Εθνικό Πάρκο Skuleskogen (Σουηδικά: Skuleskogens nationalpark, κυριολεκτικά The Skule Forest National Park) είναι ένα σουηδικό εθνικό πάρκο στην κομητεία Västernorrland, στην ακτή της Βαλτικής Θάλασσας, στη βόρεια Σουηδία. Καλύπτει 30,62 km² (11,82 sq mi), αποτελώντας το ανατολικό τμήμα του Δάσους του Skule.

Το πάρκο χαρακτηρίζεται από μια πολύ τραχιά τοπολογία με πολλές βραχώδεις κορυφές, από τις οποίες η υψηλότερη είναι η Slåttdalsberget, 280 m (920 ft) σε υψόμετρο, που υψώνεται απευθείας από τη θάλασσα. Η τοπογραφία χαρακτηρίζεται επίσης από την παρουσία βαθιών ρωγμών και σπηλαίων. Αυτή η συγκεκριμένη τοπολογία μπορεί να βρεθεί σε ολόκληρη την Υψηλή Ακτή (Σουηδικά: Höga kusten), μια περιοχή της Σουηδίας που ονομάζεται έτσι επειδή αποτελεί το υψηλότερο τμήμα της ακτής της Βαλτικής Θάλασσας. Αυτή η περιοχή είναι στις μέρες μας κυρίως γνωστή ως ευνοημένη τοποθεσία για την παρατήρηση του φαινομένου της μεταπαγετωτικής ανάκαμψης. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής ήταν κάτω από τη θάλασσα πριν από λιγότερο από 10.000 χρόνια, αφού έλιωσε το στρώμα πάγου που την κάλυπτε. Αλλά χάρη στο λιώσιμο αυτής της μάζας πάγου που το είχε πιέσει, το έδαφος ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο, με τρέχουσα ταχύτητα 8 χιλιοστών (0,31 ίντσες) ετησίως.

Οι άνθρωποι έχουν αφήσει το σημάδι τους στο πάρκο, αν και πιθανότατα δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ εκεί σε μεγάλους αριθμούς. Πολυάριθμες ταφικές κνήμες της Εποχής του Χαλκού είναι ακόμα ορατές κατά μήκος της αρχαίας ακτογραμμής. Αργότερα το δάσος χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως βοσκότοπος. Τα πράγματα άλλαξαν στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η βιομηχανία υλοτομίας εξαπλώθηκε σε όλη τη Σουηδία, επηρεάζοντας σχεδόν όλο το δάσος του πάρκου. Αυτή η εκμετάλλευση σταμάτησε, ωστόσο, στα τέλη εκείνου του αιώνα, με αποτέλεσμα στο σημερινό δάσος να κυριαρχούν δέντρα ηλικίας άνω των 100 ετών. Αυτό το δάσος μπόρεσε έτσι να ανακτήσει ένα μέρος του προγονικού του πλούτου, και έτσι περιέχει μια σημαντική πανίδα και χλωρίδα, με αρκετά απειλούμενα είδη, όπως η λειχήνα Usnea longissima, που είναι το σύμβολο του πάρκου. Αυτός ο γεωλογικός και βιολογικός πλούτος οδήγησε στη δημιουργία ενός εθνικού πάρκου το 1984, ενώ ακολούθησε η συμπερίληψη του πάρκου με την υπόλοιπη High Coast το 2000 στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Σήμερα, παρά την απόστασή του από περιοχές με πυκνό ανθρώπινο πληθυσμό, το πάρκο είναι ένας σχετικά σημαντικός τουριστικός χώρος με 20.000 επισκέπτες ετησίως. Το κύριο αξιοθέατο του πάρκου είναι η βαθιά ρωγμή του Slåttdalskrevan, μήκους 40 μέτρων, η οποία είναι εύκολα προσβάσιμη από πολλά μονοπάτια πεζοπορίας, συμπεριλαμβανομένου του Höga Kustenleden, που εκτείνεται κατά μήκος ολόκληρης της High Coast.