Ιππήλατη άμαξα στο Σαρκ

Το 13ο αιώνα το Σαρκ χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τις επιχειρήσεις του Γάλλου πειρατή Εουστάς του Μοναχού, Το 16ο αιώνα ήταν ακατοίκητο και αποτέλεσε καταφύγιο πειρατών. Ο αποικισμός του Σαρκ έγινε από τον Χελίερ ντε Κάρτερετ, Seigneur στο Τζέρσι, κατόπιν διατάγματος της Βασίλισσας Ελισάβετ Α΄. Οι πρώτοι έποικοι ήταν 40 οικογένειες από τον Σεντ Ουέν και είχαν τον όρο να προστατεύσουν το νησί από τους πειρατές.

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το νησί ήταν υπό την κατοχή των Γερμανών το 1940–1945 και αποτέλεσε έδρα για την Επιχείρηση Βασάλτης.

Πρόσφατη ιστορία Απόπειρα εισβολής από ένα άτομο

Το 1991 επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς η εισβολή στο νησί από έναν άνεργο πυρηνικό φυσικό, τον Αντρέ Γκαρντ, από τη Γαλλία, οπλισμένο με ένα ημιαυτόματο όπλο. Συνελήφθη από τον αστυνομικό του νησιού (τότε ήταν ο αγρότης του Λιτλ Σαρκ Philip Perrée Jnr).[1]

Πορεία προς τη δημοκρατία

Η κατάρρευση του φεουδαλικού συστήματος στο Σαρκ ξεκίνησε στις 4 Ιουλίου του 2007, ώστε να συμμορφωθεί με την ΕΕ σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το μεγαλύτερο μέλος του νομοθετικού σώματος του νησιού θα μπορεί να εκλεγεί ως το 2009.[2] Στις 16 Ιανουαρίου του 2008 και στις 21 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους το Chief Pleas ενέκρινε νόμο, βάσει του οποίου θεσμοθετήθηκε 30-μελές Σώμα, με 28 εκλεγμένα επί συνόλου 30 μελών. Στις 9 Απριλίου το 2008 το Ανακτοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου ενέκρινε τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις του Σαρκ,[3] και οι πρώτες εκλογές με βάση το νέο νόμο διεξήχθησαν στις 10 Δεκεμβρίου του 2008. Επίσης, το νέο Σώμα θα συνεδριάσει για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2009.[4][5][6]