莫高窟

( Σπήλαια Μογκάο )

Τα Σπήλαια Μογκάο, ή αλλιώς τα περίφημα Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, σχηματίζουν ένα σύστημα 492 ναών 25 χλμ. νοτιοανατολικά από το κέντρο του Ντουνχουάνγκ, μια όαση στρατηγικά τοποθετημένη σε ένα θρησκευτικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι του Δρόμου του Μεταξιού, στην επαρχία Κανσού, Κίνα. Τα σπήλαια ίσως αναφέρονται και ως Σπήλαια Ντουνχουάνγκ, ωστόσο, ο όρος αυτός είναι συλλογικός και συμπεριλαμβάνει και άλλα σπήλαια βουδιστών μέσα και γύρω από την περιοχή Ντουνχουάνγκ, όπως τα Δυτικά Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, τα Ανατολικά Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, τα Σπήλαια Γιουλίν, και τα Σπήλαια των Πέντε Ναών. Τα σπήλαια περιέχουν μερικά από τα καλύτερα δείγματα της Βουδιστικής τέχνης για μια χρονική περίοδο 1.000 ετών. Τα πρώτα σπήλαια ανακαλύφθηκαν το 366 μ. χ. ως μέρη Βουδιστικού διαλογισμού και λατρείας. Τα Σπήλαια Μογκάο είναι τα πιο γνωστά από τα Κινεζικα Βουδιστικά σπήλαια και, μαζί με τα Σπήλαια Λόνγκμεν και Σπήλαια Γιανγκανγκ, είναι ένα από τα τρία περίφημα αρχαία ...Διαβάστε περισσότερα

Τα Σπήλαια Μογκάο, ή αλλιώς τα περίφημα Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, σχηματίζουν ένα σύστημα 492 ναών 25 χλμ. νοτιοανατολικά από το κέντρο του Ντουνχουάνγκ, μια όαση στρατηγικά τοποθετημένη σε ένα θρησκευτικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι του Δρόμου του Μεταξιού, στην επαρχία Κανσού, Κίνα. Τα σπήλαια ίσως αναφέρονται και ως Σπήλαια Ντουνχουάνγκ, ωστόσο, ο όρος αυτός είναι συλλογικός και συμπεριλαμβάνει και άλλα σπήλαια βουδιστών μέσα και γύρω από την περιοχή Ντουνχουάνγκ, όπως τα Δυτικά Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, τα Ανατολικά Σπήλαια των Χιλίων Βούδων, τα Σπήλαια Γιουλίν, και τα Σπήλαια των Πέντε Ναών. Τα σπήλαια περιέχουν μερικά από τα καλύτερα δείγματα της Βουδιστικής τέχνης για μια χρονική περίοδο 1.000 ετών. Τα πρώτα σπήλαια ανακαλύφθηκαν το 366 μ. χ. ως μέρη Βουδιστικού διαλογισμού και λατρείας. Τα Σπήλαια Μογκάο είναι τα πιο γνωστά από τα Κινεζικα Βουδιστικά σπήλαια και, μαζί με τα Σπήλαια Λόνγκμεν και Σπήλαια Γιανγκανγκ, είναι ένα από τα τρία περίφημα αρχαία αξιοθέατα Βουδιστικής γλυπτικής στην Κίνα.

To 1900 ανακαλύφθηκε μία κρύπτη εγγράφων στο λεγόμενο «Σπήλαιο Βιβλιοθήκη», που είχε περιτοιχιστεί κατά τον 11ο αιώνα. Τα περιεχόμενα της βιβλιοθήκης στη συνέχεια διασκορπίστηκαν σε όλον τον κόσμο, και οι μεγαλύτερες συλλογές βρίσκονται τώρα στο Πεκίνο, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Βερολίνο, και το Διεθνές Πρόγραμμα Ντουνχουάνγκ θεσπίστηκε για να συντονίζει και να συλλέγει τις ακαδημαϊκές εργασίες σχετικά με τα χειρόγραφα του Ντουνχουάνγκ και άλλες πηγές. Τα σπήλαια καθαυτά είναι τώρα ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός, και πρώτης επιλογής αξιοθέατο με μεγάλη επισκεψιμότητα.

