San Francisco

San Francisco é ao mesmo tempo unha cidade e un condado dos Estados Unidos de América, localizada no estado de California, famosa pola súa vida cultural e por ser centro do movemento polos dereitos dos homosexuais. É unha cidade global beta, a cuarta maior cidade do estado de California, posuíndo máis de 733 mil habitantes, e unha das maiores cidades da costa do pacífico dos Estados Unidos. Constitúe, con San José e Oakland, unha área metropolitana con preto de 7,2 millóns de habitantes.

San Francisco fundouse como un presidio español en 1776 co nome de Yerba Buena. Pertenceu a México ata 1846, cando foi ocupado pola mariña dos Estados Unidos, sendo entón bautizada co seu actual nome, San Francisco. Grazas á carreira do ouro no estado de California, en 1848, San Francisco comezou a crecer axiña.

A cidade localízase nunha rexión vulnerábel a terremotos. Grandes movementos sísmicos ocorreron ao longo da historia da cidade, sendo o máis...Ler máis

San Francisco é ao mesmo tempo unha cidade e un condado dos Estados Unidos de América, localizada no estado de California, famosa pola súa vida cultural e por ser centro do movemento polos dereitos dos homosexuais. É unha cidade global beta, a cuarta maior cidade do estado de California, posuíndo máis de 733 mil habitantes, e unha das maiores cidades da costa do pacífico dos Estados Unidos. Constitúe, con San José e Oakland, unha área metropolitana con preto de 7,2 millóns de habitantes.

San Francisco fundouse como un presidio español en 1776 co nome de Yerba Buena. Pertenceu a México ata 1846, cando foi ocupado pola mariña dos Estados Unidos, sendo entón bautizada co seu actual nome, San Francisco. Grazas á carreira do ouro no estado de California, en 1848, San Francisco comezou a crecer axiña.

A cidade localízase nunha rexión vulnerábel a terremotos. Grandes movementos sísmicos ocorreron ao longo da historia da cidade, sendo o máis coñecido e destrutivo o ocorrido en 1906. Con todo San Francisco reconstruíuse axiña dese desastre. A fénix deseñada na bandeira da cidade representa o renacemento da cidade da destrución causada por este terremoto.

San Francisco posúe varias atraccións turísticas mundialmente coñecidas, como a Ponte Golden Gate e a antiga prisión de Alcatraz.

Historia
Véxase tamén: Historia urbana de San Francisco.
Colonización española

Nativos costanoanos vivían no que é hoxe San Francisco moito tempo antes da chegada dos primeiros europeos. A néboa, aspecto climático común da rexión, fixo que o estreito que conecta a Baía de San Francisco co Océano Pacífico, o Estreito de Golden Gate, non fose achado polos primeiros exploradores europeos na rexión. En 1542, o portugués Juan Rodriguez Cabrillo, explorando en nome da corte española, navegou próximo á rexión, mais non avistou a entrada para a baía. En 1595, o portugués Sebastián Rodríguez Cermeño, tamén explorando en nome da corte española, explorou a Baía de Drake, localizada 100 km ao norte do estreito de Golden Gate. Cermeño nomeou a rexión como Puerto de San Francisco. Foi só en 1769 que un grupo de exploradores españois, liderados por Gaspar de Portolá, explorando California desde terra, avistaron pola primeira vez o interior da baía de San Francisco.

Os españois mapearon completamente a baía ó redor de 1775. Unha expedición española, liderada polo capitán Juan Bautista de Anza, delimitou en 28 de marzo de 1776 os terreos para a construción dun presidio (o Presidio de San Francisco). No mesmo ano, misioneiros españois fundaron unha igrexa, non moi lonxe da área delimitada para a construción do presidio. Esta igrexa nomeouse Misión de San Francisco de Asis.

