၃)  ၈၅၀ ခုနှစ် အဘာဆစ် ကယ်လီဖိတ် အကျယ်ပြန့်ဆုံး အချိန်

ကာတာနိုင်ငံသည် အူမာယက် ခေတ်အခါက မြင်းနှင့် ကုလားအုပ် မွေးမြူရာတွင် ထင်ရှားသော ဒေသဖြစ်သည်။ [၁၆] ၈ ရာစု သို့ ရောက်သော အခါတွင် ပါရှားပင်လယ်ကွေ့ အတွင်း ၎င်း၏ မဟာဗျူဟာကျသော နေရာကြောင့် အကျိုးဖြစ်ထွန်းခဲ့ပြီး ပုလဲရောင်းဝယ်ရေးတွင် အချက်အချာ ဌာန တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ [၁၇][၁၈]

အဘာဆစ် ခေတ်သို့ ရောက်သော အခါတွင် ကာတာ ကျွန်းဆွယ် အနီးတဝိုက်တွင် ပုလဲလုပ်ငန်း သိသိသာသာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာခဲ့သည်။ [၁၆]ဘာဆရာမှ အိန္ဒိယ နှင့် တရုတ်သို့ သွားသော သင်္ဘောများသည် ကာတာနိုင်ငံတွင် ခရီးတထောက်နားလေ့ ရှိကြသည်။ တရုတ်ကြွေထည်များ၊ အနောက်အာဖရိကမှ ဒင်္ဂါးများ နှင့် ထိုင်းနိုင်ငံမှ လက်မှုပစ္စည်းများကို ကာတာတွင် တွေ့ရှိရသည်။ [၁၅]ကာတာတွင် နေထိုင်သူများသည် ၎င်းတို့၏ ကြွယ်ဝချမ်းသာမှုများကို အသုံးပြု၍ အရည်အသွေး မြင့်မားသော အိမ်များ နှင့် အများပြည်သူ ဆိုင်ရာ အဆောက်အဦးများကို ဆောက်လုပ်ခဲ့ကြကြောင်းကို ၉ ရာစု ရှေးဟောင်း အကြွင်းအကျန်များမှ တဆင့် သိရသည်။ ထိုခေတ်အခါက မာဝပ်ဘ် ဒေသတွင် ကျောက်တုံးအိမ် ၁၀၀ ကျော်၊ ဗလီ နှစ်ခု နှင့် အဘာဆစ် ခံတပ်တစ်ခု ဆောက်လုပ်ခဲ့သည်ကို တွေ့ရသည်။ [၁၉][၂၀] သို့သော်လည်း အီရတ်တွင် အဘာဆစ် ကယ်လီဖိတ်၏ ကြွယ်ဝမှုများ လျော့ကျသွားချိန်တွင် ကာတာတွင်လည်း လျော့ကျ သွားခဲ့သည်။ [၂၁]၁၃ ရာစု မွတ်စလင် ပညာရှင် ယာကွတ် အယ်လ် ဟာမာဝီ၏ စာအုပ်ဖြစ်သော မူဂျမ် အယ်လ် ဘူဒန်တွင် ကာတာရှိ လက်ရာမြောက်သော အစင်းများပါဝင်သည့် အပေါ်အင်္ကျီရှည်များ အကြောင်း နှင့် လှံတံများကို ထုတ်လုပ်ရာတွင် ကျွမ်းကျင်ကြောင်းတို့ကို တစွန်းတစ ဖော်ပြထားခဲ့သည်။[၂၂]

အာရေဗျ၏ အရှေ့ပိုင်း အတော်များများကို အူစ်ဖာရစ်တို့မှ ၁၂၅၃ တွင် သိမ်းပိုက်ထားခဲ့သော်လည်း ထိုဒေသအား အော်မတ်မင်းသားမှ ၁၃၂၀ တွင် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ [၂၃]ကာတာရှိ ပုလဲတို့သည် နိုင်ငံအတွက် အဓိက ဝင်ငွေရလမ်း အဖြစ် ရှိခဲ့သည်။ [၂၄] ၁၅၁၅ ခုနှစ်တွင် ပေါ်တူဂီမှ မန်နျူရယ် ၁ သည် အော်မတ်စ်နိုင်ငံအား ဩဇာခံအဖြစ် သွတ်သွင်းခဲ့ပြီး အရှေ့အာရေဗျ၏ အစိတ်အပိုင်း အတော်များများကို ၁၅၂၁ ခုနှစ်တွင် သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။[၂၄][၂၅] ၁၅၅၀တွင် အယ်လ်ဟာဆာတွင် နေထိုင်သူများက ၎င်းတို့၏ ဆန္ဒဖြင့် အော်တမန် တို့၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်သို့ ခိုလှုံဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ [၂၆] ဒေသအတွင်း စစ်အင်အား အနည်းငယ်သာ ရှိသဖြင့် အော်တမန်တို့အား ဘာနီခါလစ် လူမျိုးစုတို့မှ ၁၆၇၀ တွင် တိုက်ထုတ်ပစ်ခဲ့သည်။[၂၇]

ဘာရိန်းနှင့် ဆော်ဒီတို့မှ အုပ်စိုးခြင်း (၁၇၈၃-၁၈၆၈)  ၁၇၉၄ အရှေ့အာရေဗျ၏ မြေပုံ

၁၇၆၆ တွင် ကူဝိတ်မှ အူတွတ်လူမျိုး အယ်လ်ခါလီဖာ မျိုးနွယ်စုတို့သည် ကာတာရှိ ဇူဘရာသို့ ရွှေ့ပြောင်းလာခဲ့ကြသည်။ [၂၈][၂၉]၎င်းတို့ ရောက်ရှိလာပြီးသည့်နောက်တွင် ဘာနီခါလစ် တို့ အနေနှင့် ကျွန်းဆွယ် အပေါ်တွင် အာဏာလျော့ကျလာခဲ့သော်လည်း အကြီးဆုံး ရွာကိုမူ ဘာနီခါလစ်၏ ဆွေမျိုးဝေးသူ တစ်ဦးမှ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။[၃၀] ၁၇၈၃ ခုနှစ်တွင် ကာတာတွင် အခြေစိုက်သော ဘာနီအွတ်ဘာ မျိုးစု နှင့် ၎င်းတို့၏ မဟာမိတ် အာရပ်လူမျိုးစု ဘာရိန်းကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီး ပါရှန်းတို့လက်အောက်မှ ၎င်းတို့၏ လက်အောက်သို့ သွတ်သွင်းခဲ့သည်။ အယ်လ်ခါလီဖာ မျိုးနွယ်စုတို့သည် ဘာရိန်းအား ၎င်းတို့၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် ထားရှိခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏ အုပ်ချုပ်မှုကို ကာတာ အထိ ဖြန့်ကျက်ထားခဲ့သည်။[၂၈]

