Պուրակը բաղկացած է ավելի քան 70 հազար արմավենու ծառերից, մեծ մասամբ փյունիկյան արմավենիներից, որոշների տարիքը հասնում է մինչև 300 տարի[1]։ Բերքը հավաքվում է դեկտեմբերին։ Ամենամեծ արմավենին (կայսերական արմավենին), որը կոչվում է «Սիսի» ի պատիվ Ավստրիայի կայսրուհի Էլիզաբեթի, կշռում է 10 տոննա և մոտ 165 տարեկան է[2]։

Էլչեում փյունիկյան արմավենիների աճեցումը հայտնի է իբերների ժամանակներից, այսինքն մոտավորապես Մ.թ.ա. 5-րդ դարից։ Պլանտացիան վերապրել է Հին Հռոմի և մավրերի ժամանակաշրջաններում։ Պուրակը և ոռոգման համակարգը կազմավորվել են 10-րդ դարի վերջին, երբ Պիրենեյան թերակղզու մեծ մասը ղեկավարվում էր մավրերի կողմից[1]։

Տարածաշրջանի կլիման չոր է, նստվածքի նորման տարեկան կազմում է 300մմ, այդ իսկ պատճառով արմավենիները տնկված են ոռոգման ջրանցքների կողքին, որոնք վերցնում են ջուրը Վինալոպո գետից։ Պուրակի պաշտպանության համար առաջին օրենքը հայտնվել է Ռեկոնկիստայից հետո։ 2000 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն ընդգրկել է Էլչեի Արմավենու անտառը Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկում[1]։