ذخیره‌گاه زیست‌کره پروانه شهریار (به انگلیسی: Monarch Butterfly Biosphere Reserve) یک سایت میراث جهانی است که شامل عمدهٔ زیستگاه‌های زمستانی جمعیت شرقی پروانه شهریار در آمریکای شمالی است. این ذخیره‌گاه زیست‌کره در بوم‌سار کمربند آتشفشانی جنگل‌های کاج بلوط ترانس مکزیکن واقع شده‌است که در مرز میچوآکان و مکزیک در ۱۰۰ کیلومتری (۶۲ مایل) شمال غرب مکزیکو سیتی قرار دارد. سالانه میلیون‌ها پروانه به این ذخیره‌گاه می‌رسند. پروانه‌ها تنها در بخشی از این ذخیره‌گاه ۵۶٬۰۰۰ هکتاری از ماه اکتبر تا مارس ساکن می‌شوند. این ذخیره‌گاه زیست‌کره از انواع گونه‌های پروانه محافظت کرده و زیستگاه آنان محسوب می‌شود.

پروانه‌های شهریار با داشتن عرض بالی برابر ۱۰ سانتیمتر از قابلیت زیادی برای پرواز در مسیرهای طولانی برخوردارند از این رو تنها گونه از پروانه‌ها هستند که مانند بسیاری از پرنده‌ها مهاجرت شمال به جنوب دارند. این پروانه‌ها سالانه از آمریکای شمالی راهی مکزیک شده و دوباره بازمی‌گردند. بسیاری از این پروانه‌های زیبا با طی مسیری بیش از ۴۵۰۰ کیلومتری از کانادا و آمریکا به مکزیک کوچ می‌کنند، اما از آنجایی که طول عمر آن‌ها تنها دو ماه است، تکمیل این سفر طولانی به چهار نسل از این پروانه‌های زیبا نیاز خواهد داشت. میلیون‌ها پروانه شهریار، در فصل مهاجرت خود با پرواز دسته‌جمعی در آسمان و نشستن دسته‌جمعی بر روی شاخه‌های درختان کهنسال، مناظر دیدنی را خلق می‌کنند.

در بیشتر زمستان، پروانه‌های شهریار شرق آمریکای شمالی در این منطقه یافت می‌شوند. پژوهشگران غربی این منطقه را در سال ۱۹۷۵ کشف کردند. طبق فرمان ریاست جمهوری در دهه ۱۹۸۰ و سال ۲۰۰۰ این مناطق به‌عنوان ذخیره‌گاه فدرال تعیین شد. در سال ۱۹۸۰ این مناطق به عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره و در سال ۲۰۰۸ یکی از میراث جهانی یونسکو اعلام شد. درحالی که این ذخیره‌گاه عمدتاً روستایی باقی‌مانده‌است، مدیران نگران اثرات زیان‌بار برداشت غیرقانونی چوب و گردشگری هستند. تلاش برای حفاظت این ذخیره‌گاه گاهی با منافع مالکان خصوصی اراضی، کشاورزان محلی و مردم بومی در تضاد قرار می‌گیرد.