 ဇူဘရာ မြို့ပျက်အား တစိတ်တပိုင်း မွမ်းမံထားသည်ကို တွေ့ရစဉ်

၁၇၈၈ ခုနှစ် တွင် ဆော့ဒ် အီဘင် အက် အယ်လ်အာဇစ်မှ ဝါဟာဘီ၏ အိမ်ရှေ့မင်းသား အဖြစ် ကျမ်းကျိန်ပြီးနောက်တွင် ၎င်းက သူ၏ အင်ပိုင်ယာအား ပါရှန်းပင်လယ်ကွေ့ နှင့် ကာတာ တို့ ရှိရာ အရှေ့ဘက်သို့ ချဲ့ထွင်ခဲ့သည်။ ဘာနီခါလစ်အား ၁၇၉၅ တွင် အနိုင်ရပြီးနောက် ဝါဟာဘီတို့သည် စစ်မျက်နှာ နှစ်ဘက်မှ တိုက်ခိုက်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ အော့တမန်နှင့် အီဂျစ်တို့က အနောက်ဘက် စစ်မျက်နှာမှ တိုက်ခိုက်နေစဉ် ဘာရိန်းရှိ အယ်လ်ခါလီဖာ မျိုးနွယ်စုနှင့် အိုမန်တို့က အရှေ့ဘက် စစ်မျက်နှာမှ တိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။[၃၁][၃၂]၁၈၁၁တွင် အနောက်ဘက် စစ်မျက်နှာမှ အီဂျစ်တို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မှု တိုးတက်လာသည်ကို သတိပြုမိသောကြောင့် ဝါဟာဘီ အာရပ်ခေါင်းဆောင်မှ ဘာရိန်းနှင့် ဇူဘရာရှိ ၎င်း၏ တပ်ဖွဲ့များကို နေရာပြောင်းလဲရန် အတွက် လျှော့ချခဲ့သည်။ မူစကက်မှ ဆက်ဘင်ဆူလတန်မှ ထိုအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး အရှေ့ဘက် ကမ်းရိုးတန်းရှိ ဝါဟာဘီ တပ်များကို စီးနင်းတိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး ဇူဘရာရှိ ခံတပ်ကို မီးရှို့ ဖျက်ဆီး ပစ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် အယ်လ်ခါလီဖာတို့ အာဏာ ပြန်လည် ရရှိခဲ့သည်။

ပင်လယ်ဓားပြမှုများအတွက် အပြစ်ပေးသည့် အနေနှင့် အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီ၏ သင်္ဘောများမှ ဒိုဟာမြို့အား ၁၈၂၁ ခုနှစ်တွင် ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး မြို့အား ဖျက်စီးခဲ့ကာ မြို့တွင်းနေထိုင်သူ ရာပေါင်းများစွာတို့အား ထွက်ပြေးစေခဲ့သည်။ ၁၈၂၅ ခုနှစ်တွင် သာနီစော်ဘွားမင်းဆက်ကို တည်ထောင်ခဲ့ပြီး ရှိတ်မိုဟာမက်ဘင် သာနီ အား ပထမဦးဆုံး ခေါင်းဆောင် အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။[၃၃]

ကာတာသည် ဥပဒေကြောင်းအရ မှီခိုနယ် အဆင့် ရှိသော်လည်း အယ်ခါလီဖာတို့နှင့် ပတ်သက်၍ မကျေနပ်သော စိတ်သည် လူအများကြားတွင် ရှိခဲ့သည်။ ၁၈၆၇ တွင် အယ်လ်ခါလီဖာနှင့် အဘူဒါဘီ အုပ်ချုပ်သူတို့သည် အယ်လ်ဝါခရာသို့ ကြီးမားသော ရေတပ်ကြီးကို စေလွှတ်၍ ကာတာသူပုန်တို့ကို ချေမှုန်းရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ၁၈၆၇-၆၈ ကာတာ-ဘာရိန်း စစ်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ထိုစစ်ပွဲ အတွင်းတွင် ဘာရိန်းနှင့် အဘူဒါဘီ တပ်များက ဒိုဟာ နှင့် အယ်လ်ဝါခရာတို့အား လုယက်ဖျက်စီး ခဲ့ကြသည်။ [၃၄] သို့သော်လည်း ဘာရိန်းတို့၏ အကြမ်းဖက်မှုများသည် ၁၈၂၀ အန်ဂလို-ဘာရိန်း စာချုပ်ကို ဖောက်ဖျက်ရာကျသည်။ ပူးပေါင်း ကျူးကျော်ခြင်း နှင့် ကာတာတို့၏ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် ဗြိတိသျှ နိုင်ငံရေး ကိုယ်စားလှယ် လူးဝစ် ပယ်လီအား ၁၈၆၈ ခုနှစ်တွင် ဝင်ရောက် ဖြန်ဖြေမှု ပြုစေခဲ့သည်။ သူ့အနေနှင့် ဘာရိန်းနှင့် ကွာတာသို့ ကိုယ်စားလှယ် အဖြစ် သွားရောက်ခြင်းကလည်းကောင်း၊ နောက်ဆက်တွဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော ငြိမ်းချမ်းရေး သဘောတူစာချုပ်သည် လည်းကောင်း မှတ်တိုင်များ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော ထိုအချက်များမှ ဘာရိန်းနှင့် ကာတာ ကွဲပြားခြားနားကြောင်း သိသာရှင်းလင်းစွာ လက်ခံခဲ့ပြီး မိုဟာမက် ဘင် သာနီ၏ ရာထူးနေရာကိုလည်း တရားဝင် အသိအမှတ်ပြုခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ သဘောတူညီချက် ဖောက်ဖျက်မှု အတွက် ဘာရိန်းတို့အား သဘောမတူကြောင်း တရားဝင် သတိပေးခဲ့ရုံသာမက ဗြိတိသျှတို့၏ အစောင့်အရှောက်ခံ နယ်မြေမှ ကာတာ ကိုယ်စားလှယ် တစ်ဦးနှင့် ညှိနှိုင်း ဆောင်ရွက်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့ပြီး မိုဟာမက် ဘင် သာနီ အား ကိုယ်စားလှယ် အဖြစ် ရွေးချယ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုညှိနှိုင်းမှု၏ ရလဒ်ကြောင့် နိုင်ငံရေး လက္ခဏာ အသစ်တစ်ခု ရှိသော နိုင်ငံတစ်ခု အဖြစ်ရရှိခဲ့သော်လည်း ၁၉၁၆ ရောက်မှသာ တရားဝင် အစောင့်အရှောက်ခံ နယ်မြေ တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။

