پارک ملی دث ولی (به انگلیسی: Death Valley National Park) پارکی ملی در ایالات متحده است که در شرق سیرا نوادا در گریت بیسین خشک واقع شده‌است. قسمت‌هایی از پارک در جنوب شهرستان اینیو و شمال شهرستان سن برناردینو در کالیفرنیای شرقی و قسمت‌های کوچکی از آن در جنوب غربی شهرستان نای و منتهی‌الیه جنوب شهرستان اسمرالدا در نوادا قرار دارد. هم‌چنین قسمت منقطع شده‌ای از آن (سوراخ شیاطین) در شهرستان نای واقع است. این پارک مساحتی معادل ۱۳٬۶۳۰ کیلومتر مربع دارد و شامل سالین ولی، قسمت بزرگی از پانامینت ولی، تقریباً تمام دث ولی، و قسمت‌هایی از چندین رشته‌کوه است. منطقهٔ محافظت شدهٔ دث ولی در سال ۱۹۳۳ به عنوان یکی از مناطق محافظت شدهٔ ایالات متحده اعلام شد که باعث می‌شد منطقه، تحت حفاظت دولت فدرال قرار گیرد. در سال ۱۹۹۴، این منطقه به عنوان یک پارک ملی تعیین شد، هم‌چنین با در برگرفتن دره‌های سالین و یورکا به‌طور قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت.

این پارک گرم‌ترین و خشک‌ترین پارک ملی در ایالات متحده است. دومین نقطهٔ کم‌ارتفاع در نیمکرهٔ غربی در حوضهٔ بدواتر واقع است که پستی آن ۸۶ متر زیر سطح دریاست. پارک زیستگاه تعداد زیادی از گونه‌های گیاهی و جانوری است که خود را با این محیط خشن بیابانی وفق داده‌اند. برخی از این‌گونه‌ها بوتهٔ قطران، گوسفند بزرگ‌شاخ، کایوت و کپوردندان دث ولی (بازمانده‌ای از زمان‌های مرطوب‌تر) هستند. در حدود ۹۵ درصد از پارک به عنوان منطقهٔ بکر تعیین شده‌است. منطقهٔ بکر این پارک مساحتی معادل ۱۲٬۳۶۰ کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد که بزرگ‌ترین منطقهٔ بکر در بین ۴۸ ایالت هم‌جوار و ششمین منطقهٔ بزرگ بکر در سراسر ایالات متحده به‌شمار می‌آید. سالیانه بیش از ۷۷۰٬۰۰۰ نفر از پارک ملی دث ولی بازدید می‌کنند تا ویژگی‌های متنوع زمین‌شناسی، حیات وحش بیابانی، مکان‌های تاریخی، چشم‌اندازها و آسمان صاف شبش را مشاهده کنند.

معدن‌کاری فعالیت اصلی منطقه تا پیش از حفاظت از آن بود. نخستین ورود مستند غیر سرخ‌پوستان به دث ولی در زمستان ۱۸۴۹ روی داد که گمان می‌کردند با عبور از میان‌بر، سریع‌تر به مناطق طلایی کالیفرنیا خواهند رسید. آن‌ها هفته‌ها در این دره گرفتار شدند و در این زمان بود که نام درهٔ مرگ را بر آن نهادند، اگرچه تنها یک نفر از گروهشان در آن‌جا کشته شد. اواخر سدهٔ نوزدهم و اوایل سدهٔ بیستم، چندین شهر به سرعت در این منطقه ظاهر شدند تا ساکنانشان رگه‌های کوچک طلا را استخراج کنند. با این وجود تنها سنگ معدنی که استخراجش در بلند مدت سودآور تلقی می‌شد بوره (ماده‌ای معدنی که در تهیه صابون مورد استفاده قرار می‌گیرد و یکی از ترکیبات صنعتی مهم است) بود. امروزه بوره از اجزای اساسی محصولات شیشه‌ای بورو-سیلیکات مقاوم در برابر حرارت زیاد مانند لوازم آشپزی پیرکس است. برای انتقال سنگ‌های معدنی به بیرون دره از تیم‌های بیست-قاطر استفاده می‌شد که همین امر باعث شهرت دره شد و آن را موضوع کتاب‌ها، برنامه‌های رادیویی، سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی کرد.

محیط طبیعی منطقه عمدتاً به وسیلهٔ زمین‌شناسی آن شکل گرفته‌است. در واقع خود دث ولی یک فروزمین است. صخره‌های قدیمی شدیداً دگرگون شده‌اند و دست‌کم ۱.۷ میلیارد سال قدمت دارند. رسوبات دریایی در دریاهای کم‌عمق قدیمی و گرم تا هنگامی که بریدگی به اقیانوس آرام رسیده ته‌نشین شده‌اند. رسوب‌گذاری‌های بیشتر تا هنگامی که منطقهٔ فرورانش در کنار ساحل تشکیل شده ادامه داشته‌است. این موجب بالاآمدن آن ناحیه نسبت به دریا و ایجاد خطی از آتش‌فشان شده‌است. بعدها پوسته شروع به تکه تکه شدن کرده و شکل کنونی حوضه و سلسله را ایجاد کرده‌است. دره‌ها توسط رسوب‌ها و طی زمان‌های مرطوب یخ‌گیری توسط دریاچه‌هایی مانند دریاچهٔ مانلی پر شده‌اند.