Մաչու Պիկչու

Պատմություն

Արևի տաճարը Մաչու Պիկչուում

Ինկերի չականա, 3 պատուհանների տաճարը Մաչու Պիկչուում

Պաչակուտեկի կողմից կառուցվելով որպես կայսրության աթոռանիստ, ինչպես նաև պատմության մեջ իր անունը հավերժացնելու նպատակով, Մաչու Պիկչուն դարձել է երրորդը այդպիսի գահանիստ-տաճարների շարքում։ Ենթադրվում է, որ քաղաքում և դրա շուրջը ապրել է մոտ 1200 մարդ, ովքեր այնտեղ երկրպագում էին Արևի աստված Ինտիին, մշակում նոր հողեր և կառուցում քաղաքներ։

Ավելի քան 400 տարի այս քաղաքը եղել է մոռացված և ամայի։ Այն հայտաբերել է ամերիկացի հետազոտող, Եյլի համալսարանի պրոֆեսոր Հայրամ Բինգհեմը 1911 թվականի հուլիսի 24-ին[1]։ Կառավարության կողմից ընտրված պահակախմբի և տեղաբնիկ մի տղա ուղեկցորդի ուղեկցությամբ հասնելով այնտեղ՝ նա հայտնաբերեց այնտեղ ապրող գյուղացիներին[2]։ Վերջիններս պատմեցին պրոֆեսորին, որ իրենք այնտեղ ապրում են «ազատ, առանց անցանկալի այցելուների, պաշտոնյաների, «կամավորներին» բանակ զորակոչողների կամ հարկեր հավաքողների»։ Բացի այդ, այնտեղ արդեն եղել էին տեսարժան վայրերի սիրահարներ, ովքեր գրանիտե պատերին ածուխով թողել էին իրենց անունները։

Ամերիկացի հետազոտողներ Ռիչարդ Բյուրգերը և Լյուսի Սալազարը Եյլի համալսարանից, հիմնվելով 16-րդ դարի իսպանական ժամանակագրության նյութերի վրա, առաջ քաշեցին այն ենթադրությունը, որ սա եղել է Պաչակուտեկի ձմեռային նստավայրը։ Ամառվա ընթացքում՝ անձրևների ժամանակ, քաղաքում ամենայն հավանականությամբ, մնում էր ոչ ավելի, քան 200 մարդ։ Ավելի ուշ՝ ինկերի կայսրության փլուզումից հետո, քաղաքը կորցրեց իր նշանակությունը, և բնակիչները ընդմիշտ լքեցին այն։

Անդյան մշակույթի կրողները մինչ այսօր էլ Մաչու Պիկչուն համարում են անցյալի հզոր քաղաքակրթության հետ իրենց կապի խորհրդանիշը, պատմության մի մասը, որը նվաճողները չեն կարողացել ջնջել իրենց հիշողությունից։

↑ Bingham, Hiram (1952). Lost City of the Incas. Weidenfeld & Nicolson. pp. 112–135. ISBN 9781842125854. ↑ Wright & Valencia Zegarra 2001, p. 1.