အော့တမန် အုပ်ချုပ်မှု(၁၈၇၁-၁၉၁၅)  ၁၈၉၁ အဒေါ့ဖ် စတိုင်လာ၏ ကာတာမြေပုံ ၁၉၀၄ ခုနှစ်တွင် တွေ့ရသော ဒိုဟာမြို့ဟောင်း

အော့တမန်အင်ပိုင်ယာ အပိုင် ဘဂ္ဂဒက် ဗီလာယက် နယ်မြေရှိ ဘုရင်ခံ မီဒတ်ပါရှာ ၏ နိုင်ငံရေး နှင့် စစ်ရေး အရ ဖိအားပေးမှုကြောင့် အယ်လ်သာနီတို့သည် ၁၈၇၁ ခုနှစ်တွင် အော့တမန်အင်ပိုင်ယာ အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ရသည်။ [၃၅] အော့တမန် အစိုးရမှ တန်ဇီမက် ခေါ် ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးများကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး အခွန်ကောက်ခံခြင်း နှင့် မြေမှတ်ပုံတင်ခြင်း အစရှိသော လုပ်ဆောင်ချက်များဖြင့် ထိုဒေသများကို အင်ပိုင်ယာ အတွင်းသို့ အပြည့်အဝ ပေါင်းစည်းရန် အတွက် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း မကြာမီတွင် ကာတာ နှင့် အော့တမန်တို့၏ ဆက်ဆံရေး အေးစက်လာခဲ့ပြီး ၁၈၈၂ ခုနှစ်တွင် အယ်လ်သာနီတို့ အဘူဒါဘီ သိမ်းပိုက်ထားသော အယ်လ်ခေါ သို့ ချီတက်ရာတွင် အကူအညီပေးရန် အော့တမန်တို့မှ ငြင်းဆန်ခဲ့သဖြင့် ဆက်ဆံရေး ပိုမို ဆိုးရွားလာခဲ့သည်။ ထို့ပြင် အော့တမန် တို့မှ ကာတာ ၏ ခေမကမ် ခေါ် ဘုရင်ခံ အဖြစ် အယ်လ်သာနီတို့ အစား နေရာရယူရန် ကြိုးစားသည့် ၎င်း၏ လက်အောက်ခံ ဖြစ်သော မိုဟာမက် ဘင် အဘဒူ ဝါဟပ်အား ၁၈၈၈ ခုနှစ်တွင် ထောက်ခံခဲ့သည်။[၃၆]ထို့အတွက်ကြောင့် အယ်လ်သာနီတို့မှ အော့တမန်တို့သည် ကျွန်းဆွယ်အား အင်အားသုံး ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားသည်ဟု ယုံကြည်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ပုန်ကန် ခဲ့ကြသည်။ အယ်လ်သာနီတို့သည် ၁၈၉၂ ခုနှစ်တွင် ဘုရင်ခံ အဖြစ်မှ နုတ်ထွက်ခဲ့ပြီး အခွန် ဆက်လက် ပေးဆောင်ခြင်း မပြုတော့ပေ။[၃၇]

၁၈၉၃ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် မာမက် ဟာဖစ် ပါရှာသည် ကာတာသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး မပေးဆောင်ရသေးသော အခွန်အခများကို သိမ်းယူရန်နှင့် အော့တမန်တို့၏ အုပ်ချုပ်ရေး ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှု အဆိုပြုချက်များကို ဆန့်ကျင်သည့် အတွက် ဂျာဆင် ဘင် မိုဟာမက်ထံမှ ဖြေရှင်းချက် တောင်းရန် အတွက် ဖြစ်သည်။ အသတ်ခံရနိုင်သည် သို့မဟုတ် အဖမ်းခံရမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ဂျာဆင်သည် ဒိုဟာမြို့၏ အနောက်ဘက် ၁၀ မိုင်အကွာရှိ အယ်လ်ဝက်ဂျ်ဘာ သို့ မျိုးနွယ်စုဝင် အချို့ ခြံရံကာ ဆုတ်ခွာခဲ့သည်။ မာမက် က ဂျာဆင်အား ၎င်း၏ တပ်ဖွဲ့ကို လူစုခွဲရန်နှင့် အော့တမန်တို့ အတွက် ၎င်း၏ သစ္စာကို ပြသရန် တောင်းဆိုသော်လည်း ဂျာဆင်မှ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။ မတ်လတွင် အာဏာဖီဆန်မှုကို အပြစ်ပေးသည့် အနေနှင့် မာမက်မှ ဂျာဆင်၏ ညီအစ်ကို တော်စပ်သူနှင့် အခြားသော ထင်ရှားသည့် ကာတာ ခေါင်းဆောင် ၁၃ ယောက်တို့ကို အော့တမန် စစ်သင်္ဘော မာရစ်ပေါ်တွင် ဖမ်းဆီး အကျဉ်းချခဲ့သည်။ ဖမ်းဆီးထားသူများအား တူရကီ လိုင်ရာငွေ ၁၀,၀၀၀ ဖြင့် ပြန်လွှတ်ရန် ကမ်းလှမ်းမှုကို မာမက်မှ ငြင်းဆန်ပြီးနောက် ၎င်းမှ စစ်သည် အင်အား ၂၀၀ ခန့် ရှိသော စစ်ကြောင်းကို ယူစွတ် အီဖန်ဒီ ဦးဆောင်ပြီး ဂျာဆင်ရှိရာ အယ်လ်ဝက်ဂျ်ဘာ ခံတပ်သို့ ချီတက်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သဖြင့် အယ်လ်ဝက်ဂျ်ဘာ စစ်ပွဲ အစပြုခဲ့သည်။[၁၅]