En 17 de setembro do mesmo ano inaugurouse o presidio. A rexión comezou a desenvolverse como unha pequena vila misioneira española. Alí, soldados e misioneiros españois someteron aos costanoanos á cristianización forzada, ríxida disciplina e traballo forzado. Estes nativos quedaron expostos a un número de doenzas ata entón descoñecidas entre eles (varíola, por exemplo) e moitos deles terminaron por morrer. Estes factores fixeron que declinase a poboación costanoana. Asentadores españois que viñeron xunto con Bautista de Anza estabelecéronse nunha rexión próxima á Mision San Francisco de Asis, nunha vila chamada Pueblo de San Francisco (Vila de San Francisco).

Control mexicano

En 1821, México tornouse independente, e a cidade pasou ao dominio mexicano. O goberno mexicano estimulou a cría de gado na enorme California, atraendo así americanos e colonos ingleses instalados no Canadá, que precisaban de materia prima para a industria de calzados norteamericana, entón en franco crecemento. En 1822, un baleeiro inglés, William Richardson, instalouse na península de San Francisco, onde actualmente fica a maior parte da cidade. Un porto instalouse no norte da península, e unha vila chamada Yerba Buena desenvolveuse próxima ao porto.

A Guerra Mexicano-Americana, que comezou en 9 de maio de 1846, entre o México e os Estados Unidos, causou a anexión da parte superior da rexión mexicana de California (que despois se convertería no actual Estado americano de California). O 9 de xullo, as forzas navais norteamericanas capturaron a cidade de Yerba Buena, e trocáronlle o nome a San Francisco en 1847. A vila misioneira e o presidio foron destruídas, e a Illa de Yerba Buena pasou a formar parte da municipalidade de San Francisco algúns anos despois.

1850-1900
 
San Francisco en 1860.

En 1848, foi descuberto ouro no Estado, nunha zona próxima á onde actualmente está a capital estatal de Sacramento, e a carreira de ouro da California causou un gran crecemento de poboación da cidade, con numerosos inmigrantes que pasaron a instalarse en San Francisco, especialmente chineses. O porto da cidade recibiu millares de embarcacións vidas de todas as partes do país, e San Francisco pronto tornouse no principal centro de subministracións para os mineiros. En apenas dous anos, entre xaneiro de 1848 e decembro de 1849, a poboación de San Francisco pasou de menos de mil habitantes a 25 mil habitantes. Daquela, era a cidade máis populosa dos Estados Unidos ao oeste do Río Mississippi.

As persoas que tiveron éxito na busca do ouro fixeron da San Francisco unha cidade rica. Construíronse mansións e crecía o comercio, mais isto causou tamén un gran crecemento da taxa de criminalidade. En 1851, un grupo de cidadáns da cidade fundaron un grupo de vixilancia, a San Francisco Vixilance Comitee (Comité de Vixilia de San Francisco), para manter a orde, tomando a lei nas súas propias mans, exiliando persoas consideradas criminais, executando algunhas delas e forzando a un número de oficiais da cidade a renunciaren.

En 1855, un barco traendo inmigrantes dunha rexión do Extremo Oriente, onde había unha epidemia de cólera, causou unha grande epidemia desta doenza en San Francisco. Algúns agravantes foron o pésimo sistema de saneamento público (auga potábel e sumidoiros) e a falta de centros hospitalarios.

En 1869, a finalización da construción dunha ferrovía transnacional conectou San Francisco co leste norteamericano. En 1873, Andrew Hilde, un fabricante de cables de aceiro, inventou o tranvía de tracción, un tipo especial de tranvía que, traccionado por cables instalados no chan, crearon condicións seguras para a circulación de tranvías no terreo accidentado e montañoso da cidade. No cambio do século, San Francisco tiña unha poboación de aproximadamente 345 mil habitantes.

1900-1950
 
San Francisco foi duramente atinxida por un terremoto en 1906.

En 1900, un barco que traía inmigrantes da China tamén trouxo ratas infestados con axentes causantes da peste bubónica. Acreditando que os corpos enterrados axudaban a propagar a doenza, e posibelmente tamén interesados en aumentar o valor das terras da cidade, o municipio prohibiu o uso de calquera cemiterio localizados dentro dos límites municipais da cidade.