 Λεπτομέρειες από έργο ζωγραφικής που απεικονίζει τη συνάντηση του Μαντζούρσι και του Βιμαλακίρτι. Σπήλαιο 159.

Το Ντουνχουάνγκ υπήρξε μεθοριακό φυλάκιο που ιδρύθηκε από τον Αυτοκράτορα Γου των Χαν για την προστασία από τους Σιόνγκνου το 111 π.Χ. Επίσης, αποτέλεσε μια σημαντική πύλη προς τη Δύση, ένα εμπορικό κέντρο στο Δρόμο του Μεταξιού, καθώς και τόπος συνάντησης διαφορετικών ανθρώπων και θρησκειών, όπως ο Βουδισμός.

Η κατασκευή των Σπήλαιων Μογκάο κοντά στο Ντουνχουάνγκ πιστεύεται ότι άρχισε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ.. Σύμφωνα με ένα βιβλίο που γράφτηκε επί βασιλείας της Αυτοκράτειρας Γου των Τανγκ,η Απογραφή των Βουδιστικών Ναών (佛龕記) από τον Λι Τζουνσιου (李君修), το 366 μ.Χ. ένας Βουδιστής μοναχός με το όνομα Λε Ζουν (樂尊, προφέρεται και Γιουεζουν) είδε ένα όραμα με χίλιους Βούδες σε αυτόν τον χώρο να λούονται με χρυσό φως, που τον ενέπνευσε να οικοδομήσει ένα σπήλαιο εκεί.[1] Η ιστορία βρίσκεταί και σε άλλες πηγές, όπως σε επιγραφές πάνω σε μια στήλη στο σπήλαιο 332.[2] Αργότερα ενώθηκε με έναν δεύτερο μοναχό, τον Φαλιάνγκ (法良), και η περιοχή αυξήθηκε σταδιακά, και μέχρι την περίοδο του Βόρειου Λιάνγκ είχε σχηματιστεί μια μικρή κοινότητα μοναχών στην περιοχή. Τα σπήλαια αρχικά χρησίμευαν μόνο ως τόπος διαλογισμού για τους ερημίτες μοναχούς, αλλά αναπτύχθηκαν για να εξυπηρετήσουν τα μοναστήρια που ανεγέρθηκαν στην κοντινή περιοχή. Τα μέλη της άρχουσας οικογένειας των Βόρειων Γουέι και των Βόρειων Τζου οικοδόμησαν πολλά σπήλαια που άκμασαν κατά τη βραχύβια Δυναστεία Σούι. Μέχρι τον καιρό της Δυναστεία των Τανγκ, ο αριθμός των σπηλαίων είχε ξεπεράσει τα χίλια.[3]

Τον καιρό των δυναστείων Σούι και Τάνγκ τα Σπήλαια Μογκάο ήταν τόπος λατρείας και προσκυνήματος για το κοινό.[4] Την περίοδο 4ος - 14ος αιώνας, τα σπήλαια που είχαν δημιουργηθεί από τους μοναχούς με χρήματα από χορηγίες χρησιμοποιούνταν ως ιερά. Ήταν περίτεχνα ζωγραφισμένα, οι τοιχογραφίες και η αρχιτεκτονική λειτουργούσαν ως βοηθήματα διαλογισμού, ως οπτικές αναπαραστάσεις της αναζήτησης για φώτιση, ως μνημονικές συσκευές, και ως εργαλεία διδασκαλίας για να μαθαίνουν οι αμόρφωτοι για τις Βουδιστικές πεποιθήσεις και ιστορίες. Τα σπήλαια ήταν χορηγία από χρηματοδότες όπως κληρικοί, τοπική αριστοκρατία, ξένοι αξιωματούχοι και Κινέζοι αυτοκράτορες. Άλλα σπήλαια χρηματοδοτήθηκαν από εμπόρους, αξιωματούχους του στρατού, και τοπικές προσωπικότητες όπως από γυναικείες ομάδες.

Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Τανγκ, το Ντουνχουάνγκ ήταν εμπορικός κόμβος στο Δρόμο του Μεταξιού και σημαντικό θρησκευτικό κέντρο. Πολλά σπήλαια οικοδομήθηκαν τότε, όπως και τα δύο τεράστια αγάλματα του Βούδα, εκ των οποίων το μεγαλύτερο κατασκευάστηκε το 695 μ.Χ. κατόπιν διαταγής της Αυτοκράτειρας Γου Ζετιάν των Τάνγκ να κτιστούν τεράστια αγάλματα σε όλη τη χώρα.[5] Η περιοχή γλίτωσε τη δίωξη των Βουδιστών που διέταξε ο Αυτοκράτορας Γουζόνγκ το 845 καθώς τότε ήταν υπό τον έλεγχο των Θιβετιανών. Ως μεθοριακή πόλη το Ντουνχουάνγκ είχε καταληφθεί κατά καιρούς από άλλους μη-Χαν Κινέζους. Μετά τη Δυναστεία των Τανγκ, η περιοχή άρχισε να παρακμάζει και δεν κατασκευάστηκαν νέα σπήλαια από τη Δυναστεία των Γιούαν. Έως τότε, το Ισλάμ είχε κατακτήσει μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ασίας, και ο Δρόμος του Μεταξιού έχασε από την αξία του όταν κυριάρχησαν οι θαλάσσιες εμπορικές διαδρομές. Επί Δυναστείας των Μινγκ, ο Δρόμος του Μεταξιού τελικά επίσημα εγκαταλείφθηκε και το Ντουνχουάνγκ προοδευτικά ερημώθηκε και ξεχάστηκε από τον έξω κόσμο. Τα περισσότερα από τα σπήλαια εγκαταλείφθηκαν, αλλά η περιοχή παρέμεινε τόπος προσκυνήματος και λατρείας για τους κατοίκους της περιοχής, έως τις αρχές του εικοστού αιώνα που αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για τον χώρο.

Ανακάλυψη και αναβίωση  Μποντισάτβα που οδηγεί μια κυρία χορηγό προς την Αγνή Γη. Από ζωγραφική σε μετάξι (Σπήλαιο Βιβλιοθήκη), τέλη Δυναστείας Τάνγκ.

Στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα, οι εξερευνητές από την Δύση άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον για τον αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού και τις χαμένες πόλεις της Κεντρικής Ασίας, και όσοι πέρασαν από το Ντουνχουάνγκ πρόσεξαν τις τοιχογραφίες, τα γλυπτά και αντικείμενα όπως η Στήλη του Σουλαϊμάν στο Μογκάο. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη, ωστόσο, έγινε από έναν Κινέζο Ταοϊστή με το όνομα Γουάνγκ Γιουανλού που διόρισε τον εαυτό του φύλακα ορισμένων από τους ναούς.

Μερικά από τα σπήλαια είχαν μέχρι τότε αποκλειστεί από την άμμο, και ο Γουάνγκ άρχισε εργασίες καθαρισμού και επισκευών στο χώρο. Την 25 Ιουνίου 1900 σε ένα σπήλαιο ο Γουάνγκ βρήκε μια εντοιχισμένη περιοχή πίσω από τη μία πλευρά του διαδρόμου που οδηγούσε στο κύριο σπήλαιο.[6][7] Στην κρύπτη πίσω από τον τοίχο βρισκόταν μια μικρή σπηλιά που περιείχε έναν τεράστιο σωρό από χειρόγραφα. Τα επόμενα χρόνια, ο Γουάνγκ έδειξε κάποια από τα χειρόγραφα στους διάφορους αξιωματούχους, οι οποίοι εξέφρασαν διαφορετικό επίπεδο ενδιαφέροντος, αλλά το 1904 ο Γουάνγκ σφράγισε ξανά το σπήλαιο κατόπιν διαταγής από τη διοίκηση του Γκανσού.