အီဖန်ဒီ၏ တပ်ဖွဲ့များသည် အယ်လ်ဝက်ဂျ်ဘာသို့ ရောက်ပြီး မကြာမီတွင် များပြားလှသော ကာတာ ခြေလျင်တပ် နှင့် မြင်းတပ်များမှ သေနတ်ဖြင့် အပြင်းအထန် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်မှုကို ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့သည် ရှီဘာကာ ခံတပ်သို့ ဆုတ်ခွာခဲ့ရပြီး ထိုနေရာတွင်လည်း ကာတာတပ်တို့၏ ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် ဆက်လက် ဆုတ်ခွာခဲ့ကြရသည်။ ၎င်းတို့သည် အယ်လ်ဘစ်ဒါ ခံတပ်သို့ ဆုတ်ခွာပြီးနောက်တွင် ဂျာဆင်၏ ရှေ့တက်လာသော စစ်ကြောင်းမှ ခံတပ်အား သိမ်းပိုက်ခဲ့သဖြင့် အော့တမန်တို့ အနေနှင့် ရှုံးနိမ့်ကြောင်း လက်ခံခဲ့ရပြီး မာမက်ပါရှာ၏ မြင်းတပ်များ ဟိုဖပ်ဖ် သို့ ကုန်းကြောင်းဖြင့် အန္တရာယ်ကင်းစွာ ဆုတ်ခွာနိုင်ရန် အတွက် ဖမ်းထားသူများကို အလဲအလှယ်ပြု၍ လွှတ်ပေးခဲ့ရသည်။ [၃၈] ကာတာ တို့ အနေနှင့် အော့တမန် အင်ပိုင်ယာမှ လွတ်လပ်ရေး အပြည့်အဝ မရခဲ့သော်လည်း စစ်ပွဲ၏ ရလဒ်ဖြင့် ဖိအားပေး ချုပ်ဆိုခဲ့သော စာချုပ်မှ တဆင့် နောက်ပိုင်းတွင် ကာတာသည် အော့တမန် အင်ပိုင်ယာအတွင်း ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ နိုင်ငံ ဖြစ်လာခဲ့သည်။[၃၉]

ဗြိတိသျှ အုပ်ချုပ်မှု (၁၉၁၆-၁၉၇၁)  ၁၉၃၈ ခုနှစ်တွင် တည်ဆောက်ခဲ့သော ဆူဘာရာ ခံတပ်

ပထမကမ္ဘာစစ် အတွင်း အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသ စစ်ပွဲများ၌ စစ်မျက်နှာ အများအပြားတွင် ရှုံးနိမ့်ခဲ့သဖြင့် အော့တမန် အင်ပိုင်ယာသည် ကစဉ့်ကလျား ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ကာတာသည် အော့တမန် တို့အား ဆန့်ကျင်သည့် အာရပ်တော်လှန်ရေးတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ တော်လှန်ရေးမှာ အောင်မြင်ခဲ့သဖြင့် နိုင်ငံအတွင်း အော့တမန်တို့၏ အုပ်ချုပ်မှု အာဏာ ဆက်လက် ကျဆင်းခဲ့သည်။ ယူနိုက်တက် ကင်းဒမ်း နှင့် အော့တမန် အင်ပိုင်ယာတို့မှ ရှိတ်စော်ဘွား အဗ္ဗဒူလာ ဘင် ဂျာဆင် အယ်လ်သာနီ နှင့် ၎င်းအား ဆက်ခံသူများအား ကာတာကျွန်းဆွယ်ကို အုပ်ချုပ်ပိုင်ခွင့်အား အသိအမှတ်ပြု ပေးအပ်ခဲ့ရသည်။ အော့တမန်တို့ အနေနှင့် ကာတာရှိ ၎င်းတို့၏ အခွင့်အရေး အားလုံးကို ရုပ်သိမ်းခဲ့ရပြီး ပထမ ကမ္ဘာစစ် စတင်ဖြစ်ပွားသော အခါတွင် ဗြိတိသျှ ဘက်တော်သား ဖြစ်သော အဘဒူလာ ဘင် ဂျာဆင် အယ်လ်သာနီမှ ၎င်းတို့အား ၁၉၁၅ တွင် ဒိုဟာမှ ဖိအားပေး စွန့်ခွာစေခဲ့သည်။[၄၀]