O 18 de abril de 1906, ás 5:13 horas da mañá do horario local, San Francisco viuse abatida por un terremoto, un dos peores eventos naturais padecidos por unha cidade nos Estados Unidos. O terremoto, que atinxiu 8,25 graos na escala Richter, destruíu edificios espallados ao longo da cidade. Peor foron os incendios que seguiron ao terremoto, provocados por lámpadas de queroseno rebentadas, explosións de tubos de gas e a caída de fíos de electricidade. Os bombeiros nada puideron facer, unha vez que o sistema de distribución de auga na cidade fora destruído nos tremores. Nunha medida desesperada, comezaron a demoler predios e edificios, nunha tentativa de conter o lume, pero este durou preto de 3 días, e cando todo terminara, 478 persoas morreran, segundo as estimacións oficiais, aínda que a maior parte dos historiadores de San Francisco concordan que o número será moito máis alto, cun mínimo de 3 mil mortos. 28 mil estruturas, entre casas e edificios, en ruínas, e preto de 250 mil persoas ficaron desabrigadas. Unha posíbel razón para que as autoridades declarasen un número tan baixo foi por razóns políticas, pois a reputación da cidade como un centro comercial sufriría moito máis no caso que se declarase o número real de mortos.

 
San Francisco en 1945.

Os habitantes de San Francisco, porén, axiña reconstruíran a cidade. En 1915, San Francisco foi sede da Exposición Internacional do Panamá e do Pacífico, para homenaxear a apertura do Canal de Panamá, que acontecera un ano antes, en 1914. San Francisco era entón o principal centro portuario do oeste norteamericano, e o Canal do Panamá permitía a navíos con destino (ou regreso) do atlántico norteamericano unha ruta sensibelmente menor. Porén, as cidades californianas dos Ánxeles e Oakland expandiron as súas facilidades portuarias no comezo do século XX, e o Canal viría privilexiar fundamentalmente estas dúas cidades. Logo, San Francisco perdería moita da súa importancia como centro portuario. Mesmo así, a poboación da cidade continuou a crecer, e en 1930, a cidade tiña 642 mil habitantes dentro dos seus límites municipais.

A ponte San Francisco-Oakland Bay inaugurouse en 1936 e, un ano despois, a ponte Golden Gate foi aberta.

Na segunda guerra mundial, San Francisco tornouse un dos maiores fabricantes de navíos de guerra do mundo, atraendo así a millares de persoas, principalmente afroamericanos, á cidade. No final da guerra, San Francisco alcanzara 828 mil habitantes. Un factor secundario neste gran crecemento da poboación foi a colocación de millares de soldados para a defensa da cidade, no caso dun posíbel ataque xaponés na rexión. Porén, a maior parte dos habitantes de orixe xaponesa que moraban en San Francisco foron obrigados a se mudar a campos de concentración, no interior do estado ou en Nevada. Todos perderon as súas propiedades e pertenzas persoais, e moitos deles decidiron non volver á cidade.

Despois da guerra, en 1945, representantes de 50 nacións diferentes reuníronse na cidade para fundar oficialmente a Organización das Nacións Unidas.

1950 - actualidade
 
O edificio Transamérica, un rañaceos planeado para resistir a fortes abalos sísmicos.

En 1951, o Tratado de San Francisco, adoptado polos Estados Unidos e polo Xapón, estabelecía relacións de paz entre ambos os países. Ao comezo da década de 1950, o Departamento de Transportes da California (ou simplemente Caltrans) comezou un programa agresivo de construción de vías de alta velocidade na rexión metropolitana de San Francisco. Porén, este programa atopou moita resistencia da poboación da cidade. Un dos principais problemas foi a alta densidade de poboación de San Francisco, pois a construción de grandes vías públicas na cidade significaría o desprazamento forzado de moitos dos habitantes da cidade a outros lugares. A Caltrans tentou minimizar estes problemas a través da construción de vías expresas de dous pisos, mais demostraron ser perigosas no caso dun movemento sísmico, alén de seren pouco estéticas. En 1959, o Consello municipal da cidade votou contra a construción de calquera vía expresa dentro dos límites municipais. En 1989, un terremoto destruíu dúas das vías expresas xa existentes da cidade, e os habitantes de San Francisco optaron por non reconstruílas. Actualmente, o lugar onde ficaban as vías expresas está ocupado por casas ou parques.

