Wat Phra Dhammakaya (Ταϊλανδικά: วัดพระธรรมกาย, RTGS: Wat Phra Thammakai, προφέρεται [wát pʰráʔ tʰām.mā.kāːj]) είναι ένας βουδιστικός ναός (wat) στην περιοχή Khlong Luang, στο την επαρχία Pathum Thani βόρεια της Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη. Ιδρύθηκε το 1970 από τους maechi (μοναχή) Chandra Khonnokyoong και Luang Por Dhammajayo. Είναι ο πιο γνωστός και ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος ναός της παράδοσης Dhammakaya. Αυτή η παράδοση, η διδασκαλία του διαλογισμού Dhammakaya (Vijja Dhammakaya), ξεκίνησε από τον δάσκαλο του διαλογισμού Luang Pu Sodh Candasaro στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Wat Phra Dhammakaya είναι ένας από τους ναούς που προέκυψαν από αυτή την παράδοση και είναι μέρος της αδελφότητας Maha Nikaya. Ο ναός εκπροσωπείται νόμιμα από το Ίδρυμα Dhammakaya. Στοχεύει στην προσαρμογή των παραδοσιακών βουδιστικών αξιών στη σύγχρονη κοινωνία, μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας και μεθόδων μάρκετινγκ. Ο ναός έχει αντιμετωπίσει διαμάχες και κυβερνητική καταστολή. Το Wat Phra Dhammakaya παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ταϊλανδικό βουδισμό, με τον θεολόγο Edward Irons να τον περιγράφει ως "το πρόσωπο του σύγχρονου ταϊλανδικού βουδισμού".

Αρχικά, ο ναός ιδρύθηκε ως κέντρο διαλογισμού, μετά τον Maechi Chandra και τον Ο μόλις χειροτονημένος μοναχός Luang Por Dhammajayo δεν μπορούσε πλέον να φιλοξενήσει τον αυξανόμενο αριθμό συμμετεχόντων σε δραστηριότητες στο Wat Paknam Bhasicharoen. Το κέντρο έγινε επίσημος ναός το 1977. Ο ναός αναπτύχθηκε εκθετικά κατά τη δεκαετία του 1980, όταν τα προγράμματα του ναού έγιναν ευρέως γνωστά στην αστική μεσαία τάξη. Το Wat Phra Dhammakaya επέκτεινε την περιοχή του και ξεκίνησε η κατασκευή μιας τεράστιας stupa (παγόδας). Κατά την περίοδο της ασιατικής οικονομικής κρίσης του 1997, ο ναός δέχτηκε ευρεία κριτική για τις μεθόδους συγκέντρωσης κεφαλαίων και τις διδασκαλίες του. Ο Luang Por Dhammajayo είχε πολλές κατηγορίες εναντίον του και απομακρύνθηκε από το γραφείο του ως ηγούμενος. Το 2006, οι κατηγορίες αποσύρθηκαν και αποκαταστάθηκε ως ηγούμενος. Ο ναός αναπτύχθηκε περαιτέρω και έγινε γνωστός για τα πολλά έργα του στην εκπαίδευση, την προώθηση της ηθικής και την υποτροφία. Ο ναός έγινε επίσης αποδεκτός ως μέρος της mainstream Thai Sangha (μοναστική κοινότητα). Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της στρατιωτικής χούντας της Ταϊλάνδης το 2014, ο ηγούμενος και ο ναός τέθηκαν ξανά υπό έλεγχο και ο Luang Por Dhammajayo κατηγορήθηκε ότι έλαβε κλεμμένα χρήματα από έναν υποστηρικτή του και για ξέπλυμα χρήματος σε μια υπόθεση που γενικά θεωρείται ότι έχει πολιτικά υπόγεια ρεύματα. Ο ναός αναφέρεται ως ο μόνος οργανισμός με επιρροή στην Ταϊλάνδη που δεν υποτάχθηκε από τη στρατιωτική χούντα, ένα σπάνιο θέαμα για μια κυβερνώσα χούντα που έκλεισε την περισσότερη αντιπολίτευση μετά την ανάληψη της εξουσίας. Οι δικαστικές διαδικασίες κατά του ηγούμενου και του ναού από τη δεκαετία του 1990 έχουν οδηγήσει σε πολλές συζητήσεις σχετικά με τις διαδικασίες και τον ρόλο του κράτους απέναντι στη θρησκεία, μια συζήτηση που εντάθηκε κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού του ναού το 2017 από τη χούντα. Από το 2017, η τοποθεσία του Luang Por Dhammajayo ήταν ακόμα άγνωστη και το 2018, ο Phrakhru Sangharak Rangsarit ορίστηκε ως ο επίσημος ηγούμενος.

Ο Wat Phra Dhammakaya δίνει έμφαση στην κουλτούρα της αξιοποίησης μέσω καλών πράξεων και διαλογισμού, καθώς και σε μια ηθική άποψη για τη ζωή. Ο ναός προωθεί μια κοινότητα kalyanamittas («καλοί φίλοι») για να πετύχει το όραμά του. Στις απαρχές του, ο ναός έδωσε έμφαση κυρίως στη διδασκαλία του διαλογισμού και στη συνέχεια έδωσε έμφαση στη συγκέντρωση χρημάτων. Τέλος, ο ναός διεύρυνε τις δραστηριότητές του για να συμπεριλάβει περισσότερη συμμετοχή στην κοινωνία. Ο ναός χρησιμοποιεί έναν δορυφορικό τηλεοπτικό σταθμό και ένα πανεπιστήμιο εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Στο μεγάλο συγκρότημα ναών του, ο ναός στεγάζει πολλά μνημεία και μνημεία, και στα σχέδια κατασκευής του δίνονται σύγχρονες μορφές στις παραδοσιακές βουδιστικές έννοιες. Ο ναός στοχεύει να γίνει ένα παγκόσμιο πνευματικό κέντρο για να βοηθήσει στην καλλιέργεια του συνθήματός του «World Peace through Inner Peace». Από το 2017, ο αριθμός των ακολούθων υπολογιζόταν σε τρία εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως.