قلعه Caerphilly (به ولزی: Castell Caerffili ) یک استحکامات قرون وسطایی در Caerphilly در جنوب ولز است. این قلعه توسط گیلبرت دو کلار در قرن سیزدهم به عنوان بخشی از کارزار وی برای حفظ کنترل بر گلامورگان ساخته شد و شاهد درگیری های گسترده ای بین گیلبرت ، فرزندانش و حاکمان بومی ولز بود. این دریاچه توسط دریاچه های مصنوعی گسترده احاطه شده است - که توسط مورخ آلن براون "پیچیده ترین پدافند آب در سراسر انگلیس" قلمداد می شود - حدود 30 هکتار (12 هکتار) را اشغال می کند و دومین قلعه بزرگ انگلستان است. این شهر به دلیل ارائه دفاع های قلعه متحدالمرکز به انگلیس و به دلیل دروازه های بزرگش مشهور است. گیلبرت در سال 1268 و پس از اشغال شمال Glamorgan ، کار در قلعه را آغاز کرد ، بیشتر ساخت و سازها طی سه سال آینده با هزینه قابل توجهی انجام شد. این پروژه با مخالفت رقیب ولزی گیلبرت ، Llywelyn ap Gruffudd روبرو شد و منجر به سوزاندن این مکان در سال 1270 و در سال 1271 توسط مقامات سلطنتی شد. علیرغم این وقفه ها ، گیلبرت قلعه را با موفقیت به اتمام رساند و کنترل منطقه را در دست گرفت. هسته اصلی قلعه Caerphilly ، از جمله اقامتگاه های مجلل قلعه ، در جزیره ای مرکزی احداث شده و توسط چندین دریاچه مصنوعی احاطه شده است ، طرحی که گیلبرت احتمالاً از آن در Kenilworth گرفته شده است. سدهای این دریاچه ها بیشتر تقویت شده و یک جزیره در غرب از حفاظت بیشتری برخوردار شد. حلقه های متحدالمركز دیوارها از قلعه های ادوارد اول در شمال ولز الهام گرفته و آنچه كه نورمن پوند مورخ آن را "یك نقطه عطف در تاریخ قلعه در انگلیس" خوانده است ، به اثبات رسیده است.

این قلعه در جریان شورش Madog ap Llywelyn در سال 1294 ، قیام Llywelyn Bren در 1316 و در هنگام سرنگونی ادوارد دوم در سالهای 1326–27 مورد حمله قرار گرفت. در اواخر قرن پانزدهم ، این روند رو به زوال نهاد و در قرن شانزدهم دریاچه ها تخلیه شده و دیوارهای آنها سنگ دزدیده شد. Marquesses of Bute این ملک را در سال 1776 به دست آورد و تحت Marquesses سوم و چهارم مرمت گسترده ای انجام شد. در سال 1950 قلعه و محوطه در اختیار ایالت قرار گرفت و سیستم های دفاعی آب دوباره تحت آب گرفت. در قرن 21 ، آژانس میراث ولزی Cadw این مکان را به عنوان یک جاذبه گردشگری اداره می کند.