زبان سواحلی

زبان سواحِلی (به سواحلی: Kiswahili، کِسوَحِیلِ) عضوی از خانوادهٔ زبان‌های بانتو و زبان مادری اقوام سواحلی است. سواحلی همچنین زبان میانجی منطقه دریاچه‌های بزرگ و سایر بخش‌های شرق و جنوب آفریقا، شامل تانزانیا، اوگاندا، رواندا، بوروندی، کنیا، بخش‌هایی از مالاوی، سومالی، زامبیا، موزامبیک و جمهوری دموکراتیک کنگو است. گاه زبان قمری که در جزایر اتحاد قمر رایج است نیز به عنوان گویشی از آن برشمرده می‌شود، گرچه سایر پژوهشگران آن را زبانی متمایز در نظر می‌گیرند. شنگ مخلوطی از سواحلی و انگلیسی است که در کنیا و بخش‌هایی از اوگاندا سخن گفته می‌شود.

شمار دقیق سخنگویان سواحلی، اعم از بومی یا زبان دوم، ناشناخته و طبق برآوردهای مختلف، از ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون نفر متغیر است. سواحلی زبان ملی کنگو، کنیا، تانزانیا، اوگاندا و سودان جنوبی است. شیکومور (قمری)، زبان رسمی قمر و شیمائوره، زبان رایج در مایوت، نیز به سواحلی مرتبطند. سواحلی همچنین یکی از زبان‌های کاری اتحادیه آفریقا است و رسماً به عنوان زبان میانجی جامعه شرق آفریقا نیز پذیرفته شده‌است. در سال ۲۰۱۸، آفریقای جنوبی آموزش سواحلی در مدارس این کشور را به عنوان یک درس اختیاری از سال ۲۰۲۰ قانونی کرد.

حدود ۲۰٪ از واژگان سواحلی وام‌واژه هستند که بیشتر از عربی و تا حدود کمتری از هندی، پرتغالی، مالایی و انگلیسی وارد این زبان شده‌اند. سواحلی در گذشته به خط عربی نوشته می‌شد که امروزه الفبای لاتین جای آن را گرفته‌است.