Historia

A localización xeográfica do que agora coñecemos como Costa Brava foi, desde hai séculos, unha zona de paso e asentamento para numerosos pobos e culturas, e a porta de entrada na Península desde a Europa mediterránea. A gran cantidade de restos históricos da zona son testemuño deste feito.

Os primeiros vestixios de actividade que nos atopamos pertencen aos poboadores do Paleolítico. Avanzando un pouco na historia, constatamos a presenza de pobos indoeuropeos que deixaron o seu rastro en construcións megalíticas que podemos atopar moi preto de Roses, nas Gavarres e na Serra de Rodes. Estes monumentos teñen unha antigüidade estimada de 5000 anos a. C. e podémolos atopar nas comarcas do Pla de l'Estany, a Cerdanya, La Selva, Baix Empordà e Alt Empordà.

Milenios máis tarde, observamos a presenza de pobos colonizadores como os gregos ou os romanos.

Durante o século III a. C. o territorio ibérico foi un importante escenario das operacións bélicas que mantiveron cartaxineses e romanos, as denominadas guerras púnicas. No momento no que os cartaxineses foron finalmente derrotados, os romanos tomaron o control da zona e progresivamente de toda a Península Ibérica, pero tiveron que loitar constantemente contra a resistencia local. Unha destas tribos autóctonas eran os indixetes, que estaba situados na área litoral que agora ocupa a Costa Brava.

Os conxuntos máis importantes que ilustran este feito e que se poden visitar aínda son os seguintes:

Cidade Ibérica de Ullestret

É un dos asentamentos ibéricos máis grandes de Cataluña. Está situado na localidade de Ullestret, na comarca do Baix Empordà. Data desde o século VI a.C ata principios do s.II a.C. No mesmo poboado tamén se atoparon restos anteriores aos indixetes, a tribo ibérica que se asentou no territorio. No recinto aínda se poden ver restos de vivendas, cisternas, silos para almacenar gran e algúns templos.

Sitio grego e romano de Empúries

Este recinto esta situado en Sant Martí d'Empúries, a 2 quilómetros de L'Escala, na comarca do Alt Empordà. Os gregos asentáronse no territorio a principios do século VI antes de Xesús cristo, e despois foron os romanos quen ocuparon a zona no século II a.C.

Na actualidade, pódese realizar unha visita por todos estes restos históricos e ver a distribución das vivendas, que aínda conservan mosaicos, pinturas e ornamentación, a rede de sumidoiros, un forum, un anfiteatro e unha basílica entre outras construcións.

Poboado ibérico de Puig de Castellet

Atópase na poboación de Lloret de Mar, na comarca da Selva. Foi habitado durante o período que vai do ano 250 ao 210 a.C. e serviu de defensa e control sobre unha ampla franxa marítima e do territorio terrestre adxacente. Conta cun recinto amurallado e no seu interior distribúense once ámbitos de planta rectangular. Cada un deles ten unha zona dedicada a vivenda e outra a traballo. Na parte central do poboado configúrase un espazo con ámbitos de uso comunitario.

No ano 218 a.C. os romanos ocuparon o asentamento comercial de Emporion e continuaron a súa expansión militar, fundando prazas fortificadas de grande importancia estratéxica como a situada na confluencia dos ríos Ter, Onyar, Güell e Galligants. Esta cidade que recibiu o nome de Gerunda -a actual Xirona- converteríase nun punto de comunicación de gran relevancia, ao servir de escala entre algunhas das cidades situadas na Vía Augusta, como é o caso de Barcino (Barcelona) e Tarraco (Tarragona). A partir deste momento gran parte da actividade política e económica empeza a bascular cara ao interior a consecuencia da puxanza adquirida por Xirona que reclamará para si o control da zona costeira.

Varios séculos máis tarde logo da conquista da Península Ibérica por parte dos musulmáns, que ostentaron durante algún tempo o control desta zona, atopámonos cunha nova ocupación iniciada polos nobres francos baixo o impulso do Imperio Carolinxio. Esta nova conquista da rexión deu lugar ao que coñecemos como a Marca Hispánica, composta entre outros polos condados de Empúries e Xirona. Posteriormente estes condados cataláns iniciaron a súa progresiva independización do Imperio Carolinxio, finalmente pactada con Francia no ano 1258. Algúns anos antes, a unión dinástica entre o Conde de Barcelona e a filla do Rei de Aragón deu lugar á Coroa catalano-aragonesa que impulsou a expansión militar, comercial e militar destes estados polo Mediterráneo. Á súa vez, a competencia co Imperio Turco polo control do comercio marítimo e as posesións ribeiregas, induciu a que fosen frecuentes os ataques dos piratas berberiscos contra as localidades que bordean a Costa Brava.

Ao longo dos séculos seguintes non se produciron na rexión acontecementos de gran calado debido á estabilización política e militar das coroas hispánicas, coa excepción da invasión napoleónica, que con todo centrou o seu interese na localización estratéxica de Xirona. Desde ese momento a historia transcorreu vendo chegar o fenómeno da industrialización, a revolución de clases, o progresivo fortalecemento da clase media, que conduciu a mediados do século XX á revitalización da Costa Brava a través do turismo.