Viking ( وایکینگها )
وایکینگها دریانوردانی از جنوب اسکاندیناوی بودند که به زبان نورس باستان صحبت میکردند. آنها با اروپای شمالی رابطه تجاری داشتند. این رابطه در یک منطقه وسیع شمالی، مرکزی، شرقی و غربی اروپا بین اواخر سده هشتم تا یازدهم میلادی صورت گرفت.
نورسها دستهای از ژرمنها بودند که نیاکانشان از دانمارک و دریاهای اسکاگراک و کاتگات گذر کرده و در سوئد و نروژ ساکن شده بودند.
بین سالهای ۸۰۰ تا ۱۰۵۰ میلادی برای سه سده، جنگجویان وایکینگ با کشتیهای دراز خود اروپا را به هراس افکنده بودند. آنها از اسکاندیناوی در جستجوی نقره، برده و زمین راهی سفرهای دریایی شدند. برخی از آنها به بریتانیا و فرانسه و برخی دیگر به روسیه و رودهای دوردست آسیا یورش بردند. وایکینگها کاشفان و دریانوردان دلیر و شجاعی بودند، آنها با بیباکی از میان امواج خروشان اقیانوس اطلس گذر کرده و ایسلند، گرینلند و قاره آمریکا را ۵ قرن پیش از کریستف کلمب کشف کردند. در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی وایکینگها از جزایر بریتانیا به گرینلند رفته، یک مستعمره ایجاد کردند و سپس به لابرادور، بافین و در نهایت نیوفاندلند رفتند. در آنجا مستعمرهای به نام وینلند (به معنای سرزمین شراب) تأسیس کردند و از آن پایگاه در امتداد سواحل آمریکای شمالی حرکت کردند و گیاهان، جانوران و مردم بومی را مشاهده و با آنها مراوده کردند.
اگرچه وایکینگها هرگز به آمریکا بازنگشتند اما سایر اروپاییها از دستاوردهای آنها باخبر شدند و مجذوب داستانهای کشف «دنیای جدید» توسط وایکینگهای ترسناک شده بودند، اما آنها فاقد منابع کافی برای دنبال کردن مسیر اکتشاف خود بودند. در هر صورت تجارت آنها همچنان مانند صدها سال حول دریای مدیترانه پابرجا ماند.