Vlkolínec
( Vlkolinec )Vlkolínec é unha aldea baixo a administración da cidade de Ružomberok en Eslovaquia. Históricamente, con todo, era unha aldea separada. A primeira mención escrita da vila data de 1376 e despois de 1882 pasou a formar parte de Ružomberok. O seu nome probablemente derive da palabra eslovaca "vlk", é dicir, lobo.
Vlkolínec está catalogado como Patrimonio Mundial da UNESCO desde 1993, e é unha das dez vilas eslovacas ás que se lles deu o status de reservas de arquitectura popular. Este estatus foi concedido porque a aldea é un exemplo intacto e complexo da arquitectura rural popular da rexión dos Cárpatos do Norte.
Vlkolínec, situado no centro de Eslovaquia, é un asentamento notablemente intacto coas características tradicionais dunha aldea centroeuropea. É o grupo máis completo deste tipo de casas tradicionais de tronco, que adoitan atoparse en zonas montañosas. A vila consta de máis de 45 casas de troncos, cada unha delas formada por dúas ou tres habitacións. Tamé...Ler máis
Vlkolínec é unha aldea baixo a administración da cidade de Ružomberok en Eslovaquia. Históricamente, con todo, era unha aldea separada. A primeira mención escrita da vila data de 1376 e despois de 1882 pasou a formar parte de Ružomberok. O seu nome probablemente derive da palabra eslovaca "vlk", é dicir, lobo.
Vlkolínec está catalogado como Patrimonio Mundial da UNESCO desde 1993, e é unha das dez vilas eslovacas ás que se lles deu o status de reservas de arquitectura popular. Este estatus foi concedido porque a aldea é un exemplo intacto e complexo da arquitectura rural popular da rexión dos Cárpatos do Norte.
Vlkolínec, situado no centro de Eslovaquia, é un asentamento notablemente intacto coas características tradicionais dunha aldea centroeuropea. É o grupo máis completo deste tipo de casas tradicionais de tronco, que adoitan atoparse en zonas montañosas. A vila consta de máis de 45 casas de troncos, cada unha delas formada por dúas ou tres habitacións. Tamén se conserva unha espadana de madeira do século XVIII así como a capela barroca. As casas no 16 e 17 convertéronse nun museo popular con todos os instrumentos da vida cotiá e do traballo.
Engadir un novo comentario