အော့တမန် အင်ပိုင်ယာအား ပိုင်းခြားမှု၏ ရလဒ် အဖြစ် ကာတာသည် ၁၉၁၆ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၃ ရက်တွင် ဗြိတိသျှတို့၏ အစောင့်အရှောက်ခံ နယ်မြေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုနေ့တွင်ပင် ယူနိုက်တက် ကင်းဒမ်းမှ ရှိတ်စော်ဘွား အဗ္ဗဒူလာ ဘင် ဂျာဆင် အယ်လ်သာနီ နှင့် သဘောတူစာချုပ် လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ပြီး ကာတာအား ထရူရှယ်နိုင်ငံများ အုပ်ချုပ်ရေး စနစ် အတွင်း ထည့်သွင်းခဲ့သည်။ အဗ္ဗဒူလာမှ အခြားသော အင်အားကြီးနိုင်ငံများနှင့် ဗြိတိသျှ အစိုးရ၏ ကြိုတင်သဘောတူညီချက် မပါဘဲ ဆက်ဆံရေး မဖော်ဆောင်ရန် သဘောတူခဲ့ပြီး ဗြိတိသျှတို့မှ ကာတာအား ပင်လယ်ဘက်မှ တိုက်ခိုက်မှု အားလုံးအား အကာအကွယ်ပေးရန် သဘောတူညီခဲ့သည်။[၄၀] ၁၉၃၅ ခုနှစ် မေလ ၅ ရက်တွင် အဗ္ဗဒူလာမှ ဗြိတိသျှ အစိုးရနှင့် အခြား သဘောတူ စာချုပ်တစ်ခုအား လက်မှတ်ရေးထိုး ချုပ်ဆိုခဲ့ပြီး ထိုစာချုပ်မှ ကာတာအား ပြည်တွင်း ပြည်ပ ခြိမ်းခြောက်မှုများမှ အကာအကွယ်ရရန် အခွင့်အရေး ပေးခဲ့သည်။[၄၀] ရေနံများကို ၁၉၃၉ ခုနှစ်တွင် ပထမဆုံး တွေ့ရှိခဲ့သော်လည်း ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ် ကြောင့် ထုတ်လုပ်နိုင်မှု နောက်ကျခဲ့သည်။

ဗြိတိသျှ အင်ပိုင်ယာ၏ လွှမ်းမိုးမှုမှာ ဒုတိယကမ္ဘာစစ် အပြီးတွင် စတင် လျော့ကျ လာခဲ့ပြီး အထူးသဖြင့် ၁၉၄၇ ခုနှစ် အိန္ဒိယ နှင့် ပါကစ္စတန်တို့ လွတ်လပ်ရေး ရပြီးနောက်တွင် ဖြစ်သည်။ ၁၉၅၀ ခုနှစ်များတွင် ရေနံသည် ကာတာ၏ အဓိက ဝင်ငွေ အဖြစ် ပုလဲလုပ်ငန်း နှင့် ငါးလုပ်ငန်း အစား စတင် အစားထိုး ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရေနံမှ ရရှိသော ငွေများဖြင့် ကာတာ၏ အခြေခံ အဆောက်အအုံများ တိုးချဲ့ခြင်း နှင့် ခေတ်မီအောင် ပြုပြင်မွမ်းမံခြင်းတို့ကို စတင် ပံ့ပိုးခဲ့သည်။ ၁၉၅၀ ခုနှစ်များတွင် ဗြိတိသျှတို့ ပါရှားပင်လယ်ကွေ့ အတွင်းရှိ အာရပ်စော်ဘွားနယ်များမှ ရုပ်သိမ်းဆုတ်ခွာရန် ဖိအားများ များ များပြား လာခဲ့သည်။ ၁၉၆၈ ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှတို့မှ နောက် ၃ နှစ်အကြာတွင် ပါရှားပင်လယ်ကွေ့၏ နိုင်ငံရေးတွင် ပါဝင်ပတ်သက်တော့မည် မဟုတ်ဟု ကြေညာသော အခါတွင် ကာတာသည် ဘာရိန်း နှင့် အခြားသော ထရူရှယ် နိုင်ငံ ၇ နိုင်ငံ ဖက်ဒရယ် အစိုးရသို့ ပူးပေါင်းဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ ဒေသတွင်း အငြင်းပွားမှုများကြောင့် ကာတာအနေနှင့် နောင်တွင် အာရပ်စော်ဘွားများ ပြည်ထောင်စု ဖြစ်လာမည့် ထိုညွှန့်ပေါင်းအဖွဲ့မှ နုတ်ထွက်ကာ လွတ်လပ်ရေး ကြေညာခဲ့သည်။

လွတ်လပ်ရေး နှင့် နောက်ပိုင်းခေတ် (၁၉၇၁ မှ ယခု)  ဒိုဟာ ခရောနစ်မှ မြင်တွေ့ရသော အနောက်ဘက် ပင်လယ်အော် မြင်ကွင်းနှင့် ရိုးရာလှေ

၁၈၆၈တွင် ကာတာနိုင်ငံသည် ယူနိုက်တက် ကင်းဒမ်း နှင့် ရေကြောင်းဆိုင်ရာ အထွေထွေ သဘောတူ စာချုပ်ကို ချုပ်ဆိုခဲ့သည်။ ထိုစာချုပ်သည် ၁၉၁၆ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာ ၃ ရက်တွင် အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ ထို အထွေထွေ သဘောတူ စာချုပ်အရ နိုင်ငံခြား ဆက်ဆံရေးနှင့် ကာကွယ်ရေး ကိစ္စများအား ယူနိုက်တက် ကင်းဒမ်းသို့ လွှဲအပ်ထားပြီး ပြည်တွင်းကိုယ်ပိုင် အုပ်ချုပ်ခွင့်အား ခွင့်ပြုထားခဲ့သည်။ ၁၉၇၁ ခုနှစ်တွင် "အချုပ်အခြာ အာဏာပိုင် နိုင်ငံ တစ်ခု အနေနှင့် နိုင်ငံတကာတွင် တာဝန်ယူမှု အပြည့်အဝ ရှိရေးနှင့် မကိုက်ညီသော" ထိုသို့သော "အထူး သဘောတူစာချုပ်" များအား အဆုံးသတ် ခဲ့သည်။[၄၁] ထို လုပ်ဆောင်ချက်မှာ ကာတာအား အုပ်စိုးသူနှင့် ယူနိုက်တက် ကင်းဒမ်း အစိုးရတို့ကြား သဘောတူညီချက်မှ တဆင့် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

