O Templo Bingling (chinés simplificado: 炳灵寺; chinés tradicional: 炳靈寺; pinyin: Bǐnglíng Sì) é unha serie de grutas cheas de esculturas budistas esculpidas en covas e cavernas naturais en un canón ao longo do río Amarelo. Atópase xusto ao norte de onde o río Amarelo desemboca no encoro de Liujiaxia. Administrativamente, o sitio atópase no condado de Yongjing da prefectura autónoma de Linxia Hui na provincia de Gansu, a uns 100 km (62 mi) ao sueste de Lanzhou. Este templo, xunto con outros sitios ao longo da Ruta da Seda, foi inscrito en 2014 na Lista do Patrimonio Mundial da UNESCO como as Rutas da Seda: a Rede de Rutas do Corredor de Chang'an-Tianshan, Patrimonio da Humanidade.

As covas foron un traballo en proceso durante máis dun milenio. A primeira gruta comezou ao redor do 420 d.C. ao final do reino de Qin occidental. O traballo continuou e engadíronse máis grutas durante as dinastías Wei, Sui, Tang, Song, Yuan, Ming e Qing. O estilo de cada gruta pode conectarse facilmente coa obra de arte típica da súa correspondente dinastía. O templo de Bingling é tanto estilística como xeográficamente un punto medio entre os monumentais Budas de Bamiyan en Afganistán e as grutas budistas da China central, as grutas de Yungang preto de Datong e as grutas de Longmen preto de Luoyang.

Ao longo dos séculos, os terremotos, a erosión e os saqueadores danaron ou destruíron moitas das covas e os tesouros artísticos que hai. En total quedan 183 covas, 694 estatuas de pedra e 82 esculturas de barro. A escultura en relevo e as covas cheas de budas e frescos bordean o lado norte do canón durante uns 200 metros. Cada cova é como un templo en miniatura cheo de imaxes budistas. Estas covas culminan nunha gran caverna natural onde pasarelas de madeira recorren precariamente a rocha ata covas ocultas dos cantís e o xigante Buda Maitreya que supera os 27 metros ou case 100 pés de altura.