O Parque Nacional de Garajonay esténdese por unha superficie que supera o 10% da illa de La Gomera, nas Canarias. Foi declarado parque nacional en 1981. Posteriormente, en 1986, foi incluído pola Unesco entre os bens que forman parte do Patrimonio da Humanidade.

A súa superficie é de 3.948 hectáreas, e o seu territorio esténdese por todos os municipios da Gomera, ocupando o centro e certas zonas do norte da illa. O terreo do parque, a miúdo envolvido nunha húmida néboa, está constituído por materiais basálticos, debidos a coadas e piroclastos, con diversos roques e fortalezas. No seu interior atópase o Monumento da esencia da flor.

O parque toma o seu nome do alto de Garajonay, a maior altura da illa con 1.487 metros. A cota mínima do parque é de 650 m, o casarío do Cedro. A súa declaración obedece a que alberga a mellor mostra coñecida no Vello Mundo de laurisilva, un bosque húmido de variadas especies de folla perenne que no Terciario cubría practicamente toda Europa. A laurisilva dáse nun réxime climático unifor­me en o que a variación anual da temperatura é pequena e a precipitación é relativamen­che abundante, con humidade case constante debida ao mar de nubes.