၁၉၉၁ ခုနှစ် ပင်လယ်ကွေ့ စစ်ပွဲ အတွင်းတွင် ကာတာနိုင်ငံသည် အရေးပါသော နေရာတစ်နေရာမှ ပါဝင်ခဲ့ပြီး အထူးသဖြင့် ခပ်ဖ်ဂျီတိုက်ပွဲတွင် ကာတာ တင့်ကားများသည် မြို့တွင်းရှိ လမ်းများ အတွင်း ဝင်ရောက်၍ အီရပ်စစ်တပ် နှင့် ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်နေသော ဆော်ဒီအာရေဗျ အမျိုးသား စောင့်ရှောက်ရေး တပ်များအတွက် ပစ်ကူပေးခဲ့သည်။ ကာတာသည် ကနေဒါမှ ညွန့်ပေါင်းတပ်များ အတွက် ၎င်း၏ နိုင်ငံအား တိုက်ခိုက်ရေး ကင်းလှည့် လေယာဉ်များအတွက် လေတပ် အခြေစိုက်စခန်း အဖြစ် အသုံးပြုခွင့် ပေးခဲ့ပြီး အမေရိကန် နှင့် ပြင်သစ် လေတပ်တို့အားလည်း ၎င်း၏ နယ်နိမိတ် အတွင်း ဝင်ရောက် အသုံးပြုခွင့် ပေးခဲ့သည်။[၁]

၁၉၉၅ ခုနှစ်တွင် အီမာစော်ဘွား ဟာမက် ဘင် ခါလီဖာ အယ်လ်သာနီသည် ၎င်း၏ ဖခင် ဖြစ်သူ ခါလီဖာ ဘင် ဟာမက် အယ်လ်သာနီ ထံမှ စစ်တပ်နှင့် အစိုးရ အဖွဲ့သာမက အိမ်နီးချင်း နိုင်ငံများ[၄၂] အပြင် ပြင်သစ်တို့၏[၄၃] ထောက်ခံမှုဖြင့် နိုင်ငံအုပ်ချုပ်မှုအား လွှဲပြောင်းသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ အီမာစော်ဘွား ဟာမက်၏ လက်ထက်တွင် ကာတာသည် အတန်အသင့် ပွင့်လင်းလာခဲ့ပြီး ၁၉၉၆ ခုနှစ်တွင် အယ်လ်ဂျာဇီးယား ရုပ်မြင်သံကြားဌာနကို တည်ထောင်ခြင်း၊ ၁၉၉၉ ခု မြူနီစီပါယ် ရွေးကောက်ပွဲများတွင် အမျိုးသမီးများ မဲပေးခွင့် ရလာခြင်း၊ ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် ပထမဆုံး အခြေခံဥပဒေ ရေးဆွဲခြင်း နှင့် ၂၀၀၈ ခုနှစ် ရိုမန်ကက်သလစ် ဘုရားကျောင်း တည်ထောင်ခြင်း တို့ ဖြစ်ကြသည်။ ၂၀၁၀ တွင် ကာတာသည် ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဖီဖာ ကမ္ဘာ့ဖလား ဘောလုံးပွဲကို အိမ်ရှင် အဖြစ် လက်ခံကျင်းပရန် အခွင့်အရေးကို အောင်မြင်စွာရရှိခဲ့ပြီး အရှေ့အလယ်ပိုင်း နိုင်ငံများတွင် ကမ္ဘာ့ဖလားကို ပထမဆုံး အိမ်ရှင် အဖြစ် ကျင်းပမည့် နိုင်ငံ ဖြစ်သည်။ အီမာမှ ကာတာ၏ ပထမဆုံး ဥပဒေပြု ရွေးကောက်ပွဲကို ၂၀၁၃ ခုနှစ်တွင် ကျင်းပရန် ကြေညာခဲ့သည်။ ၂၀၁၃ ခုနှစ် ဒုတိယနှစ် တစ်ဝက် အတွင်း ကျင်းပရန် စီစဉ်ထားသော်လည်း ၂၀၁၃ ဇွန်လတွင် ရွှေ့ဆိုင်းခဲ့ကာ နောက်ထပ် ကာတာ၏ အထွေထွေ ရွေးကောက်ပွဲမှာ ၂၀၁၉ အထိ ရွှေ့ဆိုင်းသွားနိုင်သည်။

၂၀၀၃ ခုနှစ်တွင် ကာတာသည် အမေရိကန်တို့ အီရတ်နိုင်ငံအား ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ရာတွင် အမေရိကန် စစ်ဆင်ရေး ဗဟိုဌာနချုပ် နေရာ အဖြစ်လည်းကောင်း အဓိက စစ်ထွက်ရာ ဒေသတစ်ခု အဖြစ်လည်းကောင်း ပါဝင်ခဲ့သည်။[၄၄]၂၀၀၅ ခုနှစ် မတ်လတွင် ဒိုဟာ ပလေယာ ဇာတ်ရုံတွင် အသေခံဗုံးခွဲမှုကြောင့် ဗြိတိသျှ ဆရာမတစ်ဦးအား သေဆုံးစေခဲ့သဖြင့် ယခင်က အကြမ်းဖက်မှုကို မကြုံတွေ့ဖူးသော တစ်နိုင်ငံလုံး တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ထိုဗုံးခွဲမှုကို ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်မှာ ကာတာရှိ အီဂျစ်လူမျိုး အိုမာ အာမက် အဗ္ဗဒူလာ အလီ ဖြစ်ပြီး အာရပ်ကျွန်းဆွယ်ရှိ အယ်လ်ကိုင်းဒါး အကြမ်းဖက် အဖွဲ့နှင့် ဆက်နွယ်နေသည်ဟု သံသယရှိခြင်း ခံရသူ ဖြစ်သည်။[၄၅][၄၆] ၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင် ကာတာသည် နေတိုး၏ လစ်ဗျား စစ်ဆင်ရေးတွင် ပါဝင်ပူးပေါင်းခဲ့ပြီး လစ်ဗျား အတိုက်အခံများကို လက်နက်တပ်ဆင်ပေးခဲ့သည်ဟု သတင်းရသည်။[၄၇]ထို့အပြင် ယခုလက်ရှိ ဆီးရီးယား ပြည်တွင်းစစ်အတွင်း သူပုန်အဖွဲ့များအား အဓိက လက်နက်ထောက်ပံ့ပေးနေသူလည်း ဖြစ်သည်။[၄၈]ကာတာနိုင်ငံသည် အာဖဂန်နစ္စတန် နိုင်ငံ ငြိမ်းချမ်းရေး အတွက်လည်း ကြိုးပမ်း ဆောင်ရွက်လျက် ရှိပြီး ၂၀၁၂ ဇန်နဝါရီလတွင် တာလီဘန်တို့က ငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးမှုများ အဆင်ပြေစေရန် အတွက် ကာတာတွင် နိုင်ငံရေး ရုံးတစ်ခုအား ဖွင့်လှစ်မည်ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။