Un programa extensivo de renovación urbana sería realizado na cidade ao longo da década de 1950, administrado por Justin Herman. Esta campaña pretendía a inmediata renovación de áreas decadentes da cidade. O plano director de Herman ía pola demolición de enormes bloques da cidade, onde serían construídos edificios modernos.

San Francisco tornouse o centro da contracultura, ao longo da década de 1950 e da década de 1960, o centro da cultura hippie. O final dos anos 60 trouxo tamén unha nova onda de homosexuais á cidade. Actualmente, San Francisco posúe máis homosexuais que calquera outra cidade norteamericana.

 
A Prisión de Alcatraz, pechada en 1963, é actualmente unha das principais atraccións turísticas da cidade.

En 1972, o Edificio Transamérica foi construído no centro da cidade, deseñado para resistir a fortes movementos sísmicos. Moitos outros rañaceos foron construídos na cidade ao longo da década de 1970 e do comezo da década de 1980, o que causou unha discusión na cidade: boa parte da poboación estaba en contra da construción de rañaceos, achando que os grandes edificios arruinaban vistas e destruían o carácter único de San Francisco. Outras persoas estaban a favor, dicindo que a construción de rañaceos crea empregos e fortalece a economía da cidade. Un novo plano director, apoiado pola lei municipal Downtown Plan, limitou a altura máxima dos edificios construídos na maior parte da cidade, e incentivaba a creación de parques e outros espazos abertos. Tal tipo de plano director tornouse común en moitas das cidades globais do mundo. Actualmente, os altos rañaceos permítense só nunha pequena área ao sur da cidade.

O 17 de outubro de 1989, un terremoto, alcanzando 7,1 graos na escala Richter, atinxiu novamente a cidade. Alén de causar danos extensivos a dúas das vías expresas da cidade (que non foron reconstruídas), o terremoto causou a morte de 12 persoas na cidade, destruíu 60 edificios e causou danos na orde dos 3.000 millóns de dólares. Porén, moitas das estruturas da cidade continuaron intactas. A principal razón é que moitas delas deseñáronse e construíronse especialmente para resistir os movementos sísmicos.

A economía da cidade prosperou durante a década de 1990, grazas ao Punto-com. Numerosos profesionais de informática mudáronse á cidade, seguidos por comerciantes e vendedores profesionais. Barrios anteriormente decadentes revitalizáronse. Os prezos cada vez máis altos de alugamento, porén, forzaron a moitos dos habitantes máis pobres da cidade a saír de San Francisco, así como o peche de varios pequenos estabelecementos comerciais e industriais. En 2001, o crecemento económico traído polo Punto-com acabou, e moitos dos habitantes de San Francisco deixaron a cidade.

En febreiro de 2004, San Francisco tornouse a primeira cidade a autorizar legalmente o matrimoniohomosexual nos Estados Unidos, por unha orde do prefecto Gavin Newsom. Porén, a Corte Suprema da California invalidaría posteriomente esta autorización.

En 2004, unha lei municipal prohibiu o consumo de tabaco en calquera espazo público. Entrou en vixencia o 1 de xullo de 2005.

Photographies by:
Statistics: Position
3381
Statistics: Rank
33693

Engadir un novo comentario

Esta pregunta es para comprobar si usted es un visitante humano y prevenir envíos de spam automatizado.

Seguranza
743698512Click/tap this sequence: 7524

Google street view

Where can you sleep near San Francisco ?

Booking.com
487.360 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Destinos, 45 visits today.