 Ο Ηγούμενος Γουάνγκ Γιουανλού εξερεύνησε τις κρυψώνες του Σπήλαιου Βιβλιοθήκη

Τα σχόλια για την ανακάλυψη του Γουάνγκ τράβηξαν την προσοχή του Βρετανού αρχαιολόγου Όρελ Στέιν το 1907,[8] ο οποίος διαπραγματεύτηκε με τον Γουάνγκ για να του επιτρέψει να αποσπάσει ορισμένα από τα χειρόγραφα, έργα ζωγραφικής και υφάσματα. Ακολούθησε η γαλλική αποστολή του Πολ Πελιό το 1908 που πήρε πολλές χιλιάδες αντικείμενα, μια Ιαπωνική αποστολή του Οτάνι Κοζούι το 1911 και μια ρωσική αποστολή του Σεργκέι Φ. Όλντενμπεργκ το 1914. Ένας γνωστός λόγιος ο Λούο Ζενιου επιμελήθηκε ορισμένα από τα χειρόγραφα του Πελιό και τα σύλλεξε σε έναν τόμο που κυκλοφόρησε το 1909 ως «Χειρόγραφα των Σπήλαιων Ντουνγουάνγκ» (敦煌石室遺書).[9]

Στους επίσημους κύκλους στην Κίνα δεν υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα σπήλαια. Το 1910 ο Λούο Ζενιού και άλλοι ενδιαφερόμενοι ζήτησαν από το Υπουργείο Παιδείας να ανακτήσουν τα υπόλοιπα χειρόγραφα και να τα στείλουν στο Πεκίνο αλλά ποτέ δεν έφτασαν όλα επειδή ορισμένα κλάπηκαν. Το 1921 κάποια από τα σπήλαια υπέστησαν ζημιές και βανδαλισμούς από Λευκούς ρώσους στρατιώτες που κατοικούσαν εκεί για να γλιτώσουν τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την ρωσική Επανάσταση.[10] Το 1924 ο Αμερικάνος εξερευνητής Λάνγκντον Ουόρνερ απέσπασε ορισμένες τοιχογραφίες και ένα άγαλμα από τα σπήλαια.[11][12][13] Το 1939 οι στρατιώτες του Κουομιντάνγκ που στάθμεσαν στο Ντουνχουάνγκ προκάλεσαν ζημιές στις τοιχογραφίες και τα αγάλματα του χώρου.[14]

Η κατάσταση βελτιώθηκε το 1941 όταν κατόπιν επίσκεψης του Γου Ζουόρεν, ο ζωγράφος Τζαν Ντατσιάν έφτασε στα σπήλαια με μια μικρή ομάδα από βοηθούς και έμεινε για δυόμισι χρόνια για να επισκευάσει και να αντιγράψει τις τοιχογραφίες. Το 1943 παρουσίασε τη δουλειά του και δημοσίευσε τα αντίγραφα των τοιχογραφιών, και έτσι βοήθησε να κοινοποιηθεί η τέχνη του Ντουνχουάνγκ.[15] Το 1944 ιδρύθηκε το Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Τέχνη του Ντουνχουάνγκ (που αργότερα έγινε η Ακαδημία Ντουνχουάνγκ) στο Μογκάο για να επιβλέπει την περιοχή και τα περιεχόμενά της. Το 1956, ο πρώτος Πρωθυπουργός της λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Τσου Εν Λάι, χορήγησε μία επιδότηση για την επισκευή και προστασία του χώρου, το 1961 τα Σπήλαια Μογκάο αναγνωρίστηκαν ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο από το Συμβούλιο της επικρατείας, και στη συνέχεια άρχισαν εργασίες ανακαίνισης μεγάλης κλίμακας. Τα Σπήλαια διέφυγαν από τη γενικευμένη ζημιά που προκλήθηκε σε πολλές θρησκευτικές τοποθεσίες κατά την Πολιτιστική Επανάσταση.[16]

Σήμερα, ο χώρος των σπηλαίων και τα περιεχόμενά του εξακολουθούν να διατηρούν ερευνητικό ενδιαφέρον.[17][18] Τα Σπήλαια Μογκάο αναγνωρίστηκαν από τον UNESCO ως Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1987.[19] Τα έτη 1988 -1995 ανακαλύφθηκαν ακόμα 248 σπήλαια στα Βόρεια των 487 σπήλαιων που ήταν γνωστά ως το 1900.[20]

Fokan Ji 《佛龕記》 Αρχικό κείμενο: 莫高窟者厥,秦建元二年,有沙门乐僔,戒行清忠,执心恬静。当杖锡林野,行至此山,忽见金光,状有千佛。□□□□□,造窟一龛。 Le Huu Phuoc (2010). Buddhist Architecture. Grafikol. ISBN 978-0-9844043-0-8.  «Dunhuang – Mogao Caves». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2007.  Xiuqing Yang (2007). Dunhuang Sees Great Changes Over the Years. China Intercontinental Press. ISBN 7-5085-0916-1.  Tan, Chung (1994). Dunhuang art: through the eyes of Duan Wenjie. Indira Gandhi National Centre for the Arts. ISBN 81-7017-313-2.  Wenjie Duan (1 Ιανουαρίου 1994). Dunhuang Art: Through the Eyes of Duan Wenjie. Abhinav Publications. σελ. 52. ISBN 978-81-7017-313-7.  «Chinese Exploration and Excavations in Chinese Central Asia». International Dunhuang Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2007.  Aurel Stein, Serindia vol. ΙΙ σελ. 801-802 Dunhuang shi shi yi shu 杨秀清 Xiuqing Yang (2006). 风雨敦煌话沧桑: 历经劫难的莫高窟 Feng yu Dunhuang hua cang sang: li jing jie nan de Mogao ku. 五洲传播出版社. σελίδες 158–. ISBN 978-7-5085-0916-7.  Peter Hopkirk (2006). Foreign Devils on the Silk Road. John Murray. ISBN 978-0-7195-6448-2.  «From the Harvard Art Museums' collections Eight Men Ferrying a Statue of the Buddha (from Mogao Cave 323, Dunhuang, Gansu province)».  «Eight Men Ferrying a Statue of the Buddha».  Whitfield, Roderick, Susan Whitfield, and Neville Agnew (2000). Cave Temples of Dunhuang: Art and History on the Silk Road. The British Library. σελ. 37. ISBN 0-7123-4697-X.  The Epochal Significance in Zhang Daqian's Copies of Dunhuang Fresco Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty. Tan, Chung (1994). Dunhuang art: through the eyes of Duan Wenjie. Indira Gandhi National Centre for the Arts. σελ. 223. ISBN 81-7017-313-2.  «The International Dunhuang Project». International Dunhuang Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2007.  «Dunhuang Research Academy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018.  Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα unesco. Συνοπτική έκθεση σχετικά με τα νότια και τα βόρεια σπηλιές
Photographies by:
Randy Rambo - CC BY 3.0
Statistics: Position
821
Statistics: Rank
130688

Προσθήκη νέου σχολίου

Esta pregunta es para comprobar si usted es un visitante humano y prevenir envíos de spam automatizado.

Security
723598164Click/tap this sequence: 8811

Google street view

Where can you sleep near Σπήλαια Μογκάο ?

Booking.com
487.403 visits in total, 9.187 Points of interest, 404 Destinations, 29 visits today.