၂၀၁၃ ခုနှစ် ဇွန်လတွင် ရှိတ်စော်ဘွား တာမင် ဘင် ဟာမက် အယ်လ်သာနီသည် ၎င်း၏ ဖခင်မှ ရုပ်မြင်သံကြား မိန့်ခွန်းဖြင့် အာဏာလွှဲပြောင်းပြီးနောက် ကာတာ၏ အီမာစော်ဘွား ဖြစ်လာခဲ့သည်။ [၄၉] ရှိတ်စော်ဘွား တာမင်သည် နိုင်ငံသားတို့၏ အကျိုးကို မြှင့်တင်ရန် အတွက် အဓိက ဦးစားပေး အဖြစ် ဆောင်ရွက်ရန်ရှိပြီး ထိုဆောင်ရွက်ရန် အချက်များတွင် အဆင့်မြင့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုနှင့် ပညာရေးတို့ ဖော်ထုတ်ရန် ပါဝင်သည့် အပြင် ၂၀၂၂ ခုနှစ် ကမ္ဘာ့ဖလား အတွက် ပြင်ဆင်ရန် အတွက် နိုင်ငံ၏ အခြေခံ အဆောက်အအုံများကို တိုးချဲ့ရန်လည်း ပါဝင်သည်။[၅၀]

ကာတာသည် ယီမင်ရှိ ဟိုသစ်သူပုန်များနှင့် ယခင် ၂၀၁၁ အာရပ်နွေဦး တော်လှန်ရေး အတွင်း ဖြုတ်ချခြင်းခံခဲ့ရသော သမ္မတ အလီ အဗ္ဗဒူလာ ဆလေး၏ သစ္စာခံများကို တိုက်ခိုက်သည့် ဆော်ဒီအာရေဗျ ဦးဆောင်သည့် ယီမင် ပြည်တွင်းစစ် အတွင်း ဝင်ရောက် စွက်ဖက်မှုတွင် ပူးပေါင်းပါဝင်ခဲ့သည်။[၅၁]

၂၀၁၇ ခုနှစ် ဇွန်လ တွင် အီဂျစ်၊ ဆော်ဒီအာရေဗျ၊ အာရပ်စော်ဘွားများ ပြည်ထောင်စု၊ ဘာရိန်း၊ ယီမင် နှင့် လစ်ဗျားတို့မှ ကာတာနှင့် သံတမန် အဆက်အသွယ် ဖြတ်တောက်ခဲ့ပြီး ကာတာနိုင်ငံမှ အစွန်းရောက်များကို ထောက်ပံ့နေသည့် အတွက်ကြောင့်ဟု ဆိုသည်။[၅၂]

↑ ၁.၀ ၁.၁ ၁.၂ Toth, Anthony. "Qatar: Historical Background." A Country Study: Qatar (Helen Chapin Metz, editor). Library of Congress Federal Research Division (January 1993). This article incorporates text from this source, which is in the public domain. ↑ ၂.၀ ၂.၁ Khalifa၊ Haya; Rice၊ Michael (1986)။ Bahrain Through the Ages: The Archaeology။ Routledge။ pp. 79, 215။ ISBN 978-0710301123။ ↑ ၃.၀ ၃.၁ History of Qatar။ Ministry of Foreign Affairs. Qatar. London: Stacey International, 2000။ 9 January 2015 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Rice၊ Michael (1994)။ Archaeology of the Persian Gulf။ Routledge။ pp. 206, 232–233။ ISBN 978-0415032681။ ↑ Magee၊ Peter (2014)။ The Archaeology of Prehistoric Arabia။ Cambridge Press။ pp. 50, 178။ ISBN 9780521862318။ ↑ Sterman၊ Baruch (2012)။ Rarest Blue: The Remarkable Story Of An Ancient Color Lost To History And Rediscovered။ Lyons Press။ pp. 21–22။ ISBN 978-0762782222။ ↑ Cadène၊ Philippe (2013)။ Atlas of the Gulf States။ BRILL။ p. 10။ ISBN 978-9004245600။ ↑ Qatar – Early history။ globalsecurity.org။ 17 January 2015 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Gillman၊ Ian; Klimkeit၊ Hans-Joachim (1999)။ Christians in Asia Before 1500။ University of Michigan Press။ pp. 87, 121။ ISBN 978-0472110407။ ↑ Commins၊ David (2012)။ The Gulf States: A Modern History။ I. B. Tauris။ p. 16။ ISBN 978-1848852785။ ↑ Habibur Rahman, p. 33 ↑ AUB academics awarded $850,000 grant for project on the Syriac writers of Qatar in the 7th century AD။ American University of Beirut (31 May 2011)။ 12 May 2015 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Kozah၊ Mario; Abu-Husayn၊ Abdulrahim; Al-Murikhi၊ Saif Shaheen (2014)။ The Syriac Writers of Qatar in the Seventh Century။ Gorgias Press LLC။ p. 24။ ISBN 978-1463203559။ ↑ Bahrain။ maritimeheritage.org။ 17 January 2015 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ ၁၅.၀ ၁၅.၁ ၁၅.၂ Fromherz၊ Allen (13 April 2012)။ Qatar: A Modern History။ Georgetown University Press။ pp. 44, 60, 98။ ISBN 978-1-58901-910-2။ ↑ ၁၆.၀ ၁၆.၁ Rahman၊ Habibur (2006)။ The Emergence Of Qatar။ Routledge။ p. 34။ ISBN 978-0710312136။ ↑ A political chronology of the Middle East။ Routledge / Europa Publications။ 2001။ p. 192။ ISBN 978-1857431155။ ↑ Page၊ Kogan (2004)။ Middle East Review 2003–04: The Economic and Business Report။ Kogan Page Ltd။ p. 169။ ISBN 978-0749440664။ ↑ Qatar, 2012 (The Report: Qatar)။ Oxford Business Group။ 2012။ p. 233။ ISBN 978-1907065682။ ↑ Casey၊ Paula; Vine၊ Peter (1992)။ The heritage of Qatar။ Immel Publishing။ pp. 184–185။ ↑ Russell၊ Malcolm (2014)။ The Middle East and South Asia 2014။ Rowman & Littlefield Publishers။ p. 151။ ISBN 978-1475812350။ ↑ History။ qatarembassy.net။ 17 February 2015 တွင် မူရင်းအား မော်ကွန်းတင်ပြီး။ 18 January 2015 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Larsen၊ Curtis (1984)။ Life and Land Use on the Bahrain Islands: The Geoarchaeology of an Ancient Society (Prehistoric Archeology and Ecology series)။ University of Chicago Press။ p. 54။ ISBN 978-0226469065။ ↑ ၂၄.၀ ၂၄.၁ Althani၊ Mohamed (2013)။ Jassim the Leader: Founder of Qatar။ Profile Books။ p. 16။ ISBN 978-1781250709။ ↑ Gillespie၊ Carol Ann (2002)။ Bahrain (Modern World Nations)။ Chelsea House Publications။ p. 31။ ISBN 978-0791067796။ ↑ Anscombe၊ Frederick (1997)။ The Ottoman Gulf: The Creation of Kuwait, Saudia Arabia, and Qatar။ Columbia University Press။ p. 12။ ISBN 978-0231108393။ ↑ Potter၊ Lawrence (2010)။ The Persian Gulf in History။ Palgrave Macmillan။ p. 262။ ISBN 978-0230612822။ ↑ ၂၈.၀ ၂၈.၁ Heard-Bey၊ Frauke (2008)။ From Tribe to State. The Transformation of Political Structure in Five States of the GCC။ p. 39။ ISBN 978-88-8311-602-5။ ↑ 'Gazetteer of the Persian Gulf. Vol I. Historical. Part IA & IB. J G Lorimer. 1915' [1000] (1155/1782), p. 1001 ↑ Crystal၊ Jill (1995)။ Oil and Politics in the Gulf: Rulers and Merchants in Kuwait and Qatar။ Cambridge University Press။ p. 27။ ISBN 978-0521466356။ ↑ Casey၊ Michael S. (2007)။ The History of Kuwait (The Greenwood Histories of the Modern Nations)။ Greenwood။ pp. 37–38။ ISBN 978-0313340734။ ↑ 'Gazetteer of the Persian Gulf. Vol I. Historical. Part IA & IB. J G Lorimer. 1915' [843 (998/1782)]။ qdl.qa။ 13 January 2014 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Qatar။ Teachmideast.org။ 27 June 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Kursun၊ Zekeriya (2004)။ Katar'da Osmanlilar 1871–1916။ Turk Tarih Kurumu။ ↑ "Review of The Ottoman Gulf: The Creation of Kuwait, Saudi Arabia and Qatar by Frederick F. Anscombe; The Blood-Red Arab Flag: An Investigation into Qasimi Piracy, 1797–1820 by Charles E. Davies; The Politics of Regional Trade in Iraq, Arabia and the Gulf, 1745–1900 by Hala Fattah" (November 1999). British Journal of Middle Eastern Studies 26 (2): 339–342. doi:10.1080/13530199908705688.  ↑ Habibur Rahman, pgs.143–144 ↑ Habibur Rahman, pgs.150–151 ↑ Habibur Rahman, p. 152 ↑ Battle of Al Wajbah။ Qatar Visitor (2 June 2007)။ 17 January 2013 တွင် မူရင်းအား မော်ကွန်းတင်ပြီး။ 22 January 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ ၄၀.၀ ၄၀.၁ ၄၀.၂ Amiri Diwan – Shaikh Abdullah Bin Jassim Al Thani။ Diwan.gov.qa။ 10 February 2012 တွင် မူရင်းအား မော်ကွန်းတင်ပြီး။ 28 October 2012 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Exchange of Notes constituting an Agreement between the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland and Kuwait regarding relations between the United ... Exchange of Notes concerning the Termination of Special Treaty Relations ... Northern Ireland and the State of Qatar, 3 September 1971 ↑ "New Qatari emir Sheikh Tamim 'set to announce reshuffle'"၊ BBC News၊ 26 June 2013။ 26 June 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။  ↑ nouvelobs.com: "Qatar : "S'ils pouvaient, ils achèteraient la Tour Eiffel", 7 April 2013 ↑ Qatar (01/10)။ State.gov။ 28 March 2010 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ ↑ Coman, Julian။ "Egyptian Suicide Bomber Blamed for Attack in Qatar"၊ The Independent၊ 21 March 2005။  ↑ Analytica၊ Oxford။ "The Advent of Terrorism in Qatar"၊ Forbes၊ 25 March 2005။  ↑ "Qatar Timeline"၊ BBC News၊ 14 June 2012။ 7 January 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။  ↑ "Qatar bankrolls Syrian revolt with cash and arms"၊ 16 May 2013။ 3 June 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။  ↑ Nordland၊ Rod။ "In Surprise, Emir of Qatar Plans to Abdicate, Handing Power to Son"၊ 24 June 2013။ 26 June 2013 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။  ↑ "The World factbook"၊ CIA.Gov၊ 20 June 2014။ 20 June 2014 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ Archived from the original on 24 December 2018။  ↑ "Saudi-led coalition strikes rebels in Yemen, inflaming tensions in region". CNN. 27 March 2015. ↑ Saudi Arabia and Bahrain break diplomatic ties with Qatar over 'terrorism'။ The Guardian။ 5 June